Makarewiczówna Aniela: Różnice pomiędzy wersjami
(Dodanie zdjęć) |
(Uzupełnienie) |
||
Linia 5: | Linia 5: | ||
W okresie od 1920 r. do 12 sierpnia 1921 r. Aniela Makarewiczówna pełniła służbę wartowniczą w Ochotniczej Legii Kobiet w Warszawie, w 2. kompanii na Pradze. Została uhonorowana odznaką "Za Trud Ofiarny"<ref>Odznaka ustanowiona prawdopodobnie w 1920 r. Najważniejszym kryterium jej przyznania była 6-miesięczna służba w Ochotniczej Legii Kobiet.</ref><ref>Markert Z., ''Odznaka Za Trud Ofiarny'', Przegląd Historyczno-Wojskowy 2015, 16(67)/4 (254), s. 141-168 [http://bazhum.muzhp.pl/media//files/Przeglad_Historyczno_Wojskowy/Przeglad_Historyczno_Wojskowy-r2015-t16_(67)-n4_(254)/Przeglad_Historyczno_Wojskowy-r2015-t16_(67)-n4_(254)-s141-168/Przeglad_Historyczno_Wojskowy-r2015-t16_(67)-n4_(254)-s141-168.pdf [dostęp 27.09.2018]] A. Makarewiczówna jest wymieniona na s. 17, poz. w tabeli 135.</ref> oraz Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921 "Polska Swemu Obrońcy"<ref>Medal przyznawany wojskowym i cywilom, którzy od 1 listopada 1918 do 18 marca 1921 byli czynnymi żołnierzami, zostali ranni lub polegli. [https://pl.wikipedia.org/wiki/Medal_Pami%C4%85tkowy_za_Wojn%C4%99_1918%E2%80%931921]</ref>.<br /> | W okresie od 1920 r. do 12 sierpnia 1921 r. Aniela Makarewiczówna pełniła służbę wartowniczą w Ochotniczej Legii Kobiet w Warszawie, w 2. kompanii na Pradze. Została uhonorowana odznaką "Za Trud Ofiarny"<ref>Odznaka ustanowiona prawdopodobnie w 1920 r. Najważniejszym kryterium jej przyznania była 6-miesięczna służba w Ochotniczej Legii Kobiet.</ref><ref>Markert Z., ''Odznaka Za Trud Ofiarny'', Przegląd Historyczno-Wojskowy 2015, 16(67)/4 (254), s. 141-168 [http://bazhum.muzhp.pl/media//files/Przeglad_Historyczno_Wojskowy/Przeglad_Historyczno_Wojskowy-r2015-t16_(67)-n4_(254)/Przeglad_Historyczno_Wojskowy-r2015-t16_(67)-n4_(254)-s141-168/Przeglad_Historyczno_Wojskowy-r2015-t16_(67)-n4_(254)-s141-168.pdf [dostęp 27.09.2018]] A. Makarewiczówna jest wymieniona na s. 17, poz. w tabeli 135.</ref> oraz Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921 "Polska Swemu Obrońcy"<ref>Medal przyznawany wojskowym i cywilom, którzy od 1 listopada 1918 do 18 marca 1921 byli czynnymi żołnierzami, zostali ranni lub polegli. [https://pl.wikipedia.org/wiki/Medal_Pami%C4%85tkowy_za_Wojn%C4%99_1918%E2%80%931921]</ref>.<br /> | ||
− | Po zakończeniu służby wojskowej pracowała w Warszawie jako pielęgniarka. 9 kwietnia 1926 r. ukończyła Warszawską Miejską Szkołę Położnych, otrzymując stopień położnej-akuszerki (fot. | + | Po zakończeniu służby wojskowej pracowała w Warszawie jako pielęgniarka. 9 kwietnia 1926 r. ukończyła Warszawską Miejską Szkołę Położnych, otrzymując stopień położnej-akuszerki (fot. 5). <br /> |
− | Była założycielką Oddziału Warszawskiego Związku Legionistek Polskich (fot. | + | Była założycielką Oddziału Warszawskiego Związku Legionistek Polskich (fot. 11).<br /> |
