Karpiński Henryk: Różnice pomiędzy wersjami
m |
(Korekta, link wewnętrzny) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol> | <accesscontrol>Redakcja</accesscontrol> | ||
| − | '''Henryk Teodor Karpiński''' (ur. 30 czerwca 1873 r. w Warszawie | + | '''Henryk Teodor Karpiński''' (ur. 30 czerwca 1873 r. w Warszawie, zm. 19 lutego 1960 r. w Łodzi) - dyrektor [[Towarzystwo Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni|Towarzystwa Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni]], technolog papiernictwa, profesor PW i PŁ, pedagog, naukowiec. |
==Biografia== | ==Biografia== | ||
| − | + | ===Młodość=== | |
Syn Wincentego Karpińskiego, aptekarza, i Wandy z Kamelskich. Uczęszczał do gimnazjum w Warszawie oraz Rydze, gdzie w 1892 r. zdał maturę. Ukończył z wyróżnieniem Wydział Chemiczny Politechniki Ryskiej (studia w l. 1892-1897). Studiował również na Uniwersytecie w Lipsku. Był członkiem Polskiej Korporacji Akademickiej „Welecja”. | Syn Wincentego Karpińskiego, aptekarza, i Wandy z Kamelskich. Uczęszczał do gimnazjum w Warszawie oraz Rydze, gdzie w 1892 r. zdał maturę. Ukończył z wyróżnieniem Wydział Chemiczny Politechniki Ryskiej (studia w l. 1892-1897). Studiował również na Uniwersytecie w Lipsku. Był członkiem Polskiej Korporacji Akademickiej „Welecja”. | ||
| − | + | ===Życie prywatne=== | |
W 1897 r. w Kościele pw. św. Barbary zawarł związek małżeński z Haliną Stanisławą Bartkiewicz. Miał z nią syna Jerzego<ref>Jerzy Karpiński (1902-1975) - przedstawiciela handlowy, właściciel Biura Przedstawicielstw firm szwedzkich, norweskich i niemieckich w Warszawie w l. 1930-1939, po wojnie delegat na port Gdynia z ramienia UNRRA.</ref>. | W 1897 r. w Kościele pw. św. Barbary zawarł związek małżeński z Haliną Stanisławą Bartkiewicz. Miał z nią syna Jerzego<ref>Jerzy Karpiński (1902-1975) - przedstawiciela handlowy, właściciel Biura Przedstawicielstw firm szwedzkich, norweskich i niemieckich w Warszawie w l. 1930-1939, po wojnie delegat na port Gdynia z ramienia UNRRA.</ref>. | ||
| − | + | ===Kariera=== | |
Po zakończeniu nauki pracował jako chemik w warszawskiej garbarni braci Pfeiffer (l. 1898-99). Następnie został mianowany wicedyrektorem Towarzystwa Aukcyjnego Fabryki Garbarskiej „Temler & Schwede” w Warszawie (l. 1899-1905). Jego kariera rozwijała się, obejmując różne gałęzie przemysłu - był dyrektorem Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni w Ozorkowie (l. 1905-1911), dyrektorem Mirkowskiej Fabryki Papieru w Jeziornie (l. 1911-1915 i 1918-1920), dyrektorem Pabianickiego Towarzystwa Fabryk Papieru Rob. Sänger (l. 1921-1931), prezesem zarządu „Centropapieru” (od 1932 r.). W czasie II wojny światowej pełnił obowiązki dyrektora naczelnego w fabryce chemicznej M. Leszczyński i S-ka S.A. i w Towarzystwie Akcyjnym “Nasz Sklep – Ubrania”. Po zakończeniu wojny był dyrektorem Północnego Zjednoczenia Przemysłu Papierniczego (l. 1945-1947). | Po zakończeniu nauki pracował jako chemik w warszawskiej garbarni braci Pfeiffer (l. 1898-99). Następnie został mianowany wicedyrektorem Towarzystwa Aukcyjnego Fabryki Garbarskiej „Temler & Schwede” w Warszawie (l. 1899-1905). Jego kariera rozwijała się, obejmując różne gałęzie przemysłu - był dyrektorem Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni w Ozorkowie (l. 1905-1911), dyrektorem Mirkowskiej Fabryki Papieru w Jeziornie (l. 1911-1915 i 1918-1920), dyrektorem Pabianickiego Towarzystwa Fabryk Papieru Rob. Sänger (l. 1921-1931), prezesem zarządu „Centropapieru” (od 1932 r.). W czasie II wojny światowej pełnił obowiązki dyrektora naczelnego w fabryce chemicznej M. Leszczyński i S-ka S.A. i w Towarzystwie Akcyjnym “Nasz Sklep – Ubrania”. Po zakończeniu wojny był dyrektorem Północnego Zjednoczenia Przemysłu Papierniczego (l. 1945-1947). | ||
| − | + | ===Profesura=== | |
Jako profesor akademicki wykładał technologię papieru na Politechnice Warszawskiej (l. 1923-1939). W 1946 r. rozpoczął pracę w Politechnice Łódzkiej, wykładając papiernictwo na Wydziale Mechanicznym. Był współzałożycielem PŁ i kierownikiem katedry papiernictwa (l. 1947-1957). W 1958 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. | Jako profesor akademicki wykładał technologię papieru na Politechnice Warszawskiej (l. 1923-1939). W 1946 r. rozpoczął pracę w Politechnice Łódzkiej, wykładając papiernictwo na Wydziale Mechanicznym. Był współzałożycielem PŁ i kierownikiem katedry papiernictwa (l. 1947-1957). W 1958 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. | ||
| − | + | ===Ostatnie lata=== | |
Aż do ostatnich dni był aktywny na polu naukowym i dydaktycznym. W Instytucie Papiernictwa i Poligrafii PŁ znajduje się tablica pamiątkowa, poświęcona Henrykowi Karpińskiemu jako jednemu z twórców łódzkiej Szkoły Papiernictwa. | Aż do ostatnich dni był aktywny na polu naukowym i dydaktycznym. W Instytucie Papiernictwa i Poligrafii PŁ znajduje się tablica pamiątkowa, poświęcona Henrykowi Karpińskiemu jako jednemu z twórców łódzkiej Szkoły Papiernictwa. | ||
| Linia 23: | Linia 23: | ||
==Źródła== | ==Źródła== | ||
*[http://www.archiwumkorporacyjne.pl/index.php/muzeum-korporacyjne/warszawa/k-welecja/ Archiwum i Muzeum Polskich Korporacji Akademickich] | *[http://www.archiwumkorporacyjne.pl/index.php/muzeum-korporacyjne/warszawa/k-welecja/ Archiwum i Muzeum Polskich Korporacji Akademickich] | ||
| − | * | + | *''Dziennik Łódzki'', R. 16, 1960, nr 44, s. 7. |
*''Profesorowie Politechniki Łódzkiej 1945–2005'', red. Przybylski R., Łódź 2006, s. 103. | *''Profesorowie Politechniki Łódzkiej 1945–2005'', red. Przybylski R., Łódź 2006, s. 103. | ||
Wersja z 13:22, 6 kwi 2016
<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol> Henryk Teodor Karpiński (ur. 30 czerwca 1873 r. w Warszawie, zm. 19 lutego 1960 r. w Łodzi) - dyrektor Towarzystwa Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni, technolog papiernictwa, profesor PW i PŁ, pedagog, naukowiec.
Spis treści
Biografia
Młodość
Syn Wincentego Karpińskiego, aptekarza, i Wandy z Kamelskich. Uczęszczał do gimnazjum w Warszawie oraz Rydze, gdzie w 1892 r. zdał maturę. Ukończył z wyróżnieniem Wydział Chemiczny Politechniki Ryskiej (studia w l. 1892-1897). Studiował również na Uniwersytecie w Lipsku. Był członkiem Polskiej Korporacji Akademickiej „Welecja”.
Życie prywatne
W 1897 r. w Kościele pw. św. Barbary zawarł związek małżeński z Haliną Stanisławą Bartkiewicz. Miał z nią syna Jerzego[1].
Kariera
Po zakończeniu nauki pracował jako chemik w warszawskiej garbarni braci Pfeiffer (l. 1898-99). Następnie został mianowany wicedyrektorem Towarzystwa Aukcyjnego Fabryki Garbarskiej „Temler & Schwede” w Warszawie (l. 1899-1905). Jego kariera rozwijała się, obejmując różne gałęzie przemysłu - był dyrektorem Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni w Ozorkowie (l. 1905-1911), dyrektorem Mirkowskiej Fabryki Papieru w Jeziornie (l. 1911-1915 i 1918-1920), dyrektorem Pabianickiego Towarzystwa Fabryk Papieru Rob. Sänger (l. 1921-1931), prezesem zarządu „Centropapieru” (od 1932 r.). W czasie II wojny światowej pełnił obowiązki dyrektora naczelnego w fabryce chemicznej M. Leszczyński i S-ka S.A. i w Towarzystwie Akcyjnym “Nasz Sklep – Ubrania”. Po zakończeniu wojny był dyrektorem Północnego Zjednoczenia Przemysłu Papierniczego (l. 1945-1947).
Profesura
Jako profesor akademicki wykładał technologię papieru na Politechnice Warszawskiej (l. 1923-1939). W 1946 r. rozpoczął pracę w Politechnice Łódzkiej, wykładając papiernictwo na Wydziale Mechanicznym. Był współzałożycielem PŁ i kierownikiem katedry papiernictwa (l. 1947-1957). W 1958 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego.
Ostatnie lata
Aż do ostatnich dni był aktywny na polu naukowym i dydaktycznym. W Instytucie Papiernictwa i Poligrafii PŁ znajduje się tablica pamiątkowa, poświęcona Henrykowi Karpińskiemu jako jednemu z twórców łódzkiej Szkoły Papiernictwa.
Odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Źródła
- Archiwum i Muzeum Polskich Korporacji Akademickich
- Dziennik Łódzki, R. 16, 1960, nr 44, s. 7.
- Profesorowie Politechniki Łódzkiej 1945–2005, red. Przybylski R., Łódź 2006, s. 103.
Oprac. Marianna Różalska
Przypisy
- ↑ Jerzy Karpiński (1902-1975) - przedstawiciela handlowy, właściciel Biura Przedstawicielstw firm szwedzkich, norweskich i niemieckich w Warszawie w l. 1930-1939, po wojnie delegat na port Gdynia z ramienia UNRRA.
