Zmiany

'''Włodzimierz Adam Eborowicz''' (ur. 12 grudnia 1883 r. w Tomaszowie Mazowieckim, zm. ok. 6 lipca 1945 r. w Łodzi) – inżynier-chemik, przemysłowiec, dyrektor Towarzystwa Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni, syndyk, działacz "Ozonu", działacz społeczny i patriotyczny.

W latach 20. i 30. był bardzo aktywny zawodowo. Razem z Józefem Tulińskim, Konstantym Janaszem, [[Rosiński Wincenty|Wincentym Rosińskim]] i Leonem Barichowiczem był współwłaścicielem fabryki wódek "Mazowianka" w Ozorkowie, założonej w 1923 r. Jego związek z Ozorkowem to przede wszystkim pełnienie obowiązków dyrektora [[Towarzystwo Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni|Towarzystwa Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni]]. Nie wiadomo, w którym roku otrzymał propozycję objęcia stanowiska dyrektora naczelnego zakładów na Strzeblewie. Dostał mieszkanie służbowe przy ul. Łęczyckiej, naprzeciwko [[Pałace Schlösserów|pałacu Schlösserów]]. Stanowisko oddał [[Fogel Mayer|Majerowi Foglowi]] po dramatycznym Odszedł w wyniku dramatycznego strajku robotników w 1932 r. Podczas strajków (był przeciwny układom z robotnikami. Zmuszał ich do rezygnacji poprzez odcięcie wody, prądu i ogrzewania czy izolowanie od rodziny, która chciała dostarczyć pożywienie).

Pomimo rezygnacji ze stanowiska nadal należał do rady nadzorczej Towarzystwa. Został syndykiem masy upadłości Manufaktury Schlösserowskiej. Ponadto, zasiadał w zarządzie Śląskiej Hurtowni Włókienniczej i Towarzystwa Akcyjnego Kaliskiej Manufaktury Pluszu i Aksamitu w Kaliszu, był dyrektorem Widzewskiej Manufaktury w Łodzi (oraz syndykiem jej masy upadłościowej) i udziałowcem Towarzystwa Przemysłowo-Handlowego „Kotonina” w Ozorkowie. Jednocześnie był członkiem Zrzeszenia Producentów Przędzy Bawełnianej w Łodzi, Polskiego Towarzystwa Chemików-Kolorystów i sędzią handlowym przy Sądzie Okręgowym w Łodzi<ref>Na mocy decyzji Ministra Sprawiedliwości z dn. 25 września 1931 r.</ref>.

Udzielał się także społecznie. Był członkiem zarządu tymczasowego Komitetu Społecznego Radiofonizacji Kraju (1937 r.), przewodniczącym Sekcji Obrony Morskiej, prezesem Wojewódzkiego Komitetu Pomocy Dzieciom i Młodzieży oraz wiceprezesem Domu Matki i Dziecka. Pełnił obowiązki wiceprezesa Obozu Zjednoczenia Narodowego ("Ozon") Łódź-miasto. Był członkiem Rotary Club w Łodzi. Oprócz tego w prasie pojawiały się artykuły z dziedziny przemysłu włókienniczego jego autorstwa (m.in.: Gazeta Handlowa, Kurier Polski, Kurier Poranny, Kurier Łódzki, Republika, Przegląd Lniarski). Przed wojną mieszkał w Łodzi przy ul. Przejazd 36. Dla łodzian był "cenionym obywatelem, znanym i zasłużonym na polu przemysłowym i społecznym Łodzi"<ref>''Łódź w Ilustracji'', nr 2, Łódź 1935, s. 2.</ref>. Był człowiekiem o poglądach narodowościowych, bardzo religijnym. Wspomógł finansowo budowę kościoła na Bugaju i ufundował stojącą obok niego figurę Matki Boskiej Łaskawej.