Makarewicz Aniela
Aniela Makarewicz (ur. 1 stycznia 1897 r. w Warszawie, zm. 2 listopada 1988 r. w Ozorkowie) - kobieta-żołnierz Ochotniczej Legii Kobiet, sanitariuszka, pielęgniarka, położona.
Córka Emilii i Piotra małżeństwa Makarewiczów. Miała sześcioro rodzeństwa, siostry: Helenę, Stanisławę i Jadwigę oraz braci: Romana, Adama i Bronisława. Rodzina przybyła do Ozorkowa z Warszawy na początku XX w.
W okresie od 1920 r. do 12 sierpnia 1921 r. Aniela Makarewicz pełniła służbę wartowniczą w Ochotniczej Legii Kobiet [1] w Warszawie. Za służbę została uhonorowana odznaką "Za Trud Ofiarny"[2].
Po zakończeniu służby wojskowej pracowała jako pielęgniarka. W l. 30. XX w. za namową ks. Władysława Korniłowicza zatrudniła się jako siostra sanitarna w Zakładzie dla Niewidomych w Laskach pod Warszawą[3]. Wraz z ks. Korniłowiczem była przy śmierci Marszałka Józefa Piłsudskiego.[4]
Planowała wstąpić do zakonu (prawdopodobnie Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża), jednak ostatecznie ślubów nie złożyła.
Po powrocie do Ozorkowa pracowała jako położna. Nigdy nie wyszła za mąż, mieszkała z siostrą Heleną i rodziną drugiej siostry, Stanisławy.
Była bardzo pobożna, codziennie uczestniczyła w mszy św. Od wczesnej wiosny do późnej jesieni chodziła do kościoła boso. Charakterystyczną sylwetkę o bosych stopach, w ciemnych, sięgających ziemi sukniach rozpoznawała większość współczesnych jej ozorkowian.
Zmarła w swoim domu, została pochowana na cmentarzu Starym w Ozorkowie.
Oprac. Danuta Trzcińska
Bibliografia
Markert Z., Odznaka Za Trud Ofiarny, Przegląd Historyczno-Wojskowy 2015, 16(67)/4 (254), s. 141-168 [dostęp 27.09.2018]
Przypisy
- ↑ Ochotnicza Legia Kobiet - polska ochotnicza organizacja wojskowa utworzona we Lwowie w 1918 przez kobiety, pragnące walczyć o niepodległość Polski.
- ↑ Ustanowiona prawdopodobnie w 1920 r. Najważniejszym kryterium przyznania odznaki była 6-miesięczna służba w Ochotniczej Legii Kobiet.
- ↑ Obecnie Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niewidomych im. Róży Czackiej w Laskach
- ↑ Garlicki A., Józef Piłudski 1867-1935. Warszawa 1988, s. 699
