Zmiany

'''Wawrzyniec Andrzej Jeziorski-Stefański''' (ur. 27 lipca 1841 r. w Ozorkowie – zm. 10 lutego 1864 r. w Ozorkowie) - żandarm narodowy powstania styczniowego

Ojciec (brak imienia) Wawrzyniec Jeziorskibył synem Wawrzyńca Jeziorskiego i Ewy Sobkówny. Ochrzczony 1 sierpnia 1941 roku w kościele pw. św. Józefa w [[Ozorków|Ozorkowie]]. Po śmierci ojca jego matka wyszła ponownie za mąż, za Stefańskiego. Wawrzyniec w wieku 17 lat rozpoczął naukę zawodu. Dnia 4 czerwca 1858 r. został oficjalnie wpisany do księgi terminatorów Cechu Szewskiego<ref>Księga do zapisu uczniów cechu szewskiego w Ozorkowie z lat 1848-1907. W zbiorach Izby Historii Miasta Ozorkowa.</ref>. Jego mistrzem został Stanisław Nitecki. Nauka miała trwać 4 lata i 3 miesiące. Przed wybuchem powstania styczniowego , w 1862 roku, zawarł związek małżeński z Marianną Stefańską<ref>Wawrzyniec Jeziorski najprawdopodobniej zaczął się posługiwać nazwiskiem żony w czasie powstania, aby zmylić władze carskie</ref>, córką ojczyma. W 1863 1864 r. urodził mu się syn, który przeżywszy 5 tygodni, zmarł , tuż przed straceniem Wawrzyńca Jeziorskiego.

Dnia 10 lutego 1864 roku o godz. 11.00 Wawrzyniec Jeziorski został wyprowadzony z aresztu przy ul. Browarnej (dzisiejsza Wigury 1). W asyście piechoty i Kozaków, kondukt podążył ulicą Zajączka (dzisiejsza Listopadowa) w stronę Rynku. Po drodze, w tłumie, Wawrzyniec zobaczył swoją żonę Mariannę, która pokazała mu martwego syna. W południe Wawrzyniec stanął przed szubienicą, a prokurator sądowy odczytał wyrok. Według przekazu, Wawrzyniec Jeziorski zdążył jeszcze ściągnąć biały szal i rzucić go w tłum<ref>Strzępki podartego przez ludzi szala przez całe lata służyły ozorkowianom jako zakładki w modlitewnikach.</ref>. Następnie kat założył mu sznur na szyję. Po chwili nastąpiła egzekucja. Po stwierdzeniu przez lekarza wojskowego, że skazaniec nie żyje, ciało Wawrzyńca złożono na wozie i pod eskortą Kozaków wywieziono ulicą Kościelną na pobliskie pola – Błonie (rejon między dzisiejszą ul. Słowackiego a ul. Kościelną), tam zostało prawdopodobnie pogrzebane. Zgromadzeni mieszkańcy, którzy byli obecni przy egzekucji, zostali przetrzymani na placu przez kilka godzin przez wojsko carskie, w tym samym czasie konnica kozacka zatarła ślady po pochówku Wawrzyńca Jeziorskiego<ref>Górny P. A., Dzień 10 lutego 1864 roku, Wiadomości Ozorkowskie nr 2 (189), luty 2007, s. 10.</ref>.