Głódź Mieczysław Zenon: Różnice pomiędzy wersjami
m |
m (→Biografia) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Mieczysław Zenon Głódź''' (ur. 22 grudnia 1906 r. w Ozorkowie, zm. 29 czerwca 1984 r. w Warszawie) – wykładowca SGGW w Warszawie, specjalista w dziedzinie technologii mleczarstwa. | '''Mieczysław Zenon Głódź''' (ur. 22 grudnia 1906 r. w Ozorkowie, zm. 29 czerwca 1984 r. w Warszawie) – wykładowca SGGW w Warszawie, specjalista w dziedzinie technologii mleczarstwa. | ||
==Biografia== | ==Biografia== | ||
| − | Syn Wacława Mateusza i Wiktorii Leopoldy z Chojnowskich. W 1931 r. ukończył Wydział Rolniczy SGGW w Warszawie jako absolwent specjalności technologia mleczarstwa. Uzyskał tytuł magistra inżyniera. W | + | Syn Wacława Mateusza i Wiktorii Leopoldy z Chojnowskich. W 1931 r. ukończył Wydział Rolniczy SGGW w Warszawie jako absolwent specjalności technologia mleczarstwa. Uzyskał tytuł magistra inżyniera. W l. 1932-1934 pracował w Zakładzie Mikrobiologii i Przemysłu Rolnego SGGW w Warszawie, do 1939 r. w Związku Spółdzielni Mleczarsko-Jajczarskich w Wilnie. Organizator spółdzielczości mleczarskiej na Wileńszczyźnie. |
W czasie II wojny światowej zmobilizowany do Korpusu Ochrony Pogranicza, gdzie służył w stopniu podporucznika. Trafił do niewoli niemieckiej. Od października 1939 r. do stycznia 1945 r. przebywał w Oflagu II C Woldenberg (Dobiegniew, woj. lubuskie). | W czasie II wojny światowej zmobilizowany do Korpusu Ochrony Pogranicza, gdzie służył w stopniu podporucznika. Trafił do niewoli niemieckiej. Od października 1939 r. do stycznia 1945 r. przebywał w Oflagu II C Woldenberg (Dobiegniew, woj. lubuskie). | ||
| − | Po wojnie pracował w Ministerstwie Aprowizacji i Handlu (1945–1946). Był dyrektorem Zakładu Badawczego CZ Przemysłu Mleczarskiego, kierownikiem Zakładu Technologii, naczelnym inżynierem oraz zastępcą dyrektora Instytutu Przemysłu Mleczarskiego ds. technicznych oraz wiceprezesem Centralnego Związku Spółdzielni Mleczarskich (1958–1965). Członek-założyciel Stowarzyszenia Naukowo-Technicznego Inżynierów i Techników Przemysłu Spożywczego (od 1946 r.). W 1983 r. otrzymał godność | + | Po wojnie pracował w Ministerstwie Aprowizacji i Handlu (1945–1946). Był dyrektorem Zakładu Badawczego CZ Przemysłu Mleczarskiego, kierownikiem Zakładu Technologii, naczelnym inżynierem oraz zastępcą dyrektora Instytutu Przemysłu Mleczarskiego ds. technicznych oraz wiceprezesem Centralnego Związku Spółdzielni Mleczarskich (1958–1965). Członek-założyciel Stowarzyszenia Naukowo-Technicznego Inżynierów i Techników Przemysłu Spożywczego (od 1946 r.). W 1983 r. otrzymał godność honorowego członka tegoż stowarzyszenia. Przyczynił się do rozwoju polskiego przemysłu mleczarskiego oraz wychowania nowoczesnych kadr technicznych. Wykładał zagadnienia technologii mleczarstwa na Wydziale Technologii Żywności Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie . |
| + | |||
==Odznaczenia== | ==Odznaczenia== | ||
* Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski | * Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski | ||
Wersja z 09:06, 25 lut 2016
Mieczysław Zenon Głódź (ur. 22 grudnia 1906 r. w Ozorkowie, zm. 29 czerwca 1984 r. w Warszawie) – wykładowca SGGW w Warszawie, specjalista w dziedzinie technologii mleczarstwa.
Biografia
Syn Wacława Mateusza i Wiktorii Leopoldy z Chojnowskich. W 1931 r. ukończył Wydział Rolniczy SGGW w Warszawie jako absolwent specjalności technologia mleczarstwa. Uzyskał tytuł magistra inżyniera. W l. 1932-1934 pracował w Zakładzie Mikrobiologii i Przemysłu Rolnego SGGW w Warszawie, do 1939 r. w Związku Spółdzielni Mleczarsko-Jajczarskich w Wilnie. Organizator spółdzielczości mleczarskiej na Wileńszczyźnie. W czasie II wojny światowej zmobilizowany do Korpusu Ochrony Pogranicza, gdzie służył w stopniu podporucznika. Trafił do niewoli niemieckiej. Od października 1939 r. do stycznia 1945 r. przebywał w Oflagu II C Woldenberg (Dobiegniew, woj. lubuskie). Po wojnie pracował w Ministerstwie Aprowizacji i Handlu (1945–1946). Był dyrektorem Zakładu Badawczego CZ Przemysłu Mleczarskiego, kierownikiem Zakładu Technologii, naczelnym inżynierem oraz zastępcą dyrektora Instytutu Przemysłu Mleczarskiego ds. technicznych oraz wiceprezesem Centralnego Związku Spółdzielni Mleczarskich (1958–1965). Członek-założyciel Stowarzyszenia Naukowo-Technicznego Inżynierów i Techników Przemysłu Spożywczego (od 1946 r.). W 1983 r. otrzymał godność honorowego członka tegoż stowarzyszenia. Przyczynił się do rozwoju polskiego przemysłu mleczarskiego oraz wychowania nowoczesnych kadr technicznych. Wykładał zagadnienia technologii mleczarstwa na Wydziale Technologii Żywności Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie .
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Srebrny Krzyż Zasługi[1] (1955)
Oprac. Marianna Różalska
Przypisy
- ↑ Uchwała Rady Państwa z dn. 11 lipca 1955, nr 0/1075.
