Makarewicz Aniela: Różnice pomiędzy wersjami

Z Ozopedia - internetowa Encyklopedia miasta i gminy Ozorków
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
m
(Uzupełnienie)
Linia 8: Linia 8:
 
W okresie od 1920 r. do 12 sierpnia 1921 r. Aniela Makarewicz pełniła służbę wartowniczą w Ochotniczej Legii Kobiet w Warszawie. Została uhonorowana odznaką "Za Trud Ofiarny"<ref>Odznaka ustanowiona prawdopodobnie w 1920 r. Najważniejszym kryterium przyznania odznaki była 6-miesięczna służba w Ochotniczej Legii Kobiet.</ref><ref>Markert Z., ''Odznaka Za Trud Ofiarny'', Przegląd Historyczno-Wojskowy 2015, 16(67)/4 (254), s. 141-168 [http://bazhum.muzhp.pl/media//files/Przeglad_Historyczno_Wojskowy/Przeglad_Historyczno_Wojskowy-r2015-t16_(67)-n4_(254)/Przeglad_Historyczno_Wojskowy-r2015-t16_(67)-n4_(254)-s141-168/Przeglad_Historyczno_Wojskowy-r2015-t16_(67)-n4_(254)-s141-168.pdf [dostęp 27.09.2018]] A. Makarewicz jest wymieniona na s. 17, poz. w tabeli 135.</ref>.<br />
 
W okresie od 1920 r. do 12 sierpnia 1921 r. Aniela Makarewicz pełniła służbę wartowniczą w Ochotniczej Legii Kobiet w Warszawie. Została uhonorowana odznaką "Za Trud Ofiarny"<ref>Odznaka ustanowiona prawdopodobnie w 1920 r. Najważniejszym kryterium przyznania odznaki była 6-miesięczna służba w Ochotniczej Legii Kobiet.</ref><ref>Markert Z., ''Odznaka Za Trud Ofiarny'', Przegląd Historyczno-Wojskowy 2015, 16(67)/4 (254), s. 141-168 [http://bazhum.muzhp.pl/media//files/Przeglad_Historyczno_Wojskowy/Przeglad_Historyczno_Wojskowy-r2015-t16_(67)-n4_(254)/Przeglad_Historyczno_Wojskowy-r2015-t16_(67)-n4_(254)-s141-168/Przeglad_Historyczno_Wojskowy-r2015-t16_(67)-n4_(254)-s141-168.pdf [dostęp 27.09.2018]] A. Makarewicz jest wymieniona na s. 17, poz. w tabeli 135.</ref>.<br />
 
Po zakończeniu służby wojskowej postanowiła wstąpić do zakonu. Złożyła śluby zakonne czasowe na 1 rok, jednak ostatecznie ślubów wieczystych nie złożyła.<br />
 
Po zakończeniu służby wojskowej postanowiła wstąpić do zakonu. Złożyła śluby zakonne czasowe na 1 rok, jednak ostatecznie ślubów wieczystych nie złożyła.<br />
Do 1930 r. pracowała w Warszawie jako sanitariuszka. Na początku l. 30. XX w. za namową ks. Władysława Korniłowicza zatrudniła się jako siostra sanitarna w Zakładzie dla Niewidomych w Laskach pod Warszawą<ref>Obecnie Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niewidomych im. Róży Czackiej w Laskach.</ref>. W dn. 12 maja 1935 r. przybyła wraz z ks. W. Korniłowiczem do domu Józefa Piłsudskiego, który udzielił umierającemu Marszałkowi sakramentu Ostatniego Namaszczenia. Dzięki temu Aniela Makarewicz była przy śmierci Marszałka Józefa Piłsudskiego.<ref>Garlicki A., ''Józef Piłsudski 1867-1935. Warszawa 1988, s. 699.</ref><br />
+
Do 1930 r. pracowała w Warszawie jako sanitariuszka. Na początku l. 30. XX w. za namową ks. Władysława Korniłowicza zatrudniła się jako siostra sanitarna w Zakładzie dla Niewidomych w Laskach pod Warszawą<ref>Obecnie Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niewidomych im. Róży Czackiej w Laskach.</ref>. Z polecenia ks. Korniłowicza, który należał do grona bliskich znajomych Józefa Piłsudskiego, wiosną 1935 r. A. Makarewicz podjęła w Belwederze obowiązki siostry sanitarnej, pełniącej opiekę medyczną przy łożu umierającego Marszałka. W dn. 12 maja 1935 r. ks. W. Korniłowicz został wezwany, zgodnie z ostatnią wolą Józefa Piłsudskiego, do Belwederu w celu udzielenia Marszałkowi sakramentu Ostatniego Namaszczenia. Wśród nielicznych osób znajdujących się w pokoju w chwili śmierci znajdowała się również Aniela Makarewicz.<ref>Garlicki A., ''Józef Piłsudski 1867-1935. Warszawa 1988, s. 699.</ref><br /> O fakcie tym wspomina w swoim pamiętniku adiutant J. Piłsudskiego rotmistrz Aleksander Hrynkiewicz<ref>Pamiętnik znajduje się w zbiorach Instytutu Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku.</ref>.<br />
  
