Konstancja

Z Ozopedia - internetowa Encyklopedia miasta i gminy Ozorków
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol> Konstancja – południowa część Ozorkowa położona przy obecnych ulicach: Adamówek, Działkowa, Armii Krajowej, Sikorskiego, Wodna, Kochanowskiego, Lipowa i Wspólna.

Historia

Konstancja wchodziła w skład dóbr Strzeblew, których właścicielami przez kilkaset lat byli Szczawińscy, a od 1788 r. został Wincenty Boguta Starzyński. W wyniku podziałów rodzinnych po Wincentym właścicielką została jedna z jego córek, lecz praktycznie zarządzał majątkiem jej brat, Ignacy Starzyński. Po roku 1823 Ignacy Starzyński w Konstancji zorganizował folwark, założył wieś i kolonię[1]. Głównym zadaniem Konstancji było dostarczanie drewna z własnego boru dla intensywnie rozbudowującego się Ozorkowa. W roku 1827 było w Konstancji 21 domów i 130 mieszkańców, w 1883 r. - 32 domy i 286 mieszkańców. Znajdował się tu dwór z dwoma domami i 14 mieszkańcami[2]. Ślady zabudowań folwarku można dostrzec przy ul. Adamówek. Wieś znajdowała się wzdłuż ul. Sikorskiego i w górnej części ul. Staszica, a kolonia przy obecnej ul. Kochanowskiego, Wspólnej, Lipowej i Wodnej.

Administracja

  • Od utworzenia do 1867 r. wchodziła w skład gminy wiejskiej Strzeblew[3]
  • Od 1868 r. została przydzielona do gminy Piaskowice (Puskowice)[4]
  • Od 1933 r. Konstancja staje się gromadą z podległymi jej: wsią Konstancja, kolonią Adamówka (obecnie Adamówek) i miejscowością Skrzypiówka[5] (obecnie ul. Kochanowskiego, Wspólna i Lipowa)
  • Od 1 stycznia 1948 r. gromada Konstancja zostaje wyłączona z Gminy Piaskowice i włączona do miasta Ozorków[6]

Współczesność

Intensywne pozyskiwanie drewna z rosnącego tu boru, a potem wydobywanie piasku i żwiru zmieniło całkowicie krajobraz. W księgach zapisano wspomnienie o odbywanych majówkach, gdzie w lesie Konstancja grywała orkiestra strażacka[7]. W pamięci starszych ozorkowian zachowały się również piękne ogrody Konstancji w rejonie ulicy Lipowej. Obecnie dominują tu domy jednorodzinne, ogrody działkowe, a przede wszystkim zakłady przemysłowe Łódzkiej Strefy Ekonomicznej, Podstrefy Ozorków.

Pochodzenie nazwy

Niewątpliwie nazwa jest od imienna.

Oprac. Zdzisław Żerkowski

Przypisy

  1. M. Kolejwa Ocena Wartości Kulturowych miasta Ozorkowa, Opracowanie na zlecenie Ośrodka Badań i Dokumentacji Zabytków, Łódź 1984 r.
  2. Krystyna Łacińska Słownik Geograficzny Miasta i Gminy Ozorków, praca mgr. UŁ, Łódź, 2001 r.
  3. Postanowienie z 17 (29) września 1866, ogłoszone 5 (17) stycznia 1867 (Dziennik Praw, rok 1866, tom 66, nr 219, str. 279)
  4. Postanowienie z 29 grudnia 1867 (10 stycznia 1868), ogłoszone 8 (20) lutego 1868 (Dziennik Praw, rok 1868, tom 67, nr 228, str. 359)
  5. Rozporządzenie Wojewody Łódzkiego z dnia 18 sierpnia 1933 r. Nr SA. II.12/9/33 o podziale gmin wiejskich powiatu łęczyckiego na gromady, poz. VII p.7
  6. Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 10 grudnia 1947 r. o zmianie granic miasta Ozorkowa w powiecie łęczyckim, województwie łódzkim. Dz. U. nr 2 poz.8
  7. Księga 60-lecia Ochotniczej Straży Pożarnej w Ozorkowie