Zmiany

'''Wawrzyniec Andrzej Jeziorski-Stefański''' (ur. 27 lipca 1841 r. – w Ozorkowie, zm. 10 lutego 1864 r. w Ozorkowie) - żandarm narodowy powstania styczniowego.

[[Plik:Wawrzyniec_Jeziorski_szkice_Aleksego_MatczakaWawrzyniec Jeziorski, szkice Aleksego Matczaka.jpg|mały|prawo|Wawrzyniec Jeziorski, szkice Aleksego Matczaka]]Ojciec (brak imienia) Wawrzyniec Jeziorskibył synem Wawrzyńca Jeziorskiego i Ewy Sobkówny. Ochrzczony został 1 sierpnia 1841 r. w kościele pw. św. Józefa w [[Ozorków|Ozorkowie]]. Po śmierci ojca jego matka wyszła ponownie za mąż, za Pawła Stefańskiego. Wawrzyniec w wieku 17 lat rozpoczął naukę zawodu. Dnia 4 czerwca 1858 r. został oficjalnie wpisany do księgi terminatorów Cechu Szewskiego<ref>Księga do zapisu uczniów cechu szewskiego w Ozorkowie z lat 1848-1907. W zbiorach Izby Historii Miasta Ozorkowa.</ref>. Jego mistrzem został Stanisław Nitecki. Nauka miała trwać 4 lata i 3 miesiące. Przed wybuchem powstania styczniowego w 1862 r. zawarł związek małżeński z [[Jeziorska Marianna|Marianną Stefańską]]<ref>Wawrzyniec Jeziorski najprawdopodobniej zaczął się posługiwać nazwiskiem żony w czasie powstania, aby zmylić władze carskie.</ref>, córką ojczyma. W 1863 1864 r. urodził mu się syn, który przeżywszy 5 tygodni, zmarł , tuż przed straceniem Wawrzyńca Jeziorskiego.Po wybuchu powstania, 22 stycznia 1863 r., Wawrzyniec wstąpił w szeregi powstańców i został wyznaczony na żandarma narodowego. Po przegranej bitwie pod Dalikowem, wzmogły się represje carskie. Prawdopodobnie na skutek donosu, Wawrzyniec został pojmany i osadzony w więzieniu w Łęczycy. Tam też odbyła się rozprawa wojskowego sądu carskiego, który skazał go na karę śmierci. Wawrzyniec Jeziorski został przewieziony do Ozorkowa celem wykonania egzekucji.

[[Plik:Paweł Jaszczak, Prowadzenie Wawrzyńca Jeziorskiego na egzekucję.jpg|mały|prawo|Prowadzenie Wawrzyńca Jeziorskiego na egzekucję. Paweł Jaszczak, olej]][[Plik:Paweł Jaszczak, Egzekucja.jpg|mały|prawo|Egzekucja. Paweł Jaszczak, olej]][[Plik:Aleksy Matczak, Egzekucja.jpg|mały|prawo|Egzekucja. Aleksy Matczak, olej]]Dnia 10 lutego 1864 roku r. o godz. 11.00 Wawrzyniec Jeziorski został wyprowadzony z aresztu przy ul. Browarnej (dzisiejsza Wigury 1). W asyście piechoty i Kozaków, kondukt podążył ulicą ul. Zajączka (dzisiejsza Listopadowa) w stronę Rynku. Po drodze, w tłumie, Wawrzyniec zobaczył swoją żonę Mariannę, która pokazała mu martwego syna. W południe Wawrzyniec stanął przed szubienicą, a prokurator sądowy odczytał wyrok. Według przekazu, Wawrzyniec Jeziorski zdążył jeszcze ściągnąć biały szal i rzucić go w tłum<ref>Strzępki podartego przez ludzi szala przez całe lata służyły ozorkowianom jako zakładki w modlitewnikach.</ref>. Następnie kat założył mu sznur na szyję. Po chwili nastąpiła egzekucja. Po stwierdzeniu przez lekarza wojskowego, że skazaniec nie żyje, ciało Wawrzyńca złożono na wozie i pod eskortą Kozaków wywieziono ulicą ul. Kościelną na pobliskie pola – Błonie (rejon między dzisiejszą ul. Słowackiego a ul. Kościelną), tam zostało prawdopodobnie pogrzebane. Zgromadzeni mieszkańcy, którzy byli obecni przy egzekucji, zostali przetrzymani na placu przez kilka godzin przez wojsko carskie, w tym samym czasie konnica kozacka zatarła ślady po pochówku Wawrzyńca Jeziorskiego[http://mbp.ozorkow.net/wo/pdf/2007/02.pdf <ref>Górny P. A., Dzień 10 lutego 1864 roku, Wiadomości Ozorkowskie nr 2 (189), luty 2007, s. 10.</ref>].