Geraga Bolesław: Różnice pomiędzy wersjami
(link wewnętrzny) |
m (→Biografia) |
||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
==Biografia== | ==Biografia== | ||
Syn Stanisława i Cecylii ze Steglińskich, małżeństwa Geragów. Rodzice byli rolnikami na obrzeżach Ozorkowa. | Syn Stanisława i Cecylii ze Steglińskich, małżeństwa Geragów. Rodzice byli rolnikami na obrzeżach Ozorkowa. | ||
| − | Po ukończeniu szkoły powszechnej Bolesław został zatrudniony w fabryce schlösserowskiej, na wydziale przędzalni. Pochodząc z biednej rodziny i | + | Po ukończeniu szkoły powszechnej Bolesław został zatrudniony w fabryce schlösserowskiej, na wydziale przędzalni. Pochodząc z biednej rodziny i ciężko pracując jako nieletni, uświadamia sobie, czym są nierówności społeczne. Bliskie stają się mu hasła socjalistycznego ruchu robotniczego. Od 1928 r. zostaje członkiem KZMP<ref>Komunistyczny Związek Młodzieży Polskiej</ref>. Cztery lata później, w 1932 r., wstąpił do Komunistycznej Partii Polski. Brał udział i był współorganizatorem strajków przeciw bezwzględnemu wyzyskowi, jaki stosował dzierżawca fabryki, Majer Fogel. Równolegle z pracą i początkiem działalności partyjnej przyszły burmistrz i prezydent Łodzi uzupełniał wykształcenie. Skończył gimnazjum i zdał maturę. Bolesław Geraga skończył także studia w Wyższej Szkole Nauk Społecznych, ale zrobił to dopiero w latach 60. XX w.<br /> |
Pracując w fabryce na Strzeblewie poznał młodą tkaczkę, Kazimierę Herter , z którą zawarł związek małżeński 18 listopada 1933 r.<br /> | Pracując w fabryce na Strzeblewie poznał młodą tkaczkę, Kazimierę Herter , z którą zawarł związek małżeński 18 listopada 1933 r.<br /> | ||
W czasie okupacji hitlerowskiej Geragowie mieszkali w Łodzi. Bolesław zaangażował się w działalność komunistycznego ruchu oporu, należał wówczas do Polskiej Partii Robotniczej a także Gwardii Ludowej i Armii Ludowej. Organizacje te zostały powołane przez partię komunistyczną do prowadzenia walki zbrojnej. W regionie łódzkim Geraga był wyróżniającym się członkiem tych organizacji. Był organizatorem i sekretarzem Komitetu Miejskiego PPR<ref>Polska Partia Robotnicza</ref> w Ozorkowie, był też w składzie Komitetu Okręgowego Łódź-Podmiejska PPR. W latach 1943-1944 był członkiem Komendy Okręgu Łódzkiego Gwardii Ludowej, a później - Armii Ludowej. Był również w ścisłym dowództwie Obwodu Łęczyckiego Gwardii Ludowej (później Armii Ludowej). | W czasie okupacji hitlerowskiej Geragowie mieszkali w Łodzi. Bolesław zaangażował się w działalność komunistycznego ruchu oporu, należał wówczas do Polskiej Partii Robotniczej a także Gwardii Ludowej i Armii Ludowej. Organizacje te zostały powołane przez partię komunistyczną do prowadzenia walki zbrojnej. W regionie łódzkim Geraga był wyróżniającym się członkiem tych organizacji. Był organizatorem i sekretarzem Komitetu Miejskiego PPR<ref>Polska Partia Robotnicza</ref> w Ozorkowie, był też w składzie Komitetu Okręgowego Łódź-Podmiejska PPR. W latach 1943-1944 był członkiem Komendy Okręgu Łódzkiego Gwardii Ludowej, a później - Armii Ludowej. Był również w ścisłym dowództwie Obwodu Łęczyckiego Gwardii Ludowej (później Armii Ludowej). | ||
| − | W lipcu 1944 roku Bolesław Geraga został wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec. Udało mu się uciec z transportu, dzięki czemu uniknął tragicznego losu wielu więźniów | + | W lipcu 1944 roku Bolesław Geraga został wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec. Udało mu się uciec z transportu, dzięki czemu uniknął tragicznego losu wielu więźniów II wojny światowej. Ukrywał się aż do wyzwolenia. |
| − | Po wojnie Bolesław Geraga wrócił do Ozorkowa, a nowe władze natychmiast mianowały go na stanowisko burmistrza. Przyszedł czas na odbudowę fabryk, | + | Po wojnie Bolesław Geraga wrócił do Ozorkowa, a nowe władze natychmiast mianowały go na stanowisko burmistrza. Przyszedł czas na odbudowę fabryk, zorganizowanie życia w okaleczonym wojną, wyludnionym mieście.<br /> |
| − | Już na początku 1946 | + | Już na początku 1946 r. Geraga został przeniesiony do Łodzi. Był sprawnym administratorem i z jego inicjatywy zrealizowano wiele inwestycji służących do dziś łodzianom (szpitale, elektrociepłownie, wodociąg z Pilicy, osiedle Retkinia, budynki UŁ, TV Łódź).<br /> |
| + | |||
| + | Został pochowany na cmentarzu Doły w Łodzi.<ref>Kwatera XXV, rząd 17, grób 1</ref><br /> | ||
| − | |||
| − | |||
==Działalność polityczna== | ==Działalność polityczna== | ||
* Od 1928 r. członek KZMP | * Od 1928 r. członek KZMP | ||
Wersja z 08:24, 29 lut 2016
<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol>
Bolesław Geraga (ur. 11 stycznia 1912 r. w Konstancji, zm. 7 kwietnia 1986 r. w Łodzi) – burmistrz Ozorkowa, działacz polityczny i samorządowy.
Spis treści
Biografia
Syn Stanisława i Cecylii ze Steglińskich, małżeństwa Geragów. Rodzice byli rolnikami na obrzeżach Ozorkowa.
Po ukończeniu szkoły powszechnej Bolesław został zatrudniony w fabryce schlösserowskiej, na wydziale przędzalni. Pochodząc z biednej rodziny i ciężko pracując jako nieletni, uświadamia sobie, czym są nierówności społeczne. Bliskie stają się mu hasła socjalistycznego ruchu robotniczego. Od 1928 r. zostaje członkiem KZMP[1]. Cztery lata później, w 1932 r., wstąpił do Komunistycznej Partii Polski. Brał udział i był współorganizatorem strajków przeciw bezwzględnemu wyzyskowi, jaki stosował dzierżawca fabryki, Majer Fogel. Równolegle z pracą i początkiem działalności partyjnej przyszły burmistrz i prezydent Łodzi uzupełniał wykształcenie. Skończył gimnazjum i zdał maturę. Bolesław Geraga skończył także studia w Wyższej Szkole Nauk Społecznych, ale zrobił to dopiero w latach 60. XX w.
Pracując w fabryce na Strzeblewie poznał młodą tkaczkę, Kazimierę Herter , z którą zawarł związek małżeński 18 listopada 1933 r.
W czasie okupacji hitlerowskiej Geragowie mieszkali w Łodzi. Bolesław zaangażował się w działalność komunistycznego ruchu oporu, należał wówczas do Polskiej Partii Robotniczej a także Gwardii Ludowej i Armii Ludowej. Organizacje te zostały powołane przez partię komunistyczną do prowadzenia walki zbrojnej. W regionie łódzkim Geraga był wyróżniającym się członkiem tych organizacji. Był organizatorem i sekretarzem Komitetu Miejskiego PPR[2] w Ozorkowie, był też w składzie Komitetu Okręgowego Łódź-Podmiejska PPR. W latach 1943-1944 był członkiem Komendy Okręgu Łódzkiego Gwardii Ludowej, a później - Armii Ludowej. Był również w ścisłym dowództwie Obwodu Łęczyckiego Gwardii Ludowej (później Armii Ludowej).
W lipcu 1944 roku Bolesław Geraga został wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec. Udało mu się uciec z transportu, dzięki czemu uniknął tragicznego losu wielu więźniów II wojny światowej. Ukrywał się aż do wyzwolenia.
Po wojnie Bolesław Geraga wrócił do Ozorkowa, a nowe władze natychmiast mianowały go na stanowisko burmistrza. Przyszedł czas na odbudowę fabryk, zorganizowanie życia w okaleczonym wojną, wyludnionym mieście.
Już na początku 1946 r. Geraga został przeniesiony do Łodzi. Był sprawnym administratorem i z jego inicjatywy zrealizowano wiele inwestycji służących do dziś łodzianom (szpitale, elektrociepłownie, wodociąg z Pilicy, osiedle Retkinia, budynki UŁ, TV Łódź).
Został pochowany na cmentarzu Doły w Łodzi.[3]
Działalność polityczna
- Od 1928 r. członek KZMP
- Od 1932 r. członek KPP w Ozorkowie oraz Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom
- Od 1942 r. członek PPR, a także członek GL i AL
Pełnione funkcje
- 1945 -1946 burmistrz Ozorkowa
- 1945 – sierpień 1948 r. członek WRN[4] w Łodzi
- maj 1950 – kwiecień 1952 r. przewodniczący WRN w Rzeszowie
- kwiecień 1952 – luty 1954 r. przewodniczący WRN w Gdańsku
- 25 lutego 1954 – 22 marca 1956 r. przewodniczący Prezydium RN m. Łodzi[5]
- 28 marca 1956 – kwiecień 1957 r. zastępca przewodniczącego WRN w Katowicach
- 1958–1960 wiceprezes Urzędu Rezerw Państwowych
- 1964–1967 dyrektor generalny Centralnego Urzędu Gospodarki Wodnej
W 1968 r. przeszedł na rentę specjalną z tytułu zasług własnych przyznaną przez Prezesa Rady Ministrów ( rzeczywistą przyczyną odejścia była różnica zdań na temat wydarzeń 1968 r.)
Odznaczenia
- Srebrny Krzyż Zasługi (1946 r.)[6]
Źródła
- Joanna Podolska, Przemysław Waingertner Prezydenci Miasta Łodzi 1841-2007, Łódź, ŁTN, 2008 r.
- Członkowie centralnych władz partyjnych - z Łodzi i województwa łódzkiego. 1945 - 1975. Oprac. Genowefa Adamczewska, Jan Dobrowolski, Edward Chobot, Alina Wojnarowska-Szczęsna. Łódź, styczeń 1985 r.
- Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych b. PRL (on-line), http://katalog.bip.ipn.gov.pl/ (dostęp 2014-03-20)
Oprac. Zdzisław Żerkowski