Po powrocie do Ozorkowa pracowała jako akuszerka, odbierając porody wielu ozorkowian. Nigdy nie wyszła za mąż, mieszkała z siostrą Heleną i rodziną drugiej siostry, Stanisławy.<br />
+
Po śmierci Józefa Piłsudskiego i związanymi z tym faktem trudnościami finansowymi Zakładu dla Niewidomych w Laskach Aniela Makarewicz ukończyła kursy akuszerki i powróciła do Ozorkowa. Wiele lat ofiarnie pełniła rolę miejscowej akuszerki, pomagając przyjściu na świat wielu ozorkowianom. <br />
 +
Nigdy nie wyszła za mąż, mieszkała z siostrą Heleną i rodziną drugiej siostry, Stanisławy.<br />
  
 
Aniela Makarewicz była bardzo pobożna, codziennie uczestniczyła w mszy św. Od wczesnej wiosny do późnej jesieni chodziła do kościoła boso. Charakterystyczną sylwetkę o bosych stopach, w ciemnych, sięgających ziemi sukniach rozpoznawała większość ówczesnych mieszkańców miasta.<br />
 
Aniela Makarewicz była bardzo pobożna, codziennie uczestniczyła w mszy św. Od wczesnej wiosny do późnej jesieni chodziła do kościoła boso. Charakterystyczną sylwetkę o bosych stopach, w ciemnych, sięgających ziemi sukniach rozpoznawała większość ówczesnych mieszkańców miasta.<br />

Wersja z 12:33, 27 wrz 2018

Aniela Makarewicz w mundurze Ochotniczej Legii Kobiet
Rodzina Makarewiczów. U góry od lewej: Jadwiga, Stanisława, Helena. Siedzą: Piotr Makarewicz (ojciec), Aniela.

Aniela Makarewicz (ur. 1 stycznia 1897 r. w Warszawie, zm. 2 listopada 1988 r. w Ozorkowie) - kobieta-żołnierz Ochotniczej Legii Kobiet[1], siostra sanitarna, akuszerka.


Córka Emilii z d. Nowak i Piotra, małżeństwa Makarewiczów. Miała sześcioro rodzeństwa, siostry: Helenę, Stanisławę i Jadwigę oraz braci: Romana, Adama i Bronisława. Rodzina przybyła do Ozorkowa z Warszawy na początku XX w.

W okresie od 1920 r. do 12 sierpnia 1921 r. Aniela Makarewicz pełniła służbę wartowniczą w Ochotniczej Legii Kobiet w Warszawie. Została uhonorowana odznaką "Za Trud Ofiarny"[2][3].
Po zakończeniu służby wojskowej postanowiła wstąpić do zakonu. Złożyła śluby zakonne czasowe na 1 rok, jednak ostatecznie ślubów wieczystych nie złożyła.
Do 1930 r. pracowała w Warszawie jako sanitariuszka. Na początku l. 30. XX w. za namową ks. Władysława Korniłowicza zatrudniła się jako siostra sanitarna w Zakładzie dla Niewidomych w Laskach pod Warszawą[4]. Z polecenia ks. Korniłowicza, który należał do grona bliskich znajomych Józefa Piłsudskiego, wiosną 1935 r. A. Makarewicz podjęła w Belwederze obowiązki siostry sanitarnej, pełniącej opiekę medyczną przy łożu umierającego Marszałka. W dn. 12 maja 1935 r. ks. W. Korniłowicz został wezwany, zgodnie z ostatnią wolą Józefa Piłsudskiego, do Belwederu w celu udzielenia Marszałkowi sakramentu Ostatniego Namaszczenia. Wśród nielicznych osób znajdujących się w pokoju w chwili śmierci znajdowała się również Aniela Makarewicz.[5]
O fakcie tym wspomina w swoim pamiętniku adiutant J. Piłsudskiego rotmistrz Aleksander Hrynkiewicz[6].

Po śmierci Józefa Piłsudskiego i związanymi z tym faktem trudnościami finansowymi Zakładu dla Niewidomych w Laskach Aniela Makarewicz ukończyła kursy akuszerki i powróciła do Ozorkowa. Wiele lat ofiarnie pełniła rolę miejscowej akuszerki, pomagając przyjściu na świat wielu ozorkowianom.
Nigdy nie wyszła za mąż, mieszkała z siostrą Heleną i rodziną drugiej siostry, Stanisławy.

Aniela Makarewicz była bardzo pobożna, codziennie uczestniczyła w mszy św. Od wczesnej wiosny do późnej jesieni chodziła do kościoła boso. Charakterystyczną sylwetkę o bosych stopach, w ciemnych, sięgających ziemi sukniach rozpoznawała większość ówczesnych mieszkańców miasta.

Zmarła w wieku 91 lat w swoim domu, została pochowana na cmentarzu Starym w Ozorkowie.

Oprac. Danuta Trzcińska

Przypisy

  1. Ochotnicza Legia Kobiet - polska ochotnicza organizacja wojskowa utworzona we Lwowie w 1918 r. przez kobiety, pragnące walczyć o niepodległość Polski.
  2. Odznaka ustanowiona prawdopodobnie w 1920 r. Najważniejszym kryterium przyznania odznaki była 6-miesięczna służba w Ochotniczej Legii Kobiet.
  3. Markert Z., Odznaka Za Trud Ofiarny, Przegląd Historyczno-Wojskowy 2015, 16(67)/4 (254), s. 141-168 [dostęp 27.09.2018] A. Makarewicz jest wymieniona na s. 17, poz. w tabeli 135.
  4. Obecnie Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niewidomych im. Róży Czackiej w Laskach.
  5. Garlicki A., Józef Piłsudski 1867-1935. Warszawa 1988, s. 699.
  6. Pamiętnik znajduje się w zbiorach Instytutu Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku.