Kaźmierczuk Celestyn: Różnice pomiędzy wersjami
(dodano zdjęcia) |
(korekta) |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
'''Celestyn Kaźmierczuk''' (ur. 13 kwietnia 1916 r., zm. 21 grudnia 1991 r. w Ozorkowie) - żołnierz, cieśla, społecznik. | '''Celestyn Kaźmierczuk''' (ur. 13 kwietnia 1916 r., zm. 21 grudnia 1991 r. w Ozorkowie) - żołnierz, cieśla, społecznik. | ||
==Biografia== | ==Biografia== | ||
| − | Syn Wojciecha i Elżbiety, małżeństwa Kaźmierczuków, urodził się we wsi Patoki, pow. | + | Syn Wojciecha i Elżbiety, małżeństwa Kaźmierczuków, urodził się we wsi Patoki, pow. bielski. Rodzina od wielu pokoleń, oprócz uprawy roli, zajmowała się obróbką drewna: ciesielstwem i stolarstwem. |
Celestyn, po ukończeniu dwóch klas szkoły wiejskiej, wdrażany był do zawodu cieśli. | Celestyn, po ukończeniu dwóch klas szkoły wiejskiej, wdrażany był do zawodu cieśli. | ||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
W 1940 r. zawarł związek małżeński z Anną Brzezińską (c. Bronisława i Anny). | W 1940 r. zawarł związek małżeński z Anną Brzezińską (c. Bronisława i Anny). | ||
| − | Rodzinna wieś | + | Rodzinna wieś znalazła się w strefie wpływów radzieckich na mocy traktatu o granicach między ZSRR a III Rzeszą z 28 września 1939 r<ref>Traktat o granicach jest korektą wcześniej ustalonych stref wpływów do tajnego protokołu z 23 sierpnia 1939 r.</ref>. |
| − | W pierwszych miesiącach 1941 r. cała rodzina Kaźmierczuków wraz z innymi polskimi rodzinami została wysiedlona na Syberię w okolice Nowosybirska, ponad 4600 km od domu. Koszmarna podróż pociągiem towarowym trwała 16 dni. Przebywali na odludziu, do najbliższego ośrodka cywilizacji było kilkadziesiąt kilometrów. Tam zmarł, w połowie 1942 r., | + | W pierwszych miesiącach 1941 r. cała rodzina Kaźmierczuków wraz z innymi polskimi rodzinami została wysiedlona na Syberię w okolice Nowosybirska, ponad 4600 km od domu. Koszmarna podróż pociągiem towarowym trwała 16 dni. Przebywali na odludziu, do najbliższego ośrodka cywilizacji było kilkadziesiąt kilometrów. Tam zmarł, w połowie 1942 r., ojciec Celestyna, Wojciech Kaźmierczuk, mający 70 lat. |
Początkowo pracowali w sowchozie<ref>Sowchoz jest to państwowe gospodarstwo rolne w Związku Radzieckim.</ref>, a wynagrodzeniem była skromna porcja jedzenia. | Początkowo pracowali w sowchozie<ref>Sowchoz jest to państwowe gospodarstwo rolne w Związku Radzieckim.</ref>, a wynagrodzeniem była skromna porcja jedzenia. | ||
| − | Sytuacja zesłańców uległa zmianie na lepsze w II poł. 1941 r.<ref>Po zawarciu układu | + | Sytuacja zesłańców uległa zmianie na lepsze w II poł. 1941 r.<ref>Po zawarciu układu Sikorski-Majski 30 lipca 1941 r., Polacy przebywający w sowieckich więzieniach zostali objęci amnestią.</ref> Rodzina Kaźmierczuków trafiła do kołchozu. Tu wynagradzani byli pieniędzmi, ale nadal bytowali w trudnych, syberyjskich warunkach na „nieludzkiej ziemi”. |
| − | Szansą na wydostanie się | + | Szansą na wydostanie się ze Związku Radzieckiego było wstąpienie do tworzącej się armii polskiej. Informacje docierały z dużym opóźnieniem. Celestyn już nie zdążył dołączyć do Armii Andersa, ale udało mu się dotrzeć do formującej się I Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki i od 23 maja 1943 r. był w polskim mundurze. Po krótkim przeszkoleniu i złożeniu przysięgi został wysłany na pierwszą linię frontu. Będąc tylko żołnierzem w stopniu plutonowego, wraz z I Dywizją przeszedł cały szlak bojowy od Lenino do Berlina. Choć wielokrotnie ranny, przeżył walki pod Lenino, pod Puławami i o warszawską Pragę. Od lutego 1945 r. walczył o Wał Pomorski, forsował Odrę oraz wziął udział w szturmie Berlina. Po wojnie został awansowany najpierw do stopnia sierżanta, później podporucznika i porucznika. |
