Jaroszewska Dobrosława: Różnice pomiędzy wersjami
(Opublikowanie) |
(uzupełnienie) |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
Rodzina ojca miała szlacheckie korzenie. Pradziadek Jan Waltratus był gajowym, jego teść – ekonomem, a przodkowie żony posiadali majątki ziemskie w gm. Szczawin i Gieczno. Matka, Wiktoria z Plucińskch, wywodziła się z rodziny rzemieślniczej. Plucińscy zajmowali się szewstwem i przybyli do Ozorkowa z Prus w I poł. XIX w. | Rodzina ojca miała szlacheckie korzenie. Pradziadek Jan Waltratus był gajowym, jego teść – ekonomem, a przodkowie żony posiadali majątki ziemskie w gm. Szczawin i Gieczno. Matka, Wiktoria z Plucińskch, wywodziła się z rodziny rzemieślniczej. Plucińscy zajmowali się szewstwem i przybyli do Ozorkowa z Prus w I poł. XIX w. | ||
| − | 29 października 1927 r. w Ozorkowie poślubiła [[Jaroszewski Edward|Edwarda Jaroszewskiego]], późniejszego sekretarza Zarządu Miejskiego m. Ozorkowa. Małżeństwo zostało wysiedlone ze swojego domu na początku II wojny światowej. Mąż Dobrosławy został kilka lat później aresztowany i wywieziony do KL Gross Rosen. Jego dalsze losy są nieznane. W 1947 r. Dobrosława Jaroszewska wystąpiła o uznanie męża za zmarłego. | + | Przed wojną pracowała jako nauczycielka i wychowawczyni w 7-klasowej Publicznej Szkole Powszechnej nr 4 w Ozorkowie. 29 października 1927 r. w Ozorkowie poślubiła [[Jaroszewski Edward|Edwarda Jaroszewskiego]], późniejszego sekretarza Zarządu Miejskiego m. Ozorkowa. Małżeństwo zostało wysiedlone ze swojego domu na początku II wojny światowej. Mąż Dobrosławy został kilka lat później aresztowany i wywieziony do KL Gross Rosen. Jego dalsze losy są nieznane. W 1947 r. Dobrosława Jaroszewska wystąpiła o uznanie męża za zmarłego. |
Po wojnie pracowała jako nauczycielka szkół licealnych w Łodzi (prawdopodobnie uczyła fizyki). Zmarła w wypadku (została potrącona przez samochód). Pochowano ją na cmentarzu Starym w Ozorkowie w kwaterze rodziny Waltratusów. | Po wojnie pracowała jako nauczycielka szkół licealnych w Łodzi (prawdopodobnie uczyła fizyki). Zmarła w wypadku (została potrącona przez samochód). Pochowano ją na cmentarzu Starym w Ozorkowie w kwaterze rodziny Waltratusów. | ||
Wersja z 20:29, 1 lut 2018
Dobrosława Jaroszewska (ur. 1904 r. w Ozorkowie, zm. 15 maja 1976 r. w Łodzi) – nauczycielka.
Była córką Jana Nepomucena Waltratusa, ozorkowskiego zduna, i Wiktorii z Plucińskich. Jej siostrą była Teodozja Kropp. Brat, Antoni Waltratus, został inżynierem i otrzymał tytuł mierniczego przysięgłego. Mimo zawodu ojca rodzina utrzymywała się z ogrodnictwa.
Rodzina ojca miała szlacheckie korzenie. Pradziadek Jan Waltratus był gajowym, jego teść – ekonomem, a przodkowie żony posiadali majątki ziemskie w gm. Szczawin i Gieczno. Matka, Wiktoria z Plucińskch, wywodziła się z rodziny rzemieślniczej. Plucińscy zajmowali się szewstwem i przybyli do Ozorkowa z Prus w I poł. XIX w.
Przed wojną pracowała jako nauczycielka i wychowawczyni w 7-klasowej Publicznej Szkole Powszechnej nr 4 w Ozorkowie. 29 października 1927 r. w Ozorkowie poślubiła Edwarda Jaroszewskiego, późniejszego sekretarza Zarządu Miejskiego m. Ozorkowa. Małżeństwo zostało wysiedlone ze swojego domu na początku II wojny światowej. Mąż Dobrosławy został kilka lat później aresztowany i wywieziony do KL Gross Rosen. Jego dalsze losy są nieznane. W 1947 r. Dobrosława Jaroszewska wystąpiła o uznanie męża za zmarłego.
Po wojnie pracowała jako nauczycielka szkół licealnych w Łodzi (prawdopodobnie uczyła fizyki). Zmarła w wypadku (została potrącona przez samochód). Pochowano ją na cmentarzu Starym w Ozorkowie w kwaterze rodziny Waltratusów.
Oprac. Marianna Różalska