− | Na początku l. 30. XX w. za namową [https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82adys%C5%82aw_Korni%C5%82owicz ks. Władysława Korniłowicza] podjęła pracę w Zakładzie dla Niewidomych w Laskach pod Warszawą<ref>Obecnie Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niewidomych im. Róży Czackiej w Laskach.</ref>. 15 sierpnia 1932 r. złożyła roczne śluby zakonne w Stowarzyszeniu Sióstr Samarytanek Krzyża Chrystusowego, przyjmując imię: siostra Emilja (fot. | + | Na początku l. 30. XX w. za namową [https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82adys%C5%82aw_Korni%C5%82owicz ks. Władysława Korniłowicza] podjęła pracę w Zakładzie dla Niewidomych w Laskach pod Warszawą<ref>Obecnie Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niewidomych im. Róży Czackiej w Laskach.</ref>. 15 sierpnia 1932 r. złożyła roczne śluby zakonne w Stowarzyszeniu Sióstr Samarytanek Krzyża Chrystusowego, przyjmując imię: siostra Emilja (fot. 12). Z polecenia ks. W. Korniłowicza, który należał do grona bliskich znajomych Józefa Piłsudskiego, wiosną 1935 r. A. Makarewiczówna podjęła w Belwederze obowiązki siostry sanitarnej, pełniącej opiekę medyczną przy łożu umierającego Marszałka. W dn. 12 maja 1935 r. ks. Korniłowicz został wezwany, zgodnie z ostatnią wolą Józefa Piłsudskiego, do Belwederu w celu udzielenia Marszałkowi sakramentu Ostatniego Namaszczenia. Wśród nielicznych osób znajdujących się w pokoju w chwili śmierci, była obecna również Makarewiczówna.<ref>Garlicki A., ''Józef Piłsudski 1867-1935. Warszawa 1988, s. 699.</ref> O fakcie tym wspomina w swoim diariuszu adiutant J. Piłsudskiego rotmistrz Aleksander Hrynkiewicz<ref>Diariusz (pamiętnik) znajduje się w zbiorach Instytutu Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku.</ref>.<br /> |
Po śmierci Józefa Piłsudskiego Aniela Makarewiczówna powróciła do Ozorkowa i aż do emerytury pracowała jako położna. Nigdy nie wyszła za mąż, mieszkała z siostrą Heleną i rodziną drugiej siostry, Stanisławy.<br /> | Po śmierci Józefa Piłsudskiego Aniela Makarewiczówna powróciła do Ozorkowa i aż do emerytury pracowała jako położna. Nigdy nie wyszła za mąż, mieszkała z siostrą Heleną i rodziną drugiej siostry, Stanisławy.<br /> | ||
Zmarła w wieku 91 lat w swoim domu, została pochowana na [[Cmentarz Stary|cmentarzu Starym]] w Ozorkowie. | Zmarła w wieku 91 lat w swoim domu, została pochowana na [[Cmentarz Stary|cmentarzu Starym]] w Ozorkowie. | ||
Linia 22: | Linia 22: | ||
Odznaka za trud ofiarny.jpg|2. Odznaka "Za Trud Ofiarny" | Odznaka za trud ofiarny.jpg|2. Odznaka "Za Trud Ofiarny" | ||
Legionistki.jpg|3. Pamiątkowe zdjęcie 2. kompanii Warszawskiej Ochotniczej Legii Kobiet (1920 lub 1921 r.) | Legionistki.jpg|3. Pamiątkowe zdjęcie 2. kompanii Warszawskiej Ochotniczej Legii Kobiet (1920 lub 1921 r.) | ||
− | Aniela.jpg|Aniela | + | Aniela.jpg|4. Aniela (l. 20. XX w.) |
− | Świadectwo położna.jpg|Świadectwo ukończenia Warszawskiej Miejskiej Szkoły Położnych (9 kwietnia 1926) | + | Świadectwo położna.jpg|5. Świadectwo ukończenia Warszawskiej Miejskiej Szkoły Położnych (9 kwietnia 1926) |
