2388
edycji
Zmiany
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
brak opisu edycji
Parafialny kościół rzymsko-katolicki, pl. Jana Pawła II 5.
===Historia===
Pierwszą oficjalną wzmianką o kościele jest zapis z 1654 r., w którym ówczesny właściciel Ozorkowa Jan Szymon Szczawiński w piątek po święcie Niepokalanego Poczęcia nakazuje z cegły wybudować kościół murowany służący za kaplicę dworską (dzisiejsze prezbiterium i część nawy głównej)<ref>Informacja pochodzi ze strony internetowej [http://archidiecezja.lodz.pl/new/par2.php?p_id=137&info=1 Archidiecezji Łódzkiej] </ref> ]. 15 kwietnia 1668 r. kościół został konsekrowany przez biskupa chełmskiego Jana Różyckiego.<br />
W 1887 r. kościół rozbudowano przez wydłużenie nawy, dobudowanie kaplicy i wzniesienie wieży. Wewnątrz świątyni nastąpiła wymiana obrazu Świętej Rodziny na obraz świętego Józefa z dzieciątkiem Jezus, a w owalu nad głównym ołtarzem umieszczono obraz świętej Katarzyny. <br />
Po zakończeniu I wojny światowej, odrodzenie państwa polskiego dało możność możliwość przeprowadzenia szeregu inwestycji:<br />
* dokonano zakupu nowych dzwonów (1925),
* kościół został zelektryfikowany (1928),
===Architektura===
Kościół orientowany<ref>Orientowanie – w architekturze sakralnej zwrócenie części prezbiterialnej, mieszczącej ołtarz główny, ku wschodowi (łac. oriens - „wschód”)</ref> z wieżą zwieńczoną barokowym hełmem, wyjątkowo eksponowany z kierunku północno-zachodniego ulicy Listopadowej.
Obiekt jest [[Zabytki Ozorkowa|zabytkiem]] wpisanym do rejestru Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w poz. 1.
===Pomnik Jana Pawła II===
Przed wejściem do kościoła stoi pomnik papieża Jana Pawła II. Pragnieniem ofiarodawców było, aby ów pomnik był "symbolem wielkości pontyfikatu Papieża Pielgrzyma, który stał się ogromnym autorytetem moralnym, etycznym i religijnym całego świata". Twórcą pomnika jest prof. Czesław Dźwigaj. Poświęcenia 14 października 2005 r. dokonał arcybiskup metropolita Władysław Ziółek. Pamiątką tego dzieła jest lista ofiarodawców znajdująca się w kruchcie kościoła.
== Kościół pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski==
Parafialny kościół rzymsko-katolicki, ul. Adamówek 4/6.
Budowę rozpoczęto 4 maja 1995 r. według projektu architektów Mirosława Rybaka i Marka Grymina oraz konstruktora inż. Janusza Freya. Kamień węgielny pod wznoszoną świątynię poświęcił w 1997 roku Jan Paweł II. W roku 2002 zawieszono dzwon,
a w 2003 r. na dachu kościoła zamontowano krzyż. 23 listopada tegoż roku ks. arcybiskup Władysław Ziółek odprawił uroczystą mszę, połączoną z poświęceniem kościoła. W kolejnych latach trwały prace wykończeniowe wewnątrz i na zewnątrz.<br />
Nawę główną kościoła wzniesioną na planie kwadratu kryje kasetonowy stropodach pokryty dachówką ceramiczną, opadający dwuspadowo po przekątnej. Konstrukcja budynku mieszana, żelbetowo-murowa. Ściany wewnętrzne zdobią malowidła przedstawiające historię zbawienia autorstwa salezjanina prof. Tadeusza Furdyny. Okna zdobią wielobarwne witraże, ufundowane przez parafian.<br />
W dniu 6 października 2010 r. na dziedzińcu kościoła posadzono dwa Dęby Pamięci i ustawiono kamienne obeliski ku czci oficerów Wojska Polskiego: kapitana Przemysława Kozietulskiego i porucznika Aleksandra Mieszalskiego, zamordowanych
w Twerze i Charkowie w roku 1940 przez NKWD.
==Kościół ewangelicko-augsburski pw. Dwunastu Apostołów Jezusa Chrystusa, ul. Zgierska 2==
===Historia===
Zbudowany w stylu późnoklasycystycznym wg projektu Piotra Frydrycha. Budowę rozpoczęto w 1840 r. kiedy proboszczem parafii był ks. Edward Stiller. Został poświęcony przez ks. Superintendenta Modla z Kalisza w dn. 9 października 1842 r. Kościół był jednym z najbardziej okazałych kościołów ewangelickich, zbudowanych na ziemiach polskich w I poł. XIX w. <br />
Głównymi fundatorami byli przemysłowi potentaci Ozorkowa [[Schlösser Friedrich Mathias|Fryderyk Schlösser]] i [[Werner Christian Wilhelm|Wilhelm Werner]]. Budowę wieży postawionej w 1882 r. finansował [[Schlösser Karol Ernest|Henryk Schlösser]], syn Fryderyka.
Po II wojnie światowej w kościele zorganizowano obóz przejściowy dla ozorkowskich ewangelików powyżej 14. roku życia, których następnie przeprowadzono do obozu na Sikawie (Łódź). Po likwidacji obozu świątynię przekazano w administrację Kościoła Rzymsko–Katolickiego i pod wezwaniem św. Tadeusza została filią Parafii św. Józefa w Ozorkowie. Dopiero w 1953 r., w wyniku procesu sądowego, Parafia w Ozorkowie odzyskała budynek kościoła, który był pozbawiony organów, ławek, żyrandoli, dzwonów oraz całej dokumentacji parafialnej. Dzięki zaangażowaniu pastorów: ks. [[Werner Mariusz|Mariusza Wernera]] i ks. dr Marcina Undasa oraz ofiarności i pracowitości parafian przeprowadzono szereg prac remontowych i uzupełniono wyposażenie:
<br />
* sprowadzono ławki z kościoła w Kamiennej Górze (1955)<br />
* wymieniono instalację elektryczną (l. 60.);<br />
* dach kościoła pokryto blachą ocynkowaną (początek l. 70.);<br />
* remont w środku dzwonnicy oraz zawieszenie większego dzwonu, przewiezionego z parafii ewangelickiej w Łowiczu (1997);<br />
* remont elewacji dzwonnicy (2013)<br />
* pokrycie dachu nawy głównej blachą tytanowo-cynkową.
Od 1994 r. na wniosek Rady Parafialnej i stosownej uchwały Konsystorza Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego kościół nosi nazwę Dwunastu Apostołów Jezusa Chrystusa.
Obiekt jest [[Zabytki Ozorkowa|zabytkiem]] wpisanym do rejestru Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w poz. 2.
===Architektura===
Kościół wzniesiony na planie prostokąta, w stylu późnoklasycystycznym. Fasada zdobiona jest wysokim portykiem, wspartym na czterech korynckich kolumnach i zwieńczona trójkątnym frontonem. Na narożach budynku znajdują się pseudoryzality, nieznacznie wybijające się poza linię dachu. Na szczycie każdego z nich stoją rzeźby trzech apostołów (w sumie dwunastu). Dach przykryto kopułą z cynkowej blachy, zwieńczoną latarnią z wysokim krzyżem. Wnętrze kościoła, za pomocą rzędu jońskich kolumn, podzielone jest na trzy nawy. Nad nawami znajdują się dwupiętrowe drewniane empory. Zabytkową wartość posiada chrzcielnica, krucyfiks z XIX w. oraz wiszący w głównym ołtarzu obraz przedstawiający Chrystusa Zmartwychwstałego i Apostołów.<br />
==Kaplice==
===Kościół rektoralny pw. Najświętszego Serca Jezusowego przy Zgromadzeniu Zakonnym Sióstr Urszulanek pw. Serca Jezusa Konającego, ul. Łęczycka 30===
Filia kościoła parafialnego pw. św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny i Podwyższenia Krzyża Św., zbudowana w stylu klasycystycznym w 1932 r. <br />
Budynek na planie prostokąta z przybudówką od strony wschodniej, mieszczącą przedszkole. Elewacja frontowa rozczłonowana czterema żłobkowanymi pilastrami, w tym dwoma narożnymi o klasycznych głowicach oryginalnie stylizowanych motywami roślinnymi. Pilastry podtrzymują belkowanie zdobione profilowanym gzymsem i zwieńczone trójkątnym frontonem z krzyżem osadzonym na przodzie kalenicy dwuspadowego dachu. Nad drzwiami wejściowymi flankowanymi pilastrami duży okrągły otwór okienny wypełniony szklaną rozetą. Wnętrze jednonawowej świątyni rozświetlają półkoliście zamknięte dwa otwory okienne elewacji frontowej oraz po dwa w elewacjach bocznych.<br />
Obok kościoła od 1937 r. na wysokim cokole stoi żelazna figura Matki Boskiej Łaskawej.
===Kaplica pw. Najświętszej Maryi Panny Bolesnej na cmentarzu Starym, ul. Zgierska 33===
