Zmiany

[[Plik:Celestyn 1937.jpg|200px|thumb|prawo|Celestyn Kaźmierczuk . 1938 r. ]]

Syn Wojciecha i Elżbiety, małżeństwa Kaźmierczuków, urodził się we wsi Patoki, pow. Bielsk Podlaskibielski (woj. podlaskie). Rodzina od wielu pokoleń, oprócz uprawy roli, zajmowała się obróbką drewna: ciesielstwem i stolarstwem.<br />Celestyn, po ukończeniu dwóch klas szkoły wiejskiej, wdrażany był do zawodu cieśli.<br />W l. 1937-1939 odbył obowiązkową służbę wojskową w 35 Pułku Piechoty w Brześciu. Zmobilizowany 30 sierpnia 1939 r. brał udział w wojnie obronnej Polski<ref>Od 1 do 24 września 1939 r.</ref> na Podlasiu.<br />Rodzinna wieś znalazła się w strefie wpływów radzieckich na mocy traktatu o granicach między ZSRR a III Rzeszą z 28 września 1939 r.<ref>Traktat o granicach jest korektą wcześniej ustalonych stref wpływów do tajnego protokołu z 23 sierpnia 1939 r.</ref><br /> W 1940 r. Celestyn Kaźmierczuk zawarł związek małżeński z młodszą o 4 lata Anną Brzezińską (c. Bronisława i Anny), zmarłą 9 sierpnia 2020 r. w wieku 100 lat.<br />

CelestynW pierwszych miesiącach 1941 r. cała rodzina Kaźmierczuków wraz z innymi polskimi rodzinami została wysiedlona na Syberię w okolice Nowosybirska, po ukończeniu dwóch klas szkoły wiejskiejponad 4600 km od domu. Koszmarna podróż pociągiem towarowym trwała 16 dni. Przebywali na odludziu, wdrażany był do zawodu cieślinajbliższego ośrodka cywilizacji było kilkadziesiąt kilometrów. Panujące syberyjskie warunki, głód i choroby dziesiątkowały przesiedleńców. Tam zmarł, w połowie 1942 r., ojciec Celestyna, Wojciech Kaźmierczuk, mający 70 lat.<br /> Początkowo pracowali w sowchozie<ref>Sowchoz jest to państwowe gospodarstwo rolne w Związku Radzieckim, odpowiednik PGR w PRL.</ref>, a wynagrodzeniem było to, przy czym pracowali, np. ziemniaki, brukiew czy buraki.<br />

