Zmiany

'''Tadeusz Ferdynand Grużewski''' ps. G. Topór (ur. 25 października 1868 r. w Ozorkowie, zm. 15 lutego 1938 r. w Warszawie) - publicysta, działacz narodowo-demokratyczny, wykładowca.

==Biografia==

W 1899 r. zadebiutował jako publicysta. Pierwsze artykuły Grużewskiego pojawiły się na łamach „Przeglądu Wszechpolskiego”. W 1904 r. został sekretarzem redaktora tego pisma, Romana Dmowskiego. Był ponadto członkiem Ligi Narodowej. Teksty, które wyszły spod jego pióra, sprawiły, że widziano w nim współtwórcę ideologii wszechpolskiej. Opublikował m.in. następujące artykuły: „Upadek rolnictwa i głody w Rosyi” (1903), „Odbudowa Polski” (1903), „Obłuda rosyjska” (1904), „Państwowość rosyjska” (1904), „Tolerancya religijna” (1905). W swoich tekstach dawał wyraz poglądom antyrosyjskim. Uważał, że w Cesarstwie Rosyjskim nastąpi poważny kryzys i nie osiągnie ono ustroju konstytucyjnego. W kwestii odzyskania niepodległości przez Polskę postulował osiągnięcie jej drogą ewolucji, bowiem dostrzegał w narodzie wzrastającą siłę i dojrzałość.

Przeszedł na emeryturę w 1924 r., lecz nie porzucił publicystyki. Jako wykładowca Wyższej Szkoły Dziennikarskiej w Warszawie przez 10 lat prowadził zajęcia nt. historii polskiej publicystyki XIX i XX w. oraz historii politycznej Polski. Pod koniec życia ciężko chorował. Współcześnie wydawane są wybory jego pism, np. „Polska a Rosja”. Nazywany jest jednym z najwybitniejszych polskich znawców Rosji. Władysław Studnicki napisał o nim: „pisarz świetny, myśliciel poważny, umysł do głębokiego wiercenia każdej kwestii usposobiony, przede wszystkim analityk. Pióro cięte i dowcipne”<ref>W. Studnicki, ''Z przeżyć i walk'', Warszawa 1928.</ref><ref>A. Galos, ''Grużewski Tadeusz Ferdynand'', [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 9, Wrocław 1960, s. 67-68.</ref>.

==Przypisy==