Rodzina Celestyna wróciła do Polski, w swoje rodzinne strony, dopiero w 1946 r. Wędrówka z dalekiej Syberii trwała 2 miesiące. | Rodzina Celestyna wróciła do Polski, w swoje rodzinne strony, dopiero w 1946 r. Wędrówka z dalekiej Syberii trwała 2 miesiące. | ||
W 1959 r. z dwójką dzieci (córka ur. w 1947 r., syn rocznik 1953) przeprowadzili się do Ozorkowa. Celestyn znalazł pracę jako cieśla-stolarz w MHD<ref>Miejski Handel Detaliczny.</ref>, a żona Anna została szwaczką i krawcową w ZPO Latona. | W 1959 r. z dwójką dzieci (córka ur. w 1947 r., syn rocznik 1953) przeprowadzili się do Ozorkowa. Celestyn znalazł pracę jako cieśla-stolarz w MHD<ref>Miejski Handel Detaliczny.</ref>, a żona Anna została szwaczką i krawcową w ZPO Latona. | ||
| − | Celestyn Kaźmierczuk, będąc sybirakiem<ref>Legitymacja Związku Sybiraków nr 15462.</ref>, kombatantem, inwalidą<ref>Inwalida wojenny I grupy.</ref>, chętnie spotykał się z młodzieżą szkolną i wojskową oraz udzielał się w stowarzyszeniach wojskowych. Jako naoczny świadek okrucieństw | + | Celestyn Kaźmierczuk, będąc sybirakiem<ref>Legitymacja Związku Sybiraków nr 15462.</ref>, kombatantem, inwalidą<ref>Inwalida wojenny I grupy.</ref>, chętnie spotykał się z młodzieżą szkolną i wojskową oraz udzielał się w stowarzyszeniach wojskowych. Jako naoczny świadek okrucieństw systemu totalitarnego dawał świadectwo prawdzie historycznej. |
Przez ostatnie 10 lat życia zmagał się z chorobą nowotworową. Zmarł 21 grudnia 1991 r. Został pochowany z honorami wojskowymi na cmentarzu Nowym w Ozorkowie. | Przez ostatnie 10 lat życia zmagał się z chorobą nowotworową. Zmarł 21 grudnia 1991 r. Został pochowany z honorami wojskowymi na cmentarzu Nowym w Ozorkowie. | ||
Wersja z 23:06, 26 lut 2016
Celestyn Kaźmierczuk (ur. 13 kwietnia 1916 r., zm. 21 grudnia 1991 r. w Ozorkowie) - żołnierz, cieśla, społecznik.
Spis treści
Biografia
Syn Wojciecha i Elżbiety, małżeństwa Kaźmierczuków, urodził się we wsi Patoki, pow. bielski. Rodzina od wielu pokoleń, oprócz uprawy roli, zajmowała się obróbką drewna: ciesielstwem i stolarstwem.
Celestyn, po ukończeniu dwóch klas szkoły wiejskiej, wdrażany był do zawodu cieśli.
W l. 1937-1939 odbył obowiązkową służbę wojskową. Zmobilizowany 30 sierpnia 1939 r. brał udział w wojnie obronnej Polski[1] na Podlasiu.
W 1940 r. zawarł związek małżeński z Anną Brzezińską (c. Bronisława i Anny).
Rodzinna wieś znalazła się w strefie wpływów radzieckich na mocy traktatu o granicach między ZSRR a III Rzeszą z 28 września 1939 r[2].
W pierwszych miesiącach 1941 r. cała rodzina Kaźmierczuków wraz z innymi polskimi rodzinami została wysiedlona na Syberię w okolice Nowosybirska, ponad 4600 km od domu. Koszmarna podróż pociągiem towarowym trwała 16 dni. Przebywali na odludziu, do najbliższego ośrodka cywilizacji było kilkadziesiąt kilometrów. Tam zmarł, w połowie 1942 r., ojciec Celestyna, Wojciech Kaźmierczuk, mający 70 lat.
Początkowo pracowali w sowchozie[3], a wynagrodzeniem była skromna porcja jedzenia. Sytuacja zesłańców uległa zmianie na lepsze w II poł. 1941 r.[4] Rodzina Kaźmierczuków trafiła do kołchozu. Tu wynagradzani byli pieniędzmi, ale nadal bytowali w trudnych, syberyjskich warunkach na „nieludzkiej ziemi”.
Szansą na wydostanie się ze Związku Radzieckiego było wstąpienie do tworzącej się armii polskiej. Informacje docierały z dużym opóźnieniem. Celestyn już nie zdążył dołączyć do Armii Andersa, ale udało mu się dotrzeć do formującej się I Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki i od 23 maja 1943 r. był w polskim mundurze. Po krótkim przeszkoleniu i złożeniu przysięgi został wysłany na pierwszą linię frontu. Będąc tylko żołnierzem w stopniu plutonowego, wraz z I Dywizją przeszedł cały szlak bojowy od Lenino do Berlina. Choć wielokrotnie ranny, przeżył walki pod Lenino, pod Puławami i o warszawską Pragę. Od lutego 1945 r. walczył o Wał Pomorski, forsował Odrę oraz wziął udział w szturmie Berlina. Po wojnie został awansowany najpierw do stopnia sierżanta, później podporucznika i porucznika.
Rodzina Celestyna wróciła do Polski, w swoje rodzinne strony, dopiero w 1946 r. Wędrówka z dalekiej Syberii trwała 2 miesiące. W 1959 r. z dwójką dzieci (córka ur. w 1947 r., syn rocznik 1953) przeprowadzili się do Ozorkowa. Celestyn znalazł pracę jako cieśla-stolarz w MHD[5], a żona Anna została szwaczką i krawcową w ZPO Latona.
Celestyn Kaźmierczuk, będąc sybirakiem[6], kombatantem, inwalidą[7], chętnie spotykał się z młodzieżą szkolną i wojskową oraz udzielał się w stowarzyszeniach wojskowych. Jako naoczny świadek okrucieństw systemu totalitarnego dawał świadectwo prawdzie historycznej. Przez ostatnie 10 lat życia zmagał się z chorobą nowotworową. Zmarł 21 grudnia 1991 r. Został pochowany z honorami wojskowymi na cmentarzu Nowym w Ozorkowie.
Celestyn Kaźmierczuk 1981
Celestyn Kaźmierczuk z żoną Anną przed budowanym, własnym domem
Anna i Celestyn Kaźmierczukowie
Odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[8]
- Odznaka Grunwaldzka[9] przyznana w 1946 r.
- Krzyż walecznych[10]
- Medal za udział w wojnie obronnej 1939[11]
- Medal za udział w walkach o Berlin[12]
- Honorowy członek Koła Młodzieży Wojskowej (jako uczestnik szturmu na Berlin)[13]
- Opiekun miejsc pamięci narodowej[14]
- Członek ZBOWID[15]
- Członek Związku Inwalidów Wojennych[16]
- Odznaka Honorowa zasłużonego działacza Związku Inwalidów Wojennych[17]
- Srebrny i Brązowy Medal za zasługi dla obronności kraju[18]
- Medal za długoletnie pożycie małżeńskie (50 lat) przyznany w 1990 r. przez Prezydenta RP[19]
Źródła informacji
- Archiwum Wiesława Kazimierczuka, syna Celestyna.
- Relacja ustna Anny Kaźmierczuk z d. Brzezińskiej, rocznik 1920.
Oprac. Zdzisław Żerkowski
Przypisy
- ↑ Od 1 do 24 września 1939 r.
- ↑ Traktat o granicach jest korektą wcześniej ustalonych stref wpływów do tajnego protokołu z 23 sierpnia 1939 r.
- ↑ Sowchoz jest to państwowe gospodarstwo rolne w Związku Radzieckim.
- ↑ Po zawarciu układu Sikorski-Majski 30 lipca 1941 r., Polacy przebywający w sowieckich więzieniach zostali objęci amnestią.
- ↑ Miejski Handel Detaliczny.
- ↑ Legitymacja Związku Sybiraków nr 15462.
- ↑ Inwalida wojenny I grupy.
- ↑ Leg nr 517-73-75.
- ↑ Leg. nr 171578
- ↑ Legitymacja nr I-66746.
- ↑ Leg nr 12-87-11 MW.
- ↑ Leg. Nr 02517.
- ↑ Legitymacja nr 144756.
- ↑ Leg. nr 4039/Ł.
- ↑ Leg. Nr 0850583 Związek Bojowników o Wolność i Demokrację poprzednik Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych.
- ↑ Leg. Nr 881.
- ↑ Leg. Nr 881.
- ↑ Leg. Nr S-67242.
- ↑ Leg. Nr 257-90-29.
