2388
edycji
Zmiany
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Uzupełnienie
Urodziła się w rodzinie wielodzietnej (miała sześć sióstr i dwóch braci) jako córka Jana i Wiktorii z Plucińskich małżeństwa Waltratusów. Ojciec z zawodu był zdunem, ale rodzina utrzymywała się z ogrodnictwa, uprawiając głównie warzywa. Ambicją rodziców, a szczególnie matki, było dać dzieciom wykształcenie. Były one wychowywane w szacunku dla pracy i wzajemnej pomocy. Dzięki temu pięcioro z rodzeństwa Teodozji ukończyło wyższe studia, a brat Antoni, inżynier, ukończył dwa wydziały Politechniki Warszawskiej<ref>Wspomnienia Teodozji Kropp.</ref>.
W 1922 r. wyszła za mąż za wdowca z jednym dzieckiem, [[Kropp Wacław|Wacława Kroppa]], ówczesnego wiceburmistrza Ozorkowa. Z tego związku przyszło na świat dwoje dzieci: córka Janina Łucja i syn Bohdan Bogdan Jan.
Wybuch II wojny światowej i okupacja niemiecka całkowicie odmieniły życie rodziny Kroppów. Wielką tragedią dla Teodozji było aresztowanie i wywiezienie do obozu koncentracyjnego jej męża, [[Kropp Wacław|Wacława Kroppa]]. Ostrzeżona przez przyjaciół, że również będzie aresztowana, uciekła do Generalnej Guberni. Tam z trudnością znalazła pracę ze względu na nazwisko. Dzięki pomocy „podziemia warszawskiego” otrzymała posadę nauczyciela we wsi Wiersze w gminie Kampinos. Tam dotarła do niej wiadomość o śmierci męża w obozie w Dachau. Następnie wróciła po dzieci do Ozorkowa. Pracowała w maleńkiej szkole, zaledwie 1-izbowej. Zetknęła się tu z partyzantką leśną, której odwagę podziwiała. Nie widząc perspektyw i szans przede wszystkim dla dzieci, przeniosła się na warszawską Pragę. Znalazła pracę w szkole nr 58 na Targówku. Prowadziła również tajne nauczanie. W styczniu 1942 r. została aresztowana na ulicy i osadzona w więzieniu na Pawiaku. Miała jednak szczęście - w trakcie odliczania więźniów znalazła się w grupie do zwolnienia. Wkrótce po tym dotarła do niej wiadomość, że mąż zmarł „na serce” w obozie w Dachau.
Po wyzwoleniu Teodozja Kropp wróciła do Ozorkowa. Z dniem 1 marca 1945 r. Inspektorat w Łęczycy zlecił jej organizację Szkoły Nr 3. Jednocześnie, w tym samym budynku, stworzyła szkołę wieczorową przeznaczoną dla starszej młodzieży, która podczas wojny nie mogła się uczyć. Warunki w obu szkołach były bardzo trudne. Brakowało ławek, tablic, podręczników, zeszytów i piór. Uczniowie przynosili z domu stołki i krzesła. Pisano na starych gazetach i drukach niemieckich. Mimo to zapał do nauki był wielki, co proporcjonalnie przekładało się na chęć do pracy dydaktycznej. Wielu ówczesnych absolwentów osiągnęło sukces, m.in. jako nauczyciele czy pracownicy umysłowi<ref>Wspomnienia Teodozji Kropp.</ref>.
Równocześnie pani Teodozja Kropp zajmowała się domem. Wychowała ośmioro dzieci: pasierbicę, dwoje dzieci pasierbicy (po jej zamordowaniu), dwoje własnych dzieci i troje dzieci córki<ref>Z podania o pracę na emeryturze.</ref>. Wykształciła kilka pokoleń młodzieży, pracując w zawodzie nauczyciela przez 57 lat.
== Edukacja ==
*13.09.1950 - 01.08.1952 kierowniczka Szkoły Podstawowej Nr 4, ul. Średnia
*01.08.1952 - 15.02.1966 nauczycielka w Szkole Podstawowej Nr 1, ul. Kościuszki
*15.02.1966 - 1971 nauczyciel-bibliotekarz w Szkole Podstawowej Nr 3, ul. Słowackiego
== Odznaczenia ==