− | Nadanie medalu.jpg| | + | Nadanie medalu.jpg|6. Nadanie Anieli Medalu Pamiątkowego za Wojnę 1918-1921 "Polska Swemu Obrońcy" (10.06.1930) |
− | Medal1.jpg|. | + | Medal1.jpg|7. Oryginalny Medal Pamiątkowy Anieli za Wojnę 1918-1921 "Polska Swemu Obrońcy", przechowywany w archiwum rodzinnym (awers) |
− | Medal2.jpg| | + | Medal2.jpg|8. Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 "Polska Swemu Obrońcy" (rewers) |
− | Śluby zakonne.jpg|Śluby zakonne spisane odręcznie przez Anielę (15.08.1932) | + | Legitymacja1.jpg|9. Legitymacja członkowska Oddziału Warszawskiego Związku Legionistek Polskich |
− | Poświadczenie służby|Poświadczenie służby w "Warszawskiej Ochotniczej Legji Kobiet, w 2. kompanji na Pradze" (13.02.1936) | + | Legitymacja2.jpg|10. Legitymacja członkowska nr 5 Oddziału Warszawskiego Związku Legionistek Polskich |
− | Rodzina Makarewiczów.jpg|Rodzina Makarewiczów. U góry od lewej: Jadwiga, Stanisława, Helena. Siedzą: Piotr Makarewicz (ojciec), Aniela | + | Legitymacja3.jpg|11. Legitymacja członkowska nr 5 członkini-założycielki Oddziału Warszawskiego Związku Legionistek Polskich |
− | Z rodzeństwem.jpg|Z rodzeństwem. Od lewej: Stanisława, Aniela, Bronisław, Jadwiga (ok. 1938 r.) | + | Śluby zakonne.jpg|12. Śluby zakonne spisane odręcznie przez Anielę (15.08.1932) |
− | Przed domem z rodziną.jpg|Przed domem z rodziną. Pierwsza z lewej Aniela (1960 r.) | + | Poświadczenie służby.jpg|13. Poświadczenie służby w "Warszawskiej Ochotniczej Legji Kobiet, w 2. kompanji na Pradze" (13.02.1936) |
− | Przy choince.jpg|Przy choince z rodziną. Od lewej: siostra Helena, Franciszka Trzcińska, Mieczysław Trzciński, Aniela (1960 r.) | + | Rodzina Makarewiczów.jpg|14. Rodzina Makarewiczów. U góry od lewej: Jadwiga, Stanisława, Helena. Siedzą: Piotr Makarewicz (ojciec), Aniela |
+ | Z rodzeństwem.jpg|15. Z rodzeństwem. Od lewej: Stanisława, Aniela, Bronisław, Jadwiga (ok. 1938 r.) | ||
+ | Przed domem z rodziną.jpg|16. Przed domem z rodziną. Pierwsza z lewej Aniela (1960 r.) | ||
+ | Przy choince.jpg|17. Przy choince z rodziną. Od lewej: siostra Helena, Franciszka Trzcińska, Mieczysław Trzciński, Aniela (1960 r.) | ||
</gallery> | </gallery> | ||
''<small>Oprac. [[Trzcińska Danuta|Danuta Trzcińska]] i Piotr Pisera</small>'' | ''<small>Oprac. [[Trzcińska Danuta|Danuta Trzcińska]] i Piotr Pisera</small>'' |
Wersja z 12:26, 4 paź 2018
Aniela Makarewiczówna (ur. 1 stycznia 1897 r. w Warszawie, zm. 2 listopada 1988 r. w Ozorkowie) - kobieta-żołnierz Ochotniczej Legii Kobiet[1], siostra sanitarna, położona.
Spis treści
Biografia
Córka Emilji z d. Nowak i Piotra, małżeństwa Makarewiczów. Miała sześcioro rodzeństwa, siostry: Helenę, Stanisławę i Jadwigę oraz braci: Romana, Adama i Bronisława. Rodzina przybyła do Ozorkowa z Warszawy na początku XX w.
W okresie od 1920 r. do 12 sierpnia 1921 r. Aniela Makarewiczówna pełniła służbę wartowniczą w Ochotniczej Legii Kobiet w Warszawie, w 2. kompanii na Pradze. Została uhonorowana odznaką "Za Trud Ofiarny"[2][3] oraz Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921 "Polska Swemu Obrońcy"[4].
Po zakończeniu służby wojskowej pracowała w Warszawie jako pielęgniarka. 9 kwietnia 1926 r. ukończyła Warszawską Miejską Szkołę Położnych, otrzymując stopień położnej-akuszerki (fot. 5).
Była założycielką Oddziału Warszawskiego Związku Legionistek Polskich (fot. 11).
Na początku l. 30. XX w. za namową ks. Władysława Korniłowicza podjęła pracę w Zakładzie dla Niewidomych w Laskach pod Warszawą[5]. 15 sierpnia 1932 r. złożyła roczne śluby zakonne w Stowarzyszeniu Sióstr Samarytanek Krzyża Chrystusowego, przyjmując imię: siostra Emilja (fot. 12). Z polecenia ks. W. Korniłowicza, który należał do grona bliskich znajomych Józefa Piłsudskiego, wiosną 1935 r. A. Makarewiczówna podjęła w Belwederze obowiązki siostry sanitarnej, pełniącej opiekę medyczną przy łożu umierającego Marszałka. W dn. 12 maja 1935 r. ks. Korniłowicz został wezwany, zgodnie z ostatnią wolą Józefa Piłsudskiego, do Belwederu w celu udzielenia Marszałkowi sakramentu Ostatniego Namaszczenia. Wśród nielicznych osób znajdujących się w pokoju w chwili śmierci, była obecna również Makarewiczówna.[6] O fakcie tym wspomina w swoim diariuszu adiutant J. Piłsudskiego rotmistrz Aleksander Hrynkiewicz[7].
Po śmierci Józefa Piłsudskiego Aniela Makarewiczówna powróciła do Ozorkowa i aż do emerytury pracowała jako położna. Nigdy nie wyszła za mąż, mieszkała z siostrą Heleną i rodziną drugiej siostry, Stanisławy.
Zmarła w wieku 91 lat w swoim domu, została pochowana na cmentarzu Starym w Ozorkowie.
Osobowość
W okresie II wojny światowej i długo po jej zakończeniu Aniela Makarewiczówna pracowała ofiarnie jako położna-akuszerka. Bez względu na pogodę, porę dnia czy nocy spieszyła z pomocą przyszłym matkom z terenu miasta i okolic, pomagając w przyjściu na świat wielu mieszkańcom.
Była bardzo pobożna, codziennie uczestniczyła w mszy św. Od wczesnej wiosny do późnej jesieni chodziła do kościoła boso. Jej charakterystyczną postać z bosymi stopami, w ciemnych, sięgających ziemi sukniach zapamiętało wielu ozorkowian.
Medale i odznaczenia
- Odznaka "Za Trud Ofiarny"
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 "Polska Swemu Obrońcy" (1930)
- Dyplom Jubileuszowy za długoletnią pracę w Służbie Zdrowia (1957)
Galeria
Oprac. Danuta Trzcińska i Piotr Pisera
Przypisy
- ↑ Ochotnicza Legia Kobiet - polska ochotnicza organizacja wojskowa utworzona we Lwowie w 1918 r. przez kobiety, pragnące walczyć o niepodległość Polski.
- ↑ Odznaka ustanowiona prawdopodobnie w 1920 r. Najważniejszym kryterium jej przyznania była 6-miesięczna służba w Ochotniczej Legii Kobiet.
- ↑ Markert Z., Odznaka Za Trud Ofiarny, Przegląd Historyczno-Wojskowy 2015, 16(67)/4 (254), s. 141-168 [dostęp 27.09.2018] A. Makarewiczówna jest wymieniona na s. 17, poz. w tabeli 135.
- ↑ Medal przyznawany wojskowym i cywilom, którzy od 1 listopada 1918 do 18 marca 1921 byli czynnymi żołnierzami, zostali ranni lub polegli. [1]
- ↑ Obecnie Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niewidomych im. Róży Czackiej w Laskach.
- ↑ Garlicki A., Józef Piłsudski 1867-1935. Warszawa 1988, s. 699.
- ↑ Diariusz (pamiętnik) znajduje się w zbiorach Instytutu Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku.