Kozietulski Przemysław: Różnice pomiędzy wersjami

Z Ozopedia - internetowa Encyklopedia miasta i gminy Ozorków
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
m
(uzupełnienie (związki z Ozorkowem))
Linia 1: Linia 1:
'''Przemysław Kozietulski'''<ref>Biogram powstał w ramach prac Społecznego Komitetu do Spraw Organizacji Obchodów 70. Rocznicy Zbrodni Katyńskiej w 2010 r. na terenie miasta Ozorkowa.</ref> – (ur. 22 lutego 1911 r. w Żyrardowie, zm. po 27 kwietnia 1940 r. w Twerze), porucznik Wojska Polskiego.
+
'''Przemysław Piotr Kozietulski'''<ref>Biogram powstał w ramach prac Społecznego Komitetu do Spraw Organizacji Obchodów 70. Rocznicy Zbrodni Katyńskiej w 2010 r. na terenie miasta Ozorkowa.</ref> – (ur. 22 lutego 1911 r. w Żyrardowie, zm. 27 kwietnia 1940 r. w Twerze<ref>W l. 1931-1990 Kalinin. </ref>), kapitan Wojska Polskiego.
  
 
== Biografia ==
 
== Biografia ==
Syn Heleny i Bolesława Kozietulskich. Ukończył Korpus Kadetów, następnie Szkołę Podchorążych Piechoty. Od 15 sierpnia 1933 r. podporucznik WP ze starszeństwem, od 1 stycznia 1936 r. porucznik, oficer służby stałej, delegowany do Korpusu Ochrony Pogranicza „Stołpce”, gdzie był dowódcą plutonu w II kompanii granicznej. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niewoli sowieckiej. Wywieziony na śmierć z Ostaszkowa na podstawie listy wywózkowej nr 050/3, poz. 36 z 27 kwietnia 1940 r. Spoczywa na cmentarzu w Miednoje<ref>Miednoje Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, pod red. G. Jakubowskiego, T. 1, Warszawa 2006, s. 425.</ref>. <br />
+
Syn Heleny i Bolesława Kozietulskiego h. Awdaniec. W połowie lat 30-tych zawarł związek małżeński z Marią z Kaczyńskich. Ukończył Korpus Kadetów, następnie z wyróżnieniem Szkołę Podchorążych Piechoty. od 15 sierpnia 1933 r. podporucznik WP ze starszeństwem, od 1 stycznia 1936 r. porucznik piechoty, oficer służby stałej. Przed wojną został skierowany na tajne przeszkolenie w służbie wywiadu. Oficjalnie służbę pełnił w baonie Korpusu Ochrony Pogranicza w Stołpcach na Białorusi (jako dowódca plutonu łączności w II kompanii granicznej), a faktycznie został skierowany do pracy wywiadowczej w II Wydziale Sztabu Generalnego. Przed II wojną światową działał w wywiadzie na terenie Związku Radzieckiego. W sierpniu 1939 r. awansowany do stopnia kapitana<ref>Awansu nie odebrał z powodu rozpoczętych działań wojennych. Oficjalnie awans na kapitana potwierdzony został w 2012r. podpisem Prezydenta RP.</ref>. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niewoli sowieckiej, trafił do obozu jenieckiego w Ostaszkowie. Został rozstrzelany w piwnicach budynku NKWD w Twerze (lista wywózkowa nr 050/3, poz. 36 z 27 kwietnia 1940 r.). Spoczął w zbiorowej mogile w Miednoje<ref>Miednoje Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, pod red. G. Jakubowskiego, T. 1, Warszawa 2006, s. 425.</ref>.
Przemysław Kozietulski przed wojną prowadził zajęcia o charakterze wojskowym na terenie Ozorkowa.  
+
 
 +
== Związki z Ozorkowem ==
 +
Rodzina Kozietulskich przed wybuchem II wojny światowej mieszkała w Ozorkowie w kamienicy na rogu ul. Łęczyckiej i Stypułkowskiego. Bolesław Kozietulski był dyrektorem w fabryce schlösserowskiej<ref>Podpisane zdjęcie z fabryki schlösserowskiej z Bolesławem Kozietulskim znajduje się w zbiorach Izby Historii Miasta Ozorkowa.</ref>, a matka Helena pracowała jako pedagog. Przemysław Kozietulski przed wojną prowadził zajęcia o charakterze wojskowym na terenie Ozorkowa, szkoląc grupy paramilitarne. Po wojnie rodzina Kozietulskich mieszkała w Łodzi.  
  
 
== Wspomnienie ==
 
== Wspomnienie ==
Ozorkowianin, nauczyciel miejscowej szkoły, Tadeusz Komecki znał osobiście Przemysława Kozietulskiego. W swoich wspomnieniach<ref>T. Komecki, Refleksje po 14 października 1992 – Hasło wywoławcze "Katyń", Wiadomości Ozorkowskie nr 19, październik 1992, ss. 6, 8.</ref> nazywa go Przemkiem, pisząc: postawny, o wojskowej sylwetce, idol młodzieży w Ozorkowie.  
+
Ozorkowianin, nauczyciel miejscowej szkoły, Tadeusz Komecki znał osobiście Przemysława Kozietulskiego. W swoich wspomnieniach<ref>T. Komecki, Refleksje po 14 października 1992– Katyń, „Wiadomości Ozorkowskie” nr 19, październik 1992, s. 8.</ref> nazywa go Przemkiem, pisząc: postawny, o wojskowej sylwetce, idol młodzieży w Ozorkowie.  
  
 
== Upamiętnienie ==
 
== Upamiętnienie ==
Pamięć o Przemysławie Kozietulskim zachowana została dzięki tablicy pamiątkowej przy Dębie Pamięci znajdującym się przy kościele Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Ozorkowie, ul. Adamówek 4/6. Kamień wraz z tablicą memoriałową został zamieszczony w ramach obchodów 70. rocznicy Zbrodni Katyńskiej na terenie miasta Ozorkowa w 2010 r.  
+
Upamiętniony tabliczką pośmiertną w Katedrze Polowej Wojska Polskiego w Warszawie.
 +
Pamięć o Przemysławie Kozietulskim została zachowana także w naszym mieście dzięki tablicy pamiątkowej przy Dębie Pamięci znajdującym się przy kościele Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Ozorkowie, ul. Adamówek 4/6. Kamień wraz z tablicą memoriałową został zamieszczony w ramach obchodów 70. rocznicy Zbrodni Katyńskiej na terenie naszego miasta w 2010 r.  
  
 
''<small>Oprac. '''Małgorzata Kozak-Bajor'''</small>''
 
''<small>Oprac. '''Małgorzata Kozak-Bajor'''</small>''

Wersja z 22:28, 9 lut 2016

Przemysław Piotr Kozietulski[1] – (ur. 22 lutego 1911 r. w Żyrardowie, zm. 27 kwietnia 1940 r. w Twerze[2]), kapitan Wojska Polskiego.

Biografia

Syn Heleny i Bolesława Kozietulskiego h. Awdaniec. W połowie lat 30-tych zawarł związek małżeński z Marią z Kaczyńskich. Ukończył Korpus Kadetów, następnie z wyróżnieniem Szkołę Podchorążych Piechoty. od 15 sierpnia 1933 r. podporucznik WP ze starszeństwem, od 1 stycznia 1936 r. porucznik piechoty, oficer służby stałej. Przed wojną został skierowany na tajne przeszkolenie w służbie wywiadu. Oficjalnie służbę pełnił w baonie Korpusu Ochrony Pogranicza w Stołpcach na Białorusi (jako dowódca plutonu łączności w II kompanii granicznej), a faktycznie został skierowany do pracy wywiadowczej w II Wydziale Sztabu Generalnego. Przed II wojną światową działał w wywiadzie na terenie Związku Radzieckiego. W sierpniu 1939 r. awansowany do stopnia kapitana[3]. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niewoli sowieckiej, trafił do obozu jenieckiego w Ostaszkowie. Został rozstrzelany w piwnicach budynku NKWD w Twerze (lista wywózkowa nr 050/3, poz. 36 z 27 kwietnia 1940 r.). Spoczął w zbiorowej mogile w Miednoje[4].

Związki z Ozorkowem

Rodzina Kozietulskich przed wybuchem II wojny światowej mieszkała w Ozorkowie w kamienicy na rogu ul. Łęczyckiej i Stypułkowskiego. Bolesław Kozietulski był dyrektorem w fabryce schlösserowskiej[5], a matka Helena pracowała jako pedagog. Przemysław Kozietulski przed wojną prowadził zajęcia o charakterze wojskowym na terenie Ozorkowa, szkoląc grupy paramilitarne. Po wojnie rodzina Kozietulskich mieszkała w Łodzi.

Wspomnienie

Ozorkowianin, nauczyciel miejscowej szkoły, Tadeusz Komecki znał osobiście Przemysława Kozietulskiego. W swoich wspomnieniach[6] nazywa go Przemkiem, pisząc: postawny, o wojskowej sylwetce, idol młodzieży w Ozorkowie.

Upamiętnienie

Upamiętniony tabliczką pośmiertną w Katedrze Polowej Wojska Polskiego w Warszawie. Pamięć o Przemysławie Kozietulskim została zachowana także w naszym mieście dzięki tablicy pamiątkowej przy Dębie Pamięci znajdującym się przy kościele Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Ozorkowie, ul. Adamówek 4/6. Kamień wraz z tablicą memoriałową został zamieszczony w ramach obchodów 70. rocznicy Zbrodni Katyńskiej na terenie naszego miasta w 2010 r.

Oprac. Małgorzata Kozak-Bajor

Przypisy

  1. Biogram powstał w ramach prac Społecznego Komitetu do Spraw Organizacji Obchodów 70. Rocznicy Zbrodni Katyńskiej w 2010 r. na terenie miasta Ozorkowa.
  2. W l. 1931-1990 Kalinin.
  3. Awansu nie odebrał z powodu rozpoczętych działań wojennych. Oficjalnie awans na kapitana potwierdzony został w 2012r. podpisem Prezydenta RP.
  4. Miednoje Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, pod red. G. Jakubowskiego, T. 1, Warszawa 2006, s. 425.
  5. Podpisane zdjęcie z fabryki schlösserowskiej z Bolesławem Kozietulskim znajduje się w zbiorach Izby Historii Miasta Ozorkowa.
  6. T. Komecki, Refleksje po 14 października 1992– Katyń, „Wiadomości Ozorkowskie” nr 19, październik 1992, s. 8.