Geraga Bolesław

Bolesław Geraga (ur. 11 stycznia 1912 r. w Konstancji, zm. 7 kwietnia 1986 r. w Łodzi) – burmistrz Ozorkowa, działacz polityczny i samorządowy.

Biografia

Syn Stanisława i Cecylii ze Steglińskich, małżeństwa Geragów. Rodzice byli rolnikami na obrzeżach Ozorkowa. Po ukończeniu szkoły powszechnej Bolesław Geraga został zatrudniony w fabryce schlösserowskiej, na wydziale przędzalni. Pochodząc z biednej rodziny i ciężko pracując jako nieletni, uświadamia sobie, czym są nierówności społeczne. Bliskie stają się mu hasła socjalistycznego ruchu robotniczego. Od 1928 r. zostaje członkiem KZMP. Cztery lata później, w 1932 r., wstąpił do Komunistycznej Partii Polski. Brał udział i był współorganizatorem strajków przeciw bezwzględnemu wyzyskowi, jaki stosował dzierżawca fabryki, Majer Fogel. Równolegle z pracą i początkiem działalności partyjnej przyszły burmistrz i prezydent Łodzi uzupełniał wykształcenie. Skończył gimnazjum i zdał maturę. Bolesław Geraga skończył także studia w Wyższej Szkole Nauk Społecznych, ale zrobił to dopiero w latach 60. XX w.
Pracując w fabryce na Strzeblewie poznał młodą tkaczkę, Kazimierę Herter , z którą zawarł związek małżeński 18 listopada 1933 r.
W czasie okupacji hitlerowskiej Geragowie mieszkali w Łodzi. Bolesław Geraga zaangażował się w działalność komunistycznego ruchu oporu, należał wówczas do Polskiej Partii Robotniczej a także Gwardii Ludowej i Armii Ludowej. Organizacje te zostały powołane przez partię komunistyczną do prowadzenia walki zbrojnej. W regionie łódzkim Bolesław Geraga był wyróżniającym się członkiem tych organizacji. Był organizatorem i sekretarzem Komitetu Miejskiego PPR w Ozorkowie, był też w składzie Komitetu Okręgowego Łódź-Podmiejska PPR. W l. 1943-1944 był członkiem Komendy Okręgu Łódzkiego Gwardii Ludowej, a później - Armii Ludowej. Był również w ścisłym dowództwie Obwodu Łęczyckiego Gwardii Ludowej (później Armii Ludowej). W lipcu 1944 r. Bolesław Geraga został wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec. Udało mu się uciec z transportu, dzięki czemu uniknął tragicznego losu wielu więźniów II wojny światowej. Ukrywał się aż do wyzwolenia. Po wojnie Bolesław Geraga wrócił do Ozorkowa, a nowe władze natychmiast mianowały go na stanowisko burmistrza. Przyszedł czas na odbudowę fabryk, zorganizowanie życia w okaleczonym wojną, wyludnionym mieście.
Już na początku 1946 r. Bolesław Geraga został przeniesiony do Łodzi. Był sprawnym administratorem i z jego inicjatywy zrealizowano wiele inwestycji służących do dziś łodzianom (szpitale, elektrociepłownie, wodociąg z Pilicy, osiedle Retkinia, budynki UŁ, TV Łódź).
Został pochowany na cmentarzu Doły w Łodzi.

Działalność polityczna

• Od 1928 r. członek KZMP
• Od 1932 r. członek KPP w Ozorkowie oraz Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom
• Od 1942 r. członek PPR, a także członek GL i AL

Pełnione funkcje

• 1945-1946 burmistrz Ozorkowa
• 1945 – sierpień 1948 członek WRN w Łodzi
• maj 1950 – kwiecień 1952 przewodniczący WRN w Rzeszowie
• kwiecień 1952 – luty 1954 przewodniczący WRN w Gdańsku
• 25 lutego 1954 – 22 marca 1956 przewodniczący Prezydium Rady Narodowej m. Łodzi
• 28 marca 1956 – kwiecień 1957 zastępca przewodniczącego WRN w Katowicach
• 1958–1960 wiceprezes Urzędu Rezerw Państwowych
• 1964–1967 dyrektor generalny Centralnego Urzędu Gospodarki Wodnej
  

W 1968 r. przeszedł na rentę specjalną z tytułu zasług własnych przyznaną przez Prezesa Rady Ministrów (rzeczywistą przyczyną odejścia była różnica zdań na temat wydarzeń 1968 r.)

Odznaczenia

• Srebrny Krzyż Zasługi (1946)

Źródła

1. Podolska J, Waingertner P., Prezydenci Miasta Łodzi 1841-2007, Łódź 2008.
2. Członkowie centralnych władz partyjnych - z Łodzi i województwa łódzkiego. 1945-1975. Oprac. Adamczewska G., Dobrowolski J., Chobot E., Wojnarowska-Szczęsna A. Łódź 1985.
3. Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych b. PRL (on-line), http://katalog.bip.ipn.gov.pl/ (dostęp 2014-03-20).

Oprac. Zdzisław Żerkowski