Dośpiał Józef

<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol> Józef Dośpiał (ur. 5 maja 1925 r. w Konarach (woj. łódzkie), zm. 20 grudnia 2006 r. w Ozorkowie) – społecznik, działacz związkowy.

W l. 30. XX w. ukończył Szkołę Powszechną nr 3 w Ozorkowie.
W okresie okupacji pracował w filii "Junkersa" (niemiecka firma produkująca samoloty), która znajdowała się na terenie d. manufaktury schlösserowskiej. W związku z przeszkoleniem jesienią 1944 r. wysłano go do Wrocławia (w okresie okupacji obowiązywała niemiecka nazwa miasta: Breslau). W momencie ruszenia radzieckiej ofensywy znad Wisły w styczniu 1945 r., został ewakuowany jako niezbędny pracownik do centrali "Junkersa" w Desau (Brandenburgia). Po przyjeździe na miejsce okazało się, że samoloty alianckie kilka dni wcześniej zrównały zakład z ziemią.
Kolejnym etapem podróży był Plochingen (Badenia – Wirtembergia). Tutaj pracował przy produkcji skrzydeł do samolotu ,,Messerschmitt”. Po zbombardowaniu miasta przez amerykańskie samoloty, po długiej wędrówce, wraz z kolegami trafił do miasta Biberach And Ris (strefa francuska), gdzie wstąpił do polskiej jednostki wojskowej, której zadaniem było wychwytywanie niemieckich żołnierzy. Służył w niej od 4 maja 1945 r. do 15 maja 1947 r.

Po powrocie do kraju podjął pracę w Ozorkowskich Zakładach Przemysłu Bawełnianego jako tkacz. Stał się również aktywnym członkiem Stowarzyszenia Polaków Poszkodowanych przez III Rzeszę.
W październiku 1959 r. uzyskał dyplom mistrzowski w zawodzie: ślusarstwo (naprawa maszyn).
W maju 1963 r. ukończył szkołę mistrzów w zawodzie: przędzarz bawełny. Był członkiem Naczelnej Organizacji Technicznej w Łodzi. Złożył około 100 wniosków racjonalizatorskich, podnoszących wydajność pracy w zakładach bawełnianych.

We wrześniu 1980 r. wstąpił do Tymczasowej Komisji Zakładowej Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność" w Ozorkowskich Zakładach Przemysłu Bawełnianego "Morfeo". 9 października 1981 r. został przewodniczącym Komisji Lokalnej NSZZ "Solidarność" w Ozorkowie.
W dniu 14 grudnia 1981 r. (13 grudnia ogłoszono stan wojenny) organizował wraz z Józefem Kowalewskim (zastępcą przewodniczącego Komisji Zakładowej ZPK "Latona") i Edwardem Kałuskim (przewodniczącym Komisji Zakładowej OZPB "Morfeo") strajki w wymienionych zakładach pracy. W tym samym dniu po powrocie do siedziby Związku aresztowany i przewieziony do Komendy Wojewódzkiej Milicji w Łodzi. Następnego dnia do więzienia w Sieradzu, stąd 6 stycznia 1982 r. do Zakładu Penitencjarnego w Łowiczu, gdzie przebywał przez trzy dni. Po ponownym przewiezieniu do komendy przy ulicy Lutomierskiej w Łodzi, i krótkim w niej pobycie, został przetransportowany wraz z innymi aresztowanymi do ośrodka internowanych w Darłówku. Spotkał tu wielu ciekawych ludzi, wśród nich późniejszego ministra spraw zagranicznych – Bronisława Geremka oraz Tadeusza Mazowieckiego – pierwszego premiera Trzeciej Rzeczypospolitej Polskiej. Zwolniony z internowania 11 czerwca 1982 r. Po powrocie do Ozorkowa nie zaprzestał działