Kościoły w Ozorkowie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Ozopedia - internetowa Encyklopedia miasta i gminy Ozorków
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
 
(Nie pokazano 22 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 71: Linia 71:
 
[[Plik:Kościół e-a.jpg|thumb|220px|prawo|Pocztówka, ok. 1910 r.]]
 
[[Plik:Kościół e-a.jpg|thumb|220px|prawo|Pocztówka, ok. 1910 r.]]
 
[[Plik:Kosciol-ea2.jpg|thumb|220px|prawo]]
 
[[Plik:Kosciol-ea2.jpg|thumb|220px|prawo]]
Zbudowany w stylu późnoklasycystycznym wg projektu Piotra Frydrycha. Budowę rozpoczęto w 1840 r., kiedy proboszczem parafii był [[Stiller Edward|ks. Edward Stiller]]. Został poświęcony przez ks. Superintendenta Modla z Kalisza w dn. 9 października 1842 r. Kościół był jedną z najbardziej okazałych światyń ewangelickich, zbudowanych na ziemiach polskich w I poł. XIX w. <br />
+
Zbudowany w stylu późnoklasycystycznym wg projektu Piotra Frydrycha. Budowę rozpoczęto w 1840 r., kiedy proboszczem parafii był [[Stiller Edward|ks. Edward Stiller]]. Został poświęcony przez ks. superintendenta Modla z Kalisza w dn. 9 października 1842 r. Kościół był jedną z najbardziej okazałych świątyń ewangelickich, zbudowanych na ziemiach polskich w I poł. XIX w. <br />
 
Głównymi fundatorami byli przemysłowi potentaci Ozorkowa: [[Schlösser Friedrich Mathias|Fryderyk Schlösser]] i [[Werner Christian Wilhelm|Wilhelm Werner]]. Budowę wieży, postawionej w 1882 r., finansował [[Schlösser Karol Ernest|Henryk Schlösser]], syn Fryderyka.
 
Głównymi fundatorami byli przemysłowi potentaci Ozorkowa: [[Schlösser Friedrich Mathias|Fryderyk Schlösser]] i [[Werner Christian Wilhelm|Wilhelm Werner]]. Budowę wieży, postawionej w 1882 r., finansował [[Schlösser Karol Ernest|Henryk Schlösser]], syn Fryderyka.
  
Po II wojnie światowej w kościele zorganizowano obóz przejściowy dla ozorkowskich ewangelików powyżej 14. roku życia, których następnie przeprowadzono do obozu na Sikawie (Łódź). Po likwidacji obozu świątynię przekazano w administrację Kościoła rzymskokatolickiego i pod wezwaniem św. Tadeusza została filią parafii św. Józefa w Ozorkowie. Dopiero w 1953 r., w wyniku procesu sądowego, parafia w Ozorkowie odzyskała budynek kościoła, który był pozbawiony organów, ławek, żyrandoli, dzwonów oraz całej dokumentacji parafialnej. Dzięki zaangażowaniu pastorów: ks. [[Werner Mariusz|Mariusza Wernera]] i ks. dr Marcina Undasa oraz ofiarności i pracowitości parafian przeprowadzono szereg prac remontowych i uzupełniono wyposażenie:
+
Po II wojnie światowej w kościele zorganizowano obóz przejściowy dla ozorkowskich ewangelików powyżej 14. roku życia, których następnie przeprowadzono do obozu na Sikawie (Łódź). Po likwidacji obozu świątynię przekazano w administrację Kościoła rzymskokatolickiego i pod wezwaniem św. Tadeusza został filią parafii św. Józefa w Ozorkowie. Dopiero w 1953 r., w wyniku procesu sądowego, parafia ewangelicko-augsburska w Ozorkowie odzyskała budynek kościoła, który był pozbawiony organów, ławek, żyrandoli, dzwonów oraz całej dokumentacji parafialnej. Dzięki zaangażowaniu pastorów: ks. [[Werner Mariusz|Mariusza Wernera]] i ks. [[Undas Marcin|dr Marcina Undasa]] oraz ofiarności i pracowitości parafian przeprowadzono szereg prac remontowych i uzupełniono wyposażenie:
 
<br />
 
<br />
 
* sprowadzono ławki z kościoła w Kamiennej Górze (1955);<br />
 
* sprowadzono ławki z kościoła w Kamiennej Górze (1955);<br />
Linia 107: Linia 107:
  
 
===Architektura===
 
===Architektura===
Nowoczesny kościół z czerwonej cegły, pięknie usytuowany na wzgórzu wśród zieleni. Zwany jest przez mieszkańców kościołem "na górce". Nawę główną, wzniesioną na planie kwadratu, kryje kasetonowy stropodach pokryty dachówką ceramiczną, opadający dwuspadowo po przekątnej. Konstrukcja budynku mieszana, żelbetowo-murowa. Ściany wewnętrzne zdobią malowidła przedstawiające historię zbawienia autorstwa salezjanina prof. Tadeusza Furdyny. Okna zdobią wielobarwne witraże, ufundowane przez parafian.  We wnęce prezbiterium, na ścianie ołtarzowej przedstawiona jest scena ukrzyżowania – rozpięty na krzyżu Chrystus i stojący u jego stóp św. Jan i Maryja. Obok znajduje się tabernakulum. Ołtarze boczne poświęcone są Matce Bożej Częstochowskiej i Miłosierdziu Bożemu. Wyposażenie kościoła stanowią także stacje Drogi Krzyżowej, chrzcielnica i dzwon.<br />
+
Nowoczesny kościół z czerwonej cegły, pięknie usytuowany na wzgórzu wśród zieleni. W 2018 r. został otynkowany i pomalowany. Zwany jest przez mieszkańców kościołem "na górce". Nawę główną, wzniesioną na planie kwadratu, kryje kasetonowy stropodach pokryty dachówką ceramiczną, opadający dwuspadowo po przekątnej. Konstrukcja budynku mieszana, żelbetowo-murowa. Ściany wewnętrzne zdobią malowidła przedstawiające historię zbawienia autorstwa salezjanina prof. Tadeusza Furdyny. Okna zdobią wielobarwne witraże, ufundowane przez parafian.  We wnęce prezbiterium, na ścianie ołtarzowej przedstawiona jest scena ukrzyżowania – rozpięty na krzyżu Chrystus i stojący u jego stóp św. Jan i Maryja. Obok znajduje się tabernakulum. Ołtarze boczne poświęcone są Matce Bożej Częstochowskiej i Miłosierdziu Bożemu. Wyposażenie kościoła stanowią także stacje Drogi Krzyżowej, chrzcielnica i dzwon.<br />
  
 
===Dęby Pamięci===
 
===Dęby Pamięci===
Linia 119: Linia 119:
 
===Galeria zdjęć===
 
===Galeria zdjęć===
 
<gallery>
 
<gallery>
Kosciol-NMP-4.JPG
+
Kosciol nmp-1.jpg|Widok ogólny
Kosciol-NMP-5.JPG
+
Kosciol nmp22-1.jpg|Widok ogólny
Kosciol-NMP-3.JPG
+
Kosciol nmp7-1.jpg|Widok od ul.Lipowej
Kosciol-NMP-6.JPG
+
Kosciol nmp3-1.jpg|Widok od ul. Adamówek
Kosciol-NMP-2.JPG
+
Kosciol nmp4-1.jpg|Plebania
 +
Kosciolek 20-04-1600.jpg|Stan na 2018 po konserwacji
 +
Kosciol wejscie-1600-1.JPG|Wejście na teren kościoła, stan na 2018
 +
NMP WNETRZE 22-1.jpg|Wnętrze - widok ogólny
 +
NMP OLTARZ 33-1.JPG|Ołtarz główny
 +
NMP OLTARZ LEWY-1A.jpg|Kaplica w nawie lewej
 +
NMP OLTARZ PRAWY-1A.jpg|Kaplica z chrzcielnicą w nawie prawej
 +
NMP WITRAZE-1A.jpg|Witraże
 +
NMP WITRAZE-2A.jpg|Witraże
 +
NMP PIASKOWSKI-1.jpg|Tablica upamiętniająca ks. Józefa Piaskowskiego, budowniczego i pierwszego proboszcza tej parafii
 +
NMP KAMIEN WEGIELNY-1.JPG|Tablica upamiętniająca wmurowanie kamienia węgielnego poświęconego przez Papieża Jana Pawła II
 +
NMP POPIELUSZKO-1.JPG|Tablica upamiętniająca bł. ks. Jerzego Popiełuszkę
 
</gallery>
 
</gallery>
 
==Kaplice==
 
==Kaplice==
 
===Kościół rektoralny pw. Najświętszego Serca Jezusowego przy Zgromadzeniu Zakonnym Sióstr Urszulanek pw. Serca Jezusa Konającego, ul. Łęczycka 30===
 
===Kościół rektoralny pw. Najświętszego Serca Jezusowego przy Zgromadzeniu Zakonnym Sióstr Urszulanek pw. Serca Jezusa Konającego, ul. Łęczycka 30===
 
====Historia====
 
====Historia====
We wrześniu 1921 r. św. Urszula Ledóchowska, założycielka Zgromadzenia Sióstr Urszulanek, zakupiła w Ozorkowie na Bugaju niewielkie gospodarstwo (5,5 morgi ziemi) wraz z niewielkim domem w celu sprowadzenia tutaj swoich sióstr. Wieś ofiarowała dodatkowo duży plac przed domem. W jednym z pokoi urządzono małą kaplicę. Ponieważ coraz bardziej odczuwano brak kościoła na Bugaju, powołano komitet budowy kościoła.
+
We wrześniu 1921 r. św. Urszula Ledóchowska<ref>założycielka Zgromadzenia Sióstr Urszulanek.</ref> zakupiła w Ozorkowie na [[Bugaj|Bugaju]] 5,5 morgi<ref>dawna miara gruntu równa 0,56 hektara.</ref> ziemi wraz z sadem i niewielkim domem w celu sprowadzenia tutaj swoich sióstr. Wieś ofiarowała dodatkowo duży plac przed domem. Wiosną 1922 r. w wyremontowanym domku zamieszkało 6 sióstr urszulanek. W jednym z pokoi urządzono małą kaplicę. <br />
 +
W 1925 r. na placu przy domu sióstr urszulanek został wybudowany dom dla księdza i szkoła. Ponieważ coraz bardziej odczuwano brak kościoła na Bugaju, powołano komitet budowy kościoła pod protektoratem św. Urszuli Ledóchowskiej. Prezesem komitetu został dyrektor Towarzystwa Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni [[Eborowicz Włodzimierz|Włodzimierz Eborowicz]], a wykonawcą planu i kierownikiem inż. Olearski z Łęczycy. Budowę rozpoczęto z dobrowolnych ofiar miejscowej ludności oraz kwesty przeprowadzonej przez siostry urszulanki. Fundusze komitetu budowy zasilała dużymi datkami św. Urszula. We wrześniu 1928 r. biskup ordynariusz diecezji łódzkiej Wincenty Tymieniecki uroczyście poświęcił kamień węgielny pod przyszły kościół. Na tej uroczystości byli obecni przedstawiciele władz świeckich, duchowieństwo oraz 4000 wiernych z Ozorkowa i Bugaja.<br />
 +
Przy budowie kościoła pracowało, oprócz majstra i 3 robotników, od 10 do 15 sióstr, które św. Urszula Ledóchowska przysyłała z różnych domów kolejno przez cały rok. 1 grudnia 1929 r. bp. Tymieniecki dokonał poświęcenia kościoła i odprawił pierwszą mszę św.<br />
 +
W 1930 r. poświęcono dzwon i sprawiono biały, złocony ołtarz, wykonany w Warszawie, z obrazem Pana Jezusa z sercem. W 1931 r. wykończono dębowy chór muzyczny, a w 1932 r. otynkowano kościół na zewnątrz i wykończono wewnątrz. Wstawiono dębowe ławki i konfesjonał.
 +
 
 +
W 1937 r. dyrektor Eborowicz ofiarował figurę Matki Boskiej Łaskawej. Postawiono ją na cokole wybudowanym przez siostry, z napisem: "Błogosław Matko". W okresie II wojny światowej figura została usunięta, po wojnie znów stanęła na dawnym miejscu obok kościoła, gdzie znajduje się do chwili obecnej.
 +
 
 +
W czasie okupacji kościół zamknięto i przeznaczono na magazyn warsztatów tkackich. W styczniu 1945 r. siostry urszulanki wróciły do swojego domu na Bugaju. Na początku maja kościół został oczyszczony i wrócił do pierwotnego przeznaczenia. Odbywają się w nim msze św. i uroczystości przyjęcia I Komunii św. Ozorkowianie chętnie zawierają tu śluby małżeńskie ze względu szczególny urok kościoła, nazywanego "kościółkiem na Bugaju".
 +
 
 +
W kościele znajdują się dwie Relikwie I stopnia:
 +
* św. Urszuli Ledóchowskiej (od 11 czerwca 2010 r.);
 +
* kropla z Krwi św. Jana Pawła II umieszczona na płótnie (od 23 listopada 2014 r.).
 
====Architektura====
 
====Architektura====
Zbudowany w stylu klasycystycznym w l. 1928-1932. <br />
+
Budynek w stylu klasycystycznym, zbudowany na planie prostokąta z przybudówką od strony wschodniej, mieszczącą przedszkole. Elewacja frontowa rozczłonowana czterema żłobkowanymi pilastrami, w tym dwoma narożnymi o klasycznych głowicach oryginalnie stylizowanych motywami roślinnymi. Pilastry podtrzymują belkowanie zdobione profilowanym gzymsem i zwieńczone trójkątnym frontonem z krzyżem osadzonym na przodzie kalenicy dwuspadowego dachu. Nad drzwiami wejściowymi flankowanymi pilastrami duży okrągły otwór okienny wypełniony szklaną rozetą. Wnętrze jednonawowej świątyni rozświetlają półkoliście zamknięte dwa otwory okienne elewacji frontowej oraz po dwa w elewacjach bocznych.<br />
Budynek na planie prostokąta z przybudówką od strony wschodniej, mieszczącą przedszkole. Elewacja frontowa rozczłonowana czterema żłobkowanymi pilastrami, w tym dwoma narożnymi o klasycznych głowicach oryginalnie stylizowanych motywami roślinnymi. Pilastry podtrzymują belkowanie zdobione profilowanym gzymsem i zwieńczone trójkątnym frontonem z krzyżem osadzonym na przodzie kalenicy dwuspadowego dachu. Nad drzwiami wejściowymi flankowanymi pilastrami duży okrągły otwór okienny wypełniony szklaną rozetą. Wnętrze jednonawowej świątyni rozświetlają półkoliście zamknięte dwa otwory okienne elewacji frontowej oraz po dwa w elewacjach bocznych.<br />
+
====Galeria zdjęć====
Obok kościoła od 1937 r. na wysokim cokole stoi żelazna figura Matki Boskiej Łaskawej.
 
