Parzyce

<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol>

Parzyce

Wieś położona woj. łódzkim, powiecie zgierskim, gminie Ozorków. Według stanu ludności na dzień 31 grudnia 2015 r. wieś liczyła 173 mieszkańców, a areał gruntów stanowi 328,9 ha. W 1958 r. we wsi powstało Koło Gospodyń Wiejskich. W 2005 r. powstała świetlica środowiskowa - filia Gminnego Ośrodka Kultury w Leśmierzu, która mieści się w budynku komunalnym gminy Ozorków, dawnej siedzibie szkoły podstawowej. W budynku działa również świetlica wiejska. W Parzycach stoi jeszcze, nieczynny od wielu lat, murowany młyn wodny z 1790 r., wzniesiony w miejscu szesnastowiecznego, drewnianego. Wieś należy do parafii św. Wawrzyńca Diakona i Męczennika w Solcy Wielkiej.

Historia

Pierwsza wzmianka o wsi Parzyce miała miejsce w 1363 r., gdzie wymieniony został Bolesta dziedzic wsi.. W podziale majątkowym przeprowadzonym w 1407 r. Piotr Tłuk otrzymał dwie wsie Ostrów i Parzyce. Należy dodać, że Parzyce jedynie w części były jego własnością. Piotr Tłuk po 1440 r. stał się posiadaczem całej wsi Parzyce po wykupieniu działów z rąk innych współwłaścicieli. W 1489 r.właścicielką wsi była Wincencjana, z Leżenic, która sprzedała między innymi wieś Parzyce królowi Kazimierzowi Jagiellończykowi. W następstwie tej transakcji wieś weszła w skład dóbr monarszych. Dane pochodzące z drugiej połowy XVI w informują, że w Parzycach działały dwa młyny położone na rzece Bzurze. Jeden z nich zwany był Pzrzycki, a drugi nosił miano Borowy. Młyn Borowy w 1564 r. był własnością Macieja Borowieckiego, który wykupił go z rąk Anny, wdowy po młynarzu Stanisławie. Najprawdopodobniej istniał tylko do schyłku XVI w. Natomiast młyn Parzycki miał od 1513 r. bardzo wielu właścicieli: Grzegorz Krupa, Maciej Lasek, Stanisław, Kosek( mieszczanin łęczycki), Prokop Lasek. W XIX wieku od 1820 r. dzierżawcami młyna byli” Marcin Lewandowski, Stefan Szczebrzyński, Wincenty Rakowiecki, Tomasz Lewandowski, Mordkachaliński, Stefan, Maria, Józef , Łucja i Katarzyna Lewandowscy. W 1751 r. dzierżawcą Parzyc był Józef Grabowski. W 1789 r. odnotowano, że na wsi funkcjonowała karczma dworska. W 1799 r. Parzyce stały się własnością rządu pruskiego i weszły w skład klucza Krzepocin. W 1827 r. należały do rządu Królestwa Polskiego. Liczyły wówczas 136 mieszkańców i posiadały 18 domów mieszkalnych. Pod koniec XIX w. Parzyce nadal były własnością rządową. Składały się wówczas z wsi i osady młyńskiej. W 1912 r. właścicielem osady był August Dysselberg. W 1900 r. otworzono szkołę w Parzycach z dwuletnim programem nauczania. Budynek szkolny, do 1909 r. drewniany, zastąpiono w 1910 r. murowanym. Do 1939 r. do szkoły chodziły dzieci z Cedrowic,Muchówki, Ostrowa i Parzyc. Przez pierwsze lata po II wojnie światowej szkoła działał nadal. Od 1954 r. do końca 1972 r. wieś Parzyce należała do Gromadzkiej Rady Narodowej wLesmierzu.

Przypis

oprac. Walc Mirosława