2388
edycji
Zmiany
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol>
Opublikowanie
[[Plik:Majer_Fogel.jpg|200px|thumb|right|Majer Fogel<ref>Tidhar D., ''Le-Halutse Entsiklopedyah ha-Yishuv u-Vonav'', t. 14, http://www.tidhar.tourolib.org/tidhar/view/14/4530 [14.02.2017].</ref>.]]
'''Majer Fogel''' (ur. 1883 r. w Grabowie, zm. 2 września 1946 r. w Tel Awiwie) – przedsiębiorca, fabrykant, dzierżawca [[Towarzystwo Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni|Towarzystwa Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni]], filantrop, chalutz<ref>''chalutz'' – osoba imigrująca do Izraela w celu ustanowienia osady.</ref>.
==Dzierżawa zakładów schlösserowskich==
Przedwojenna prasa podawała, jakoby Schlösserowie w 1929 r. wydzierżawili od Fogla małą fabryczkę w Ozorkowie, by poszerzyć dział produkcji. Zainwestowali w nią spory kapitał, co rzekomo przyczyniło się do upadku. W 1932 r., po śmierci Natalii Schlösser, Majer Fogel został dzierżawcą zakładów [[Towarzystwo Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni|TSPBiT ]] w Ozorkowie. Jeden znajdował się na Strzeblewie, drugi – przy ul. Piłsudskiego 41 (obecnie al. Wyszyńskiego). Według prasy przy przejęciu fabryk obniżono płace.
11 stycznia 1933 r. na murze zakładów schlösserowskich pojawił się nowy szyld, z nazwiskiem Fogla jako dzierżawcy. Dzień później częściowo uruchomiono fabrykę. Robotnicy po długich pertraktacjach zgodzili się na obniżkę płac w wysokości 8%. Jednak w grudniu 1934 r. Fogel wymówił pracę robotnikom z powodu zakończenia dzierżawy. Zaproponował, że podpisze kontrakt na 1935/1936 r., jeśli robotnicy zgodzą się na reorganizację pracy i płacy. Fogel chciał wprowadzić system obsługi czterech krosien, co wiązało się z redukcją zatrudnienia. Jako że niektórzy już pracowali za stawkę poniżej umowy, zawiadomiono Inspektorat Pracy. Związkowcy, którzy reprezentowali robotników, przystali na obniżkę płacy i zwolnienie 65 starców. Robotnicy czuli się oszukani, jednak na początku lutego 1935 r. przystąpili do pracy. Nie trwała ona długo. Kierownictwo fabryki wysunęło nowe postulaty, na które zareagowano okupacją całego zakładu. Konflikt rozwiązano po około tygodniu, na korzyść pracowników. Dyrektorem zarządzającym był wówczas inż. Tadeusz Kondyjowski.