 
 
23 listopada 2014 r. do kaplicy zostały uroczyście wprowadzone relikwie I stopnia: kropla z Krwi św. Jana Pawła II.
 
 
<gallery>
 
<gallery>
 +
Plik:Kościół_sióstr_Urszulanek-_3.JPG.jpg|Kościół
 
Plik:Kościół sióstr Urszulanek-5.JPG|Wnętrze kościoła
 
Plik:Kościół sióstr Urszulanek-5.JPG|Wnętrze kościoła
 
Plik:Kościół sióstr Urszulanek-6.JPG|Ołtarz główny z 1930 r.
 
Plik:Kościół sióstr Urszulanek-6.JPG|Ołtarz główny z 1930 r.
Linia 141: Linia 161:
 
Plik:Kościół sióstr Urszulanek-7.JPG|Ołtarz boczny w nawie lewej, z obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej
 
Plik:Kościół sióstr Urszulanek-7.JPG|Ołtarz boczny w nawie lewej, z obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej
 
Plik:Kościół sióstr Urszulanek-8.JPG|Ołtarz boczny w nawie prawej, z obrazem św. Józefa robotnika
 
Plik:Kościół sióstr Urszulanek-8.JPG|Ołtarz boczny w nawie prawej, z obrazem św. Józefa robotnika
 +
Plik:Poświadczenie o autentyczności relikwi-1.jpg|Poświadczenie o autentyczności Relikwii św. Urszuli Ledóchowskiej
 +
Plik:Poświadczenie o autentyczności relikwi-2.jpg|Poświadczenie o autentyczności Relikwii św. Jana Pawła II
 
</gallery>
 
</gallery>
  

Aktualna wersja na dzień 20:36, 3 sty 2022

Kościół pw. św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny i Podwyższenia Krzyża Św.

Pocztówka, ok. 1910 r.[1]
Jozef-ozop.JPG
Kościół św. józefa nocą.jpg

Parafialny kościół rzymskokatolicki, pl. Jana Pawła II 5.

Historia

Pierwszą oficjalną wzmianką o kościele jest zapis z 1654 r., w którym ówczesny właściciel Ozorkowa, Jan Szymon Szczawiński, w piątek po święcie Niepokalanego Poczęcia nakazuje z cegły wybudować kościół murowany służący za kaplicę dworską (dzisiejsze prezbiterium i część nawy głównej)[2]. 15 kwietnia 1668 r. został konsekrowany przez biskupa chełmskiego Jana Różyckiego.
W 1887 r. kościół rozbudowano przez wydłużenie nawy, dobudowanie kaplicy i wzniesienie wieży. Wewnątrz świątyni nastąpiła wymiana obrazu Świętej Rodziny na obraz świętego Józefa z dzieciątkiem Jezus, a w owalu nad głównym ołtarzem umieszczono obraz świętej Katarzyny.
Po zakończeniu I wojny światowej, odrodzenie państwa polskiego dało możliwość przeprowadzenia szeregu inwestycji:

  • zakupiono nowe dzwony (1925),
  • kościół został zelektryfikowany (1928),
  • zakupiono nowe 16-głosowe organy (1930),
  • położono posadzkę terakotową (1931).

W l. 1932-34 kościół został ponownie rozbudowany przez dobudowanie dwóch naw, dwóch kaplic, skarbca i zakrystii. Dalsze prace przerwała II wojna światowa; kościół został sprofanowany i zamieniony na skład zboża.
Po zakończeniu wojny kościół wrócił do prawnych właścicieli, a administratorzy mianowani przez władzę kościelną z każdym rokiem przeprowadzają różne inwestycje. Dzięki zaangażowaniu ks. Leona Leszczyńskiego, proboszcza parafii św. Józefa w l. 1948-1960, zakupiono nowe żyrandole i założono elektryczne ogrzewanie. W grudniu 1981 r. zainstalowano nowoczesną na owe czasy radiofonię. Kilkakrotnie odnawiano elewację budynku. W 2011 r. przeprowadzono gruntowne prace remontowe na zewnątrz. Pomalowano elewację, odnowiono pokrycie kopuły wieży, teren wokół kościoła (tzw. cmentarz) wyłożono czerwoną kostką brukową, a ogrodzenie obłożono granitowymi płytami.
W 2013 r. zmieniło się otoczenie kościoła. W ramach rewitalizacji placu Jana Pawła II[3] przebudowano chodnik przed schodami wejściowymi i urządzono estetyczny skwerek. Kościół zyskał również nowe oświetlenie zewnętrzne; fasadę świątyni oświetlają specjalne lampy.
W 2015 r. pomalowano ściany wewnątrz kościoła i odnowiono tabernakulum.

Architektura

Kościół orientowany[4], wzniesiony na rzucie krzyża. Od zachodu trzykondygnacyjna wieża dzwonnicza z zegarem, na parterze której znajduje się kruchta. Wieża podzielona jest przez zdwojone pilastry, które obramowują portal z tympanonem i otwory okienne sklepione półkoliście. Zwieńczenie wieży stanowi barokowy, baniasty, czteroboczny hełm. Nad nim wznosi się ażurowa latarnia nakryta również cebulastym czworobocznym hełmem z metalowym krzyżem na szczycie.
Kościół wyjątkowo eksponowany z kierunku północno-zachodniego, od ul. Listopadowej.
Najstarszym i najwartościowszym elementem architektonicznym wnętrza jest barokowe prezbiterium z dziewiętnastowieczną sztukaterią sklepienia. Cennymi walorami charakteryzują się trzy barokowe ołtarze i barokowa ambona. Wnęki okienne zdobią piękne witraże z postaciami świętych. Na chórze, na który można wejść zabytkowymi, neogotyckimi, kręconymi schodami z żelaza, znajdują się oryginalne, 16-głosowe organy, zakupione w 1930 r.

Kościół jest zabytkiem wpisanym do rejestru Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w poz. 1.

Pomnik-jana-pawła-II.jpg

Pomnik św. Jana Pawła II

Przed wejściem do kościoła stoi pomnik św. Jana Pawła II. Pragnieniem ofiarodawców było, aby ów pomnik był "symbolem wielkości pontyfikatu Papieża Pielgrzyma, który stał się ogromnym autorytetem moralnym, etycznym i religijnym całego świata".
Twórcą pomnika jest prof. Czesław Dźwigaj. Poświęcenia w dn. 14 października 2005 r. dokonał arcybiskup metropolita Władysław Ziółek.


Tablice pamiątkowe

Galeria zdjęć


Kościół pw. Dwunastu Apostołów Jezusa Chrystusa

Parafialny kościół ewangelicko-augsburski, ul. Zgierska 2

Historia

Pocztówka, prawdopodobnie przełom XIX/XX w.
Pocztówka, ok. 1910 r.
Kosciol-ea2.jpg

Zbudowany w stylu późnoklasycystycznym wg projektu Piotra Frydrycha. Budowę rozpoczęto w 1840 r., kiedy proboszczem parafii był ks. Edward Stiller. Został poświęcony przez ks. superintendenta Modla z Kalisza w dn. 9 października 1842 r. Kościół był jedną z najbardziej okazałych świątyń ewangelickich, zbudowanych na ziemiach polskich w I poł. XIX w.
Głównymi fundatorami byli przemysłowi potentaci Ozorkowa: Fryderyk Schlösser i Wilhelm Werner. Budowę wieży, postawionej w 1882 r., finansował Henryk Schlösser, syn Fryderyka.

Po II wojnie światowej w kościele zorganizowano obóz przejściowy dla ozorkowskich ewangelików powyżej 14. roku życia, których następnie przeprowadzono do obozu na Sikawie (Łódź). Po likwidacji obozu świątynię przekazano w administrację Kościoła rzymskokatolickiego i pod wezwaniem św. Tadeusza został filią parafii św. Józefa w Ozorkowie. Dopiero w 1953 r., w wyniku procesu sądowego, parafia ewangelicko-augsburska w Ozorkowie odzyskała budynek kościoła, który był pozbawiony organów, ławek, żyrandoli, dzwonów oraz całej dokumentacji parafialnej. Dzięki zaangażowaniu pastorów: ks. Mariusza Wernera i ks. dr Marcina Undasa oraz ofiarności i pracowitości parafian przeprowadzono szereg prac remontowych i uzupełniono wyposażenie:

  • sprowadzono ławki z kościoła w Kamiennej Górze (1955);
  • wymieniono instalację elektryczną (l. 60.);
  • dach kościoła pokryto blachą ocynkowaną (początek l. 70.);
  • przeprowadzono remont w środku dzwonnicy oraz zawieszono większy dzwon, przewieziony z parafii ewangelickiej w Łowiczu (1997);
  • odnowiono elewację dzwonnicy (2013)
  • dach nawy głównej pokryto nową blachą tytanowo-cynkową (2014).

Od 1994 r. na wniosek Rady Parafialnej i stosownej uchwały Konsystorza Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego kościół nosi nazwę Dwunastu Apostołów Jezusa Chrystusa.

Architektura

Kościół wzniesiony na planie prostokąta, w stylu późnoklasycystycznym. Fasada zdobiona jest wysokim portykiem, wspartym na czterech korynckich kolumnach i zwieńczona trójkątnym frontonem. Na narożach budynku znajdują się pseudoryzality, nieznacznie wybijające się poza linię dachu. Na szczycie każdego z nich stoją rzeźby trzech apostołów (w sumie dwunastu). Dach przykryto kopułą z cynkowej blachy, zwieńczoną latarnią z wysokim krzyżem. Wnętrze kościoła, za pomocą rzędu jońskich kolumn, podzielone jest na trzy nawy. Nad nawami znajdują się dwupiętrowe drewniane empory. Zabytkową wartość posiada chrzcielnica, krucyfiks z XIX w. oraz wiszący w głównym ołtarzu obraz przedstawiający Chrystusa Zmartwychwstałego i Apostołów.[9]

Kościół jest zabytkiem wpisanym do rejestru Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w poz. 2.

Galeria zdjęć

Kościół pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski

Kosciol-NMP-1.JPG

Parafialny kościół rzymskokatolicki, ul. Adamówek 4/6.

Historia

1 sierpnia 1992 r. abp. Władysław Ziółek erygował parafię, oddaną opiece Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Trud organizacji duszpasterstwa spoczął na barkach ks. proboszcza Józefa Piaskowskiego.
Budowę kościoła rozpoczęto 4 maja 1995 r. według projektu architektów Mirosława Rybaka i Marka Grymina oraz konstruktora inż. Janusza Freya. Kamień węgielny pod wznoszoną świątynię poświęcił w 1997 roku Jan Paweł II. W roku 2002 zawieszono dzwon, a w 2003 r. na dachu kościoła zamontowano krzyż. 23 listopada tegoż roku ks. arcybiskup Władysław Ziółek odprawił uroczystą mszę, połączoną z poświęceniem kościoła. W kolejnych latach trwały prace wykończeniowe wewnątrz i na zewnątrz.

Architektura

Nowoczesny kościół z czerwonej cegły, pięknie usytuowany na wzgórzu wśród zieleni. W 2018 r. został otynkowany i pomalowany. Zwany jest przez mieszkańców kościołem "na górce". Nawę główną, wzniesioną na planie kwadratu, kryje kasetonowy stropodach pokryty dachówką ceramiczną, opadający dwuspadowo po przekątnej. Konstrukcja budynku mieszana, żelbetowo-murowa. Ściany wewnętrzne zdobią malowidła przedstawiające historię zbawienia autorstwa salezjanina prof. Tadeusza Furdyny. Okna zdobią wielobarwne witraże, ufundowane przez parafian. We wnęce prezbiterium, na ścianie ołtarzowej przedstawiona jest scena ukrzyżowania – rozpięty na krzyżu Chrystus i stojący u jego stóp św. Jan i Maryja. Obok znajduje się tabernakulum. Ołtarze boczne poświęcone są Matce Bożej Częstochowskiej i Miłosierdziu Bożemu. Wyposażenie kościoła stanowią także stacje Drogi Krzyżowej, chrzcielnica i dzwon.

Dęby Pamięci

W dniu 6 października 2010 r. na dziedzińcu kościoła posadzono dwa Dęby Pamięci i ustawiono kamienne obeliski ku czci oficerów Wojska Polskiego: kapitana Przemysława Kozietulskiego i porucznika Aleksandra Mieszalskiego, zamordowanych w Twerze i Charkowie w roku 1940 przez NKWD.

Galeria zdjęć

Kaplice

Kościół rektoralny pw. Najświętszego Serca Jezusowego przy Zgromadzeniu Zakonnym Sióstr Urszulanek pw. Serca Jezusa Konającego, ul. Łęczycka 30

Historia

We wrześniu 1921 r. św. Urszula Ledóchowska[10] zakupiła w Ozorkowie na Bugaju 5,5 morgi[11] ziemi wraz z sadem i niewielkim domem w celu sprowadzenia tutaj swoich sióstr. Wieś ofiarowała dodatkowo duży plac przed domem. Wiosną 1922 r. w wyremontowanym domku zamieszkało 6 sióstr urszulanek. W jednym z pokoi urządzono małą kaplicę.
W 1925 r. na placu przy domu sióstr urszulanek został wybudowany dom dla księdza i szkoła. Ponieważ coraz bardziej odczuwano brak kościoła na Bugaju, powołano komitet budowy kościoła pod protektoratem św. Urszuli Ledóchowskiej. Prezesem komitetu został dyrektor Towarzystwa Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni Włodzimierz Eborowicz, a wykonawcą planu i kierownikiem inż. Olearski z Łęczycy. Budowę rozpoczęto z dobrowolnych ofiar miejscowej ludności oraz kwesty przeprowadzonej przez siostry urszulanki. Fundusze komitetu budowy zasilała dużymi datkami św. Urszula. We wrześniu 1928 r. biskup ordynariusz diecezji łódzkiej Wincenty Tymieniecki uroczyście poświęcił kamień węgielny pod przyszły kościół. Na tej uroczystości byli obecni przedstawiciele władz świeckich, duchowieństwo oraz 4000 wiernych z Ozorkowa i Bugaja.
Przy budowie kościoła pracowało, oprócz majstra i 3 robotników, od 10 do 15 sióstr, które św. Urszula Ledóchowska przysyłała z różnych domów kolejno przez cały rok. 1 grudnia 1929 r. bp. Tymieniecki dokonał poświęcenia kościoła i odprawił pierwszą mszę św.
W 1930 r. poświęcono dzwon i sprawiono biały, złocony ołtarz, wykonany w Warszawie, z obrazem Pana Jezusa z sercem. W 1931 r. wykończono dębowy chór muzyczny, a w 1932 r. otynkowano kościół na zewnątrz i wykończono wewnątrz. Wstawiono dębowe ławki i konfesjonał.

W 1937 r. dyrektor Eborowicz ofiarował figurę Matki Boskiej Łaskawej. Postawiono ją na cokole wybudowanym przez siostry, z napisem: "Błogosław Matko". W okresie II wojny światowej figura została usunięta, po wojnie znów stanęła na dawnym miejscu obok kościoła, gdzie znajduje się do chwili obecnej.

W czasie okupacji kościół zamknięto i przeznaczono na magazyn warsztatów tkackich. W styczniu 1945 r. siostry urszulanki wróciły do swojego domu na Bugaju. Na początku maja kościół został oczyszczony i wrócił do pierwotnego przeznaczenia. Odbywają się w nim msze św. i uroczystości przyjęcia I Komunii św. Ozorkowianie chętnie zawierają tu śluby małżeńskie ze względu szczególny urok kościoła, nazywanego "kościółkiem na Bugaju".

W kościele znajdują się dwie Relikwie I stopnia:

  • św. Urszuli Ledóchowskiej (od 11 czerwca 2010 r.);
  • kropla z Krwi św. Jana Pawła II umieszczona na płótnie (od 23 listopada 2014 r.).

Architektura

Budynek w stylu klasycystycznym, zbudowany na planie prostokąta z przybudówką od strony wschodniej, mieszczącą przedszkole. Elewacja frontowa rozczłonowana czterema żłobkowanymi pilastrami, w tym dwoma narożnymi o klasycznych głowicach oryginalnie stylizowanych motywami roślinnymi. Pilastry podtrzymują belkowanie zdobione profilowanym gzymsem i zwieńczone trójkątnym frontonem z krzyżem osadzonym na przodzie kalenicy dwuspadowego dachu. Nad drzwiami wejściowymi flankowanymi pilastrami duży okrągły otwór okienny wypełniony szklaną rozetą. Wnętrze jednonawowej świątyni rozświetlają półkoliście zamknięte dwa otwory okienne elewacji frontowej oraz po dwa w elewacjach bocznych.

Galeria zdjęć

Kaplica pw. Najświętszej Maryi Panny Bolesnej na cmentarzu Starym, ul. Zgierska 33

Budowę kaplicy rozpoczęto 4 maja 1982 r. Prace posuwały się dość szybko dzięki wielkiemu zaangażowaniu parafian. Pierwsza msza św. została odprawiona 31 października 1982 r., w jeszcze niewykończonym, surowym wnętrzu. Poświęcenia kaplicy dokonał 13 października 1984 r. bp ordynariusz Józef Rozwadowski, zaś dwa lata później nowy ordynariusz bp Władysław Ziółek poświęcił dzwony.
Modernistyczna kaplica otrzymała prostą, prostopadłościenną formę, przełamaną przez łuk znajdujący się w środkowej części elewacji frontowej. Pomimo nowoczesnej formy łuk z podwieszonym dzwonem pełni rolę wieży z dzwonnicą, na wzór chrześcijańskich obiektów sakralnych, zaznaczając strefę wejściową do obiektu. Fasada o osiowo symetrycznym układzie została rozbudowana o dodatkowy moduł, nadając formie dynamiki.
Po prawo przy wejściu głównym umieszczono pamiątkową tablicę ku czci ks. Jerzego Popiełuszki.
W kaplicy odbywają się nabożeństwa żałobne, a w niedziele msze św.

Kaplica pw. św. Marcina na cmentarzu Nowym, ul. Podleśna

Wzniesiona dzięki staraniom proboszczów i wiernych dwóch istniejących w Ozorkowie parafii: św. Józefa i NMP Królowej Polski. Budowę rozpoczęto w czerwcu 2001 roku, a zakończono 28 września 2002 r. poświęceniem przez arcybiskupa Władysława Ziółka.
Współczesny kościół wzniesiony w mocno historyzującej formie. Obiekt jest osiowo-symetryczny o zwartej bryle z dostawionymi kaplicami po obu stronach. Elewację frontową wieńczy masywna wieża założona na planie kwadratu, ozdobiona wielkim krzyżem wykonanym z cegły. Poniżej krzyża znajdują się łukowe drzwi; otwory okienne są również łukowe. Materiałem elewacyjnym jest czerwona cegła, która delikatnie kontrastuje z zieloną blachą pokrycia dachowego.

W kaplicy odbywają się nabożeństwa żałobne.

Mauzoleum rodziny Schlösserów na cmentarzu ewangelicko-augsburskim, ul. Cmentarna 1

Kaplica z płyt jasnego piaskowca, zbudowana w l. 1884-1904 w stylu klasycystycznym przez Matyldę Schlösser - wdowę po Henryku Schlösserze. Posiada misternie zdobiony fryz w postaci dekoracji z wieńców laurowych. Portal wejściowy stanowi pogrubienie ściany w formie płaskiego filara z postaciami staroegipskich bóstw. Wejście do kaplicy stanowią dwuskrzydłowe drzwi z żelaznej kratownicy, o wzorze rozet wpisanych w koła. Na ścianie wschodniej znajduje się tablica inskrypcyjna, zawierająca łaciński akronim "D.O.M." (Deo Optimo Maximo - Bogu Najlepszemu i Największemu) oraz nazwiska "Heinrich und Carl Schlösser". Płyta podtrzymywana jest przez dwa klęczące skrzydlate Anioły Smutku. Całość ogrodzona jest zabytkowym parkanem z kutego żelaza z motywem stylizowanych kielichów kwiatowych i środkowego w formie obrączki.[12]
W kaplicy odbywają się nabożeństwa żałobne.

Linki zewnętrzne

http://archidiecezja.lodz.pl/new/par2.php?p_id=137&info=1
http://archidiecezja.lodz.pl/~ozorkow/
http://www.ozorkow.luteranie.pl/kosciol/

Bibliografia

Architektoniczne walory Ozorkowa, red. Danuta Trzcińska, Ozorków 2011.

Przypisy

  1. Pocztówki historyczne umieszczone w haśle pochodzą ze zbiorów ozorkowianina, Dariusza Grzesika.
  2. Informacja zamieszczona na stronie internetowej Archidiecezji Łódzkiej.
  3. Prace przeprowadzono w ramach projektu pn. „Rewitalizacja Placu Jana Pawła II w Ozorkowie w celu aktywizacji społeczno–gospodarczej historycznego centrum miasta”, realizowanego przez Gminę Miasto Ozorków, dofinansowanego ze środków unijnych.
  4. Orientowanie – w architekturze sakralnej zwrócenie części prezbiterialnej, mieszczącej ołtarz główny, ku wschodowi (łac. oriens - „wschód”).
  5. Wers z pieśni O salutaris Hostia, część hymnu Corpus Christi, napisanego przez Tomasza z Akwinu.
  6. Omega u ramion krzyża uzmysławia wypowiedź Zbawiciela, że jest początkiem i końcem wszechświata.
  7. "D.O.M. Illustri domino Nicolao Szczawinski, In Szubsko haeredi, Castelano Brzezinae, ac demum Lecziciae. Cujus amorem in patriam, Res in bello Moschowico sub Stephano praeciarae gestae. Dexteritatem, commisiones, legationes ad externos principes, discordiarum moderationes, pietatem in Deum. Templum hoc cum monasterio a fundamentis extructum bonisque locupletatum testantur. Anno 1620. Die 8 Maii vita finita. Aetatis suae 72 patruo suo carissimo ex-fratre nepos mestus. Joannes Simon in Ozorkow Szczawinski capitaneus Leciciae fieri fecit".
  8. Słowa wypowiedziane w dniu 28.06.1926 r. podczas powtórnego pogrzebu poety Juliusza Słowackiego: "Są ludzie i prace ludzkie tak silne i tak potężne, że śmierć przezwyciężają i obcują między nami".
  9. Informacje i zdjęcia pochodzą ze strony http://www.ozorkow.luteranie.pl/kosciol/.
  10. założycielka Zgromadzenia Sióstr Urszulanek.
  11. dawna miara gruntu równa 0,56 hektara.
  12. Opis sporządzono na podstawie informacji zamieszczonych na stronie http://panaszonik.blogspot.com/2013/05/wycieczka-nr-165-ora-i-ozorkow.html

Oprac. Danuta Trzcińska