Zmiany

[[Plik:TSPBiT1937.jpg|mały|prawo|Bolesław Kozietulski wraz z majstrami i biuralistami w jubileuszowym dniu 25-lecia pracy (1938)]]'''Bolesław Skarbek Kozietulski''' (ur. 18 września 1880 r. w Warszawie, zm. 23 maja 1967 r.) – włókiennik, wieloletni dyrektor w <br>Towarzystwie Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni, filantrop

== Biografia ==Syn Karola , powstańca styczniowego i Celiny z Saxów. Matka była córką lekarza, ukończyła Konserwatorium Muzyczne w Warszawie z odznaczeniem złotym medalem.<br> Do szkoły uczęszczał początkowo w Lublinie – do Gimnazjum Filologicznego. Po przeniesieniu się rodziny do Warszawy kończył nauki w Szkole Technicznej (1890-1898). Po jej ukończeniu wstąpił na praktykę do Żyrardowskich Zakładów. Pracował tam do 1910 r. z przerwą (1901-1904) na studia w Wyższej Szkole Tkackiej w Krefeld w Niemczech (Höhere Webschule Crefeld). Studia ukończył z tytułem inżyniera włókiennika. W Żyrardowskich Zakładach pracował na stanowisku kierownika tkalni. W tym czasie został wysłany do Niemiec do Drezdeńskiej Fabryki Koronek i Firanek oraz do Szwajcarii w celu przeprowadzeniu prób wyrobu haftów na krosnach żakardowych. Po fiasku tego projektu przeniósł się do pracy w tkalni braci Płazińskich w Bobrzy. Była to fabryka tkanin bawełnianych (późniejsze Zakłady Dziewiarskie Electa). Pracował w tej fabryce do 1912 r. W 1913 roku podjął pracę w [[Towarzystwo Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni|Towarzystwie Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni SA.]] w Ozorkowie, początkowo jako kierownik tkalni, a od 1929 r. jako dyrektor techniczny (do 1940 r.). W okresie międzywojennym fundował prywatne stypendia naukowe dla uzdolnionych dzieci z biednych rodzin. Jeden z jego stypendystów pracował później w Komisji Planowania przy Radzie Ministrów.