Jarczyński Wacław: Różnice pomiędzy wersjami
m |
|||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
== Biografia == | == Biografia == | ||
Był synem Leona i Bronisławy (z d. Żerkowskiej) małżeństwa Jarczyńskich.<br /> | Był synem Leona i Bronisławy (z d. Żerkowskiej) małżeństwa Jarczyńskich.<br /> | ||
| − | Po ukończeniu szkoły elementarnej (1905-1911) rozpoczął pracę w zakładzie Rzepkowiczów, a następnie został zarejestrowany w oddziale przędzalni w fabryce szlösserowskiej na Strzeblewie, gdzie pracował od 23 stycznia 1913 r. do 15 listopada 1914 r.<ref>Zaświadczenie Fogla z dnia 13.09. | + | Po ukończeniu szkoły elementarnej (1905-1911) rozpoczął pracę w zakładzie Rzepkowiczów, a następnie został zarejestrowany w oddziale przędzalni w fabryce szlösserowskiej na Strzeblewie, gdzie pracował od 23 stycznia 1913 r. do 15 listopada 1914 r.<ref>Zaświadczenie Fogla z dnia 13.09.1934 r.</ref><br /> |
W czasie I wojny światowej był aktywnym uczestnikiem stowarzyszeń niepodległościowych w Łodzi i w Ozorkowie o charakterze paramilitarnym.<br /> | W czasie I wojny światowej był aktywnym uczestnikiem stowarzyszeń niepodległościowych w Łodzi i w Ozorkowie o charakterze paramilitarnym.<br /> | ||
W 1919 r. wstąpił do Wojska Polskiego. Służył w 30 Pułku Strzelców Kaniowskich, z którym przeszedł szlak bojowy w wojnie polsko – bolszewickiej.<br /> | W 1919 r. wstąpił do Wojska Polskiego. Służył w 30 Pułku Strzelców Kaniowskich, z którym przeszedł szlak bojowy w wojnie polsko – bolszewickiej.<br /> | ||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
== Upamiętnienie == | == Upamiętnienie == | ||
| − | Pamięć o Wacławie przetrwała w dalszej i bliższej rodzinie. Została najpierw utrwalona na tablicy memoratywnej, która znajdowała się na Kopcu Niepodległości | + | Pamięć o Wacławie przetrwała w dalszej i bliższej rodzinie. Została najpierw utrwalona na tablicy memoratywnej, która znajdowała się na Kopcu Niepodległości w Ozorkowie,przy ul. Słowackiego. Nazwisko widnieje również na płycie z 1938 r. wmurowanej w południową ścianę wieży kościoła św. Józefa w Ozorkowie, gdzie uhonorowano ozorkowian poległych za ojczyznę w l. 1918-1920 r.<br /> |
<small>''oprac. '''Zdzisław Żerkowski'''''</small> | <small>''oprac. '''Zdzisław Żerkowski'''''</small> | ||
Wersja z 23:21, 24 kwi 2016
Wacław Jarczyński, (ur. 14 kwietnia 1898 r., zm. 1 czerwca 1920 r.) – żołnierz Wojska Polskiego.
Biografia
Był synem Leona i Bronisławy (z d. Żerkowskiej) małżeństwa Jarczyńskich.
Po ukończeniu szkoły elementarnej (1905-1911) rozpoczął pracę w zakładzie Rzepkowiczów, a następnie został zarejestrowany w oddziale przędzalni w fabryce szlösserowskiej na Strzeblewie, gdzie pracował od 23 stycznia 1913 r. do 15 listopada 1914 r.[1]
W czasie I wojny światowej był aktywnym uczestnikiem stowarzyszeń niepodległościowych w Łodzi i w Ozorkowie o charakterze paramilitarnym.
W 1919 r. wstąpił do Wojska Polskiego. Służył w 30 Pułku Strzelców Kaniowskich, z którym przeszedł szlak bojowy w wojnie polsko – bolszewickiej.
Wacław Jarczyński walczył na pierwszej linii frontu w IV kompanii. W czasie bitwy pod miejscowością Borowe[2], wykazując się dużą odwagą w ataku na wroga, został śmiertelnie ranny odłamkiem pocisku[3]. Po bitwie został pochowany w Kozianach, pow. Dzisna, w dn. 1 czerwca 1920 r., w kwaterze wojennej miejscowego cmentarza. Ceremonię prowadził kapelan 30. pułku piechoty, ksiądz Batko[4] .
Upamiętnienie
Pamięć o Wacławie przetrwała w dalszej i bliższej rodzinie. Została najpierw utrwalona na tablicy memoratywnej, która znajdowała się na Kopcu Niepodległości w Ozorkowie,przy ul. Słowackiego. Nazwisko widnieje również na płycie z 1938 r. wmurowanej w południową ścianę wieży kościoła św. Józefa w Ozorkowie, gdzie uhonorowano ozorkowian poległych za ojczyznę w l. 1918-1920 r.
oprac. Zdzisław Żerkowski
Przypisy
- ↑ Zaświadczenie Fogla z dnia 13.09.1934 r.
- ↑ Borowe to miejscowość obecnie znajdująca się na Białorusi przy granicy z Litwą. W latach 20. XX w. należała do województwa wileńskiego.
- ↑ Świadkowie śmierci: sierżant Sobczyński i Józef Laba, obaj z IV kompanii 30 pułku piechoty.
- ↑ Wypis z księgi zmarłych Polowej Kurii Biskupiej, t. 164, s. 17.