W lSytuacja zesłańców uległa zmianie na lepsze<ref>Po zawarciu układu Sikorski-Majski 30 lipca 1941 r., Polacy przebywający w sowieckich więzieniach zostali objęci amnestią.</ref> w II poł. 1941 r.<ref>Po zawarciu układu rządu polskiego gen. Władysława Sikorskiego na emigracji w Londynie z rządem ZSRR w lipcu 1941 r. i nawiązaniu tym samym stosunków dyplomatycznych. Na mocy tego układu więzieni i przebywający w rejonach deportacji stali się wolnymi, polskimi obywatelami. </ref> Rodzina Kaźmierczuków trafiła do kołchozu<ref>Kołchoz jest to rolnicza spółdzielnia produkcyjna, działająca w czasach ZSRR.</ref>. Tu wynagradzani byli pieniędzmi, ale nadal bytowali w trudnych warunkach na „nieludzkiej ziemi”.<br /> Szansą na wydostanie się ze Związku Radzieckiego było wstąpienie do tworzącej się armii polskiej. Informacje docierały z dużym opóźnieniem. Celestyn już nie zdążył dołączyć do Armii Andersa<ref>Do sierpnia 1942 r. 1937na terytorium ZSRR sformowana została blisko 100-1939 odbył obowiązkową służbę wojskowątysięczna armia polska gen. Władysława Andersa. Po jej ewakuacji do Iranu w 1942 r. delikatne i na ogół trudne stosunki polsko-radzieckie uległy gwałtownemu pogorszeniu. Władze radzieckie likwidowały uprzednio przyznane polskiej społeczności przywileje oraz polskie instytucje podlegające dotychczas ambasadzie RP w Kujbyszewie. Po reakcji polskiego rządu na mord w Katyniu w kwietniu 1943 r. rząd radziecki zerwał stosunki dyplomatyczne z rządem polskim w Londynie.</ref>, ale udało mu się dotrzeć do formującej się I Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki i od 23 maja 1943 r. był w polskim mundurze. Po krótkim przeszkoleniu i złożeniu przysięgi został wysłany na pierwszą linię frontu. Będąc tylko żołnierzem w stopniu plutonowego, wraz z I Dywizją przeszedł cały szlak bojowy od Lenino do Berlina. Choć wielokrotnie ranny, przeżył krwawe walki pod Lenino, pod Puławami i o warszawską Pragę. Zmobilizowany 30 sierpnia 1939 Od lutego 1945 r. brał walczył o Wał Pomorski, forsował Odrę oraz wziął udział w szturmie Berlina. Po wojnie obronnej został awansowany najpierw do stopnia sierżanta, później podporucznika i porucznika.<br /> Rodzina Celestyna wróciła do Polski, w swoje rodzinne strony, dopiero w 1946 r. Wędrówka z dalekiej Syberii trwała 2 miesiące. Znów trafili pod czujne oko Urzędu Bezpieczeństwa i otrzymali wyraźną sugestię: wyjeżdżajcie na ziemie zachodnie. Nie zdołali odbudować domu ani osiągnąć minimalnej stabilizacji. Tak jak inni zaczęli rozglądać się za nowym miejscem do życia. Za podpowiedzią rodziny, która już mieszkała w Łodzi, w 1959 r. z dwójką dzieci (córka ur. w 1947 r., syn rocznik 1953) przeprowadzili się do Ozorkowa. Celestyn znalazł pracę jako cieśla-stolarz w MHD<ref>Miejski Handel Detaliczny był państwowym przedsiębiorstwem handlowym.</ref>, a żona Anna została szwaczką i krawcową w ZPO Latona.<br /> Celestyn Kaźmierczuk, będąc sybirakiem<ref>Legitymacja Związku Sybiraków nr 15462.</ref>, kombatantem, inwalidą<ref>Inwalida wojenny I grupy.</ref>, chętnie spotykał się z młodzieżą szkolną i wojskową oraz udzielał się w stowarzyszeniach wojskowych. Jako naoczny świadek okrucieństw systemów totalitarnych dawał świadectwo prawdzie historycznej. Przez ostatnie 10 lat życia zmagał się z chorobą nowotworową. <br />Zmarł 21 grudnia 1991 r. Został pochowany z honorami wojskowymi na Cmentarzu Nowym w Ozorkowie. ==Odznaczenia==* Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski<ref>Od 1 do 24 września Leg. nr 517-73-75.</ref>* Odznaka Grunwaldzka przyznana w 1946 r.<ref>Leg. nr 171578.</ref>* Krzyż Walecznych<ref>Leg. nr I-66746.</ref>* Medal za udział w wojnie obronnej 1939 r.<ref>Leg. nr 12-87-11 MW.</ref>* Medal za udział w walkach o Berlin<ref>Leg. nr 02517.</ref> * Honorowy członek Koła Młodzieży Wojskowej (jako uczestnik szturmu na PodlasiuBerlin)<ref>Leg. nr 144756.</ref>* Opiekun miejsc pamięci narodowej<ref>Leg. nr 4039/Ł.</ref>* Członek ZBOWID<ref>Leg.nr 0850583 Związek Bojowników o Wolność i Demokrację poprzednik Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych.</ref>* Członek Związku Inwalidów Wojennych<ref>Leg. nr 881.</ref>* Odznaka Honorowa zasłużonego działacza Związku Inwalidów Wojennych<ref>Leg. nr 881</ref>* Srebrny i Brązowy Medal za zasługi dla obronności kraju<ref>Leg. nr S-67242.</ref>* Medal za długoletnie pożycie małżeńskie (50 lat) przyznany w 1990 r. przez Prezydenta RP<ref>Leg. nr 257-90-29.</ref>

''<small>''Oprac. '''Zdzisław Żerkowski'''</small>, autoryzował Wiesław Kazimierczuk, syn''<br /small>