Zmiany

 ==Biografia==

W okresie od 1920 r. do 12 sierpnia 1921 r. Aniela Makarewiczówna pełniła służbę wartowniczą w Ochotniczej Legii Kobiet w Warszawie. Została uhonorowana odznaką "Za Trud Ofiarny"<ref>Odznaka ustanowiona prawdopodobnie w 1920 r. Najważniejszym kryterium jej przyznania była 6-miesięczna służba w Ochotniczej Legii Kobiet.</ref><ref>Markert Z., ''Odznaka Za Trud Ofiarny'', Przegląd Historyczno-Wojskowy 2015, 16(67)/4 (254), s. 141-168 [http://bazhum.muzhp.pl/media//files/Przeglad_Historyczno_Wojskowy/Przeglad_Historyczno_Wojskowy-r2015-t16_(67)-n4_(254)/Przeglad_Historyczno_Wojskowy-r2015-t16_(67)-n4_(254)-s141-168/Przeglad_Historyczno_Wojskowy-r2015-t16_(67)-n4_(254)-s141-168.pdf [dostęp 27.09.2018]] A. Makarewiczówna jest wymieniona na s. 17, poz. w tabeli 135.</ref> oraz Medalem "Polska Swemu Obrońcy"<ref>Medal przyznawany wojskowym i cywilom, którzy od 1 listopada 1918 do 18 marca 1921 byli czynnymi żołnierzami, zostali ranni lub polegli. [https://pl.wikipedia.org/wiki/Medal_Pami%C4%85tkowy_za_Wojn%C4%99_1918%E2%80%931921]</ref>.<br />Po zakończeniu służby wojskowej pracowała w Warszawie jako pielęgniarka. 9 kwietnia 1926 r. ukończyła Warszawską Miejską Szkołę Położnych, otrzymując stopień położnej-akuszerki (fot. 3). Była założycielką Oddziału Warszawskiego Związku Legionistek Polskich (fot. 4). <br />Na początku l. 30. XX w. za namową [https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82adys%C5%82aw_Korni%C5%82owicz ks. Władysława Korniłowicza] podjęła pracę w Zakładzie dla Niewidomych w Laskach pod Warszawą<ref>Obecnie Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niewidomych im. Róży Czackiej w Laskach.</ref>. 15 sierpnia 1932 r. złożyła roczne śluby zakonne w Stowarzyszeniu Sióstr Samarytanek Krzyża Chrystusowego, przyjmując imię : siostra Emilja(fot. 4). Z polecenia ks. W. Korniłowicza, który należał do grona bliskich znajomych Józefa Piłsudskiego, wiosną 1935 r. A. Makarewiczówna podjęła w Belwederze obowiązki siostry sanitarnej, pełniącej opiekę medyczną przy łożu umierającego Marszałka. W dn. 12 maja 1935 r. ks. Korniłowicz został wezwany, zgodnie z ostatnią wolą Józefa Piłsudskiego, do Belwederu w celu udzielenia Marszałkowi sakramentu Ostatniego Namaszczenia. Wśród nielicznych osób znajdujących się w pokoju w chwili śmierci, była obecna również Makarewiczówna.<ref>Garlicki A., ''Józef Piłsudski 1867-1935. Warszawa 1988, s. 699.</ref> O fakcie tym wspomina w swoim diariuszu adiutant J. Piłsudskiego rotmistrz Aleksander Hrynkiewicz<ref>Diariusz (pamiętnik) znajduje się w zbiorach Instytutu Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku.</ref>.<br /> Po śmierci Józefa Piłsudskiego Aniela Makarewiczówna powróciła do Ozorkowa. Po zdobyciu odpowiednich uprawnień, w okresie II wojny światowej i długo po jej zakończeniu aż do emerytury pracowała ofiarnie jako położna. Bez względu na pogodę, porę dnia czy nocy spieszyła z pomocą przyszłym matkom z terenu miasta i okolic, pomagając w przyjściu na świat wielu mieszkańcom.<br />Nigdy nie wyszła za mąż, mieszkała z siostrą Heleną i rodziną drugiej siostry, Stanisławy.<br /> Aniela Makarewiczówna była bardzo pobożna, codziennie uczestniczyła w mszy św. Od wczesnej wiosny do późnej jesieni chodziła do kościoła boso. Jej charakterystyczną postać z bosymi stopami, w ciemnych, sięgających ziemi sukniach zapamiętało wielu ozorkowian.<br />