Makarewicz Aniela: Różnice pomiędzy wersjami
m |
m |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
− | [[Plik:Aniela Makarewicz.jpg|200px|thumb|prawo|Aniela Makarewicz w mundurze | + | [[Plik:Aniela Makarewicz.jpg|200px|thumb|prawo|Aniela Makarewicz w mundurze Ochotniczej Legii Kobiet]] |
[[Plik:Rodzina Makarewiczow.jpg|200px|thumb|prawo|Rodzina Makarewiczów. U góry od lewej: Jadwiga, Stanisława, Helena. Siedzą: Piotr Makarewicz (ojciec), Aniela.]] | [[Plik:Rodzina Makarewiczow.jpg|200px|thumb|prawo|Rodzina Makarewiczów. U góry od lewej: Jadwiga, Stanisława, Helena. Siedzą: Piotr Makarewicz (ojciec), Aniela.]] | ||
'''Aniela Makarewicz''' (ur. 1 stycznia 1897 r. w Warszawie, zm. 2 listopada 1988 r. w Ozorkowie) - członkini Ochotniczej Legii Kobiet, położona. | '''Aniela Makarewicz''' (ur. 1 stycznia 1897 r. w Warszawie, zm. 2 listopada 1988 r. w Ozorkowie) - członkini Ochotniczej Legii Kobiet, położona. |
Wersja z 08:31, 27 wrz 2018
Aniela Makarewicz (ur. 1 stycznia 1897 r. w Warszawie, zm. 2 listopada 1988 r. w Ozorkowie) - członkini Ochotniczej Legii Kobiet, położona.
Córka Emilii i Piotra małżeństwa Makarewiczów. Miała sześcioro rodzeństwa, siostry: Helenę, Stanisławę i Jadwigę oraz braci: Romana, Adama i Bronisława. Rodzina przybyła do Ozorkowa z Warszawy na początku XX w.
W okresie od 1920 r. do 12 sierpnia 1921 r. Aniela Makarewicz pełniła służbę wartowniczą w Ochotniczej Legii Kobiet (OLK)[1] w Warszawie. Za służbę została uhonorowana odznaką "Za Trud Ofiarny"[2].
Po zakończeniu służby wojskowej planowała wstąpić do zakonu, jednak ostatecznie ślubów nie złożyła.
Pracowała jako pielęgniarka i położna. Nie wyszła za mąż, mieszkała z siostrą Heleną i rodziną drugiej siostry, Stanisławy.
Była bardzo pobożna, codziennie uczestniczyła w mszy św. Od wczesnej wiosny do późnej jesieni chodziła do kościoła boso. Charakterystyczną sylwetkę o bosych stopach, w ciemnych, sięgających ziemi sukniach rozpoznawała większość współczesnych jej ozorkowian.
Zmarła w swoim domu, została pochowana na cmentarzu Starym w Ozorkowie.
Oprac. Danuta Trzcińska
Bibliografia
Markert Z., Odznaka Za Trud Ofiarny, Przegląd Historyczno-Wojskowy 2015, 16(67)/4 (254), s. 141-168 (dostęp 27.09.2018)