Małachowice: Różnice pomiędzy wersjami

Z Ozopedia - internetowa Encyklopedia miasta i gminy Ozorków
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
(Korekta)
m
Linia 1: Linia 1:
 
<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol>
 
<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol>
[[Plik:Małachowice.JPG|mały|Małachowice]]                                                                Wieś położona w woj. łódzkim, powiecie zgierskim, gminie Ozorków. Na dzień 31 grudnia 2015 r. wieś liczyła 83 mieszkańców. Ogólna powierzchnia gruntów rolnych wynosi 181,3 ha. Wieś należy do parafii Bożego Ciała i Świętego Stanisława biskupa i Męczennika w Modlnej.
+
[[Plik:Małachowice.JPG|mały|Małachowice]]                                                                Wieś położona w woj. łódzkim, powiecie zgierskim, gminie Ozorków. Na dzień 31 grudnia 2015 r. liczyła 83 mieszkańców. Ogólna powierzchnia gruntów rolnych wynosi 181,3 ha. Wieś należy do parafii Bożego Ciała i Świętego Stanisława biskupa i Męczennika w Modlnej.
 
=Historia=
 
=Historia=
Najwcześniejszy zapis dotyczący  wsi pochodzi z 1386 r. Za dawną metryką osady przemawia jej patronimiczna nazwa. Małachowice posiadała rodzina herbu Nałęcz, biorąca swe nazwisko od rodowej wsi. Od schyłku XIV w. dziedziczyli tutaj Niemierza, jego syn Bartłomiej i trzej wnukowie: Niemierza, Mikołaj i Tomasz. Ze względu na liczne potomstwo Małachowice były dzielone na liczne części. W 1827 r. folwark  liczył sobie 214 mieszkańców i 20 domów mieszkalnych. Pod koniec XIX w. obszar jego wynosił 720 mórg. Stosowano tutaj płodozmian 12-polowy i eksploatowano pokłady torfu. Folwark Małachowice oraz folwarki Śladków Rozlazły i Śladków Podleśny tworzyły jeden kompleks majątkowy. Właścicielem folwarku był wtedy Edward Herbst, który następnie sprzedał go Juliuszowi Boetticherowi<ref>''Gmina Ozorków. Historia i współczesność'', Ozorków 2014, ss. 18, 25, 35, 40, 66.</ref>
+
Najwcześniejszy zapis dotyczący  wsi pochodzi z 1386 r. Za dawną metryką osady przemawia jej patronimiczna nazwa. Małachowice były w posiadaniu rodziny herbu Nałęcz, biorącej swe nazwisko od rodowej wsi. Od schyłku XIV w. dziedziczyli tutaj Niemierza, jego syn Bartłomiej i trzej wnukowie: Niemierza, Mikołaj i Tomasz. Ze względu na ich potomstwo Małachowice były dzielone na liczne części. W 1827 r. folwark  liczył sobie 214 mieszkańców i 20 domów mieszkalnych. Pod koniec XIX w. obszar jego wynosił 720 mórg. Stosowano tutaj płodozmian 12-polowy i eksploatowano pokłady torfu. Folwark Małachowice oraz folwarki Śladków Rozlazły i Śladków Podleśny tworzyły jeden kompleks majątkowy. Właścicielem folwarku był wtedy Edward Herbst, który następnie sprzedał go Juliuszowi Boetticherowi<ref>''Gmina Ozorków. Historia i współczesność'', Ozorków 2014, ss. 18, 25, 35, 40, 66.</ref>
  
 
''<small>Oprac. '''Barbara Manista'''</small>''
 
''<small>Oprac. '''Barbara Manista'''</small>''

Wersja z 11:58, 2 mar 2016

<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol>

Małachowice

Wieś położona w woj. łódzkim, powiecie zgierskim, gminie Ozorków. Na dzień 31 grudnia 2015 r. liczyła 83 mieszkańców. Ogólna powierzchnia gruntów rolnych wynosi 181,3 ha. Wieś należy do parafii Bożego Ciała i Świętego Stanisława biskupa i Męczennika w Modlnej.

Historia

Najwcześniejszy zapis dotyczący wsi pochodzi z 1386 r. Za dawną metryką osady przemawia jej patronimiczna nazwa. Małachowice były w posiadaniu rodziny herbu Nałęcz, biorącej swe nazwisko od rodowej wsi. Od schyłku XIV w. dziedziczyli tutaj Niemierza, jego syn Bartłomiej i trzej wnukowie: Niemierza, Mikołaj i Tomasz. Ze względu na ich potomstwo Małachowice były dzielone na liczne części. W 1827 r. folwark liczył sobie 214 mieszkańców i 20 domów mieszkalnych. Pod koniec XIX w. obszar jego wynosił 720 mórg. Stosowano tutaj płodozmian 12-polowy i eksploatowano pokłady torfu. Folwark Małachowice oraz folwarki Śladków Rozlazły i Śladków Podleśny tworzyły jeden kompleks majątkowy. Właścicielem folwarku był wtedy Edward Herbst, który następnie sprzedał go Juliuszowi Boetticherowi[1]

Oprac. Barbara Manista

Przypis

  1. Gmina Ozorków. Historia i współczesność, Ozorków 2014, ss. 18, 25, 35, 40, 66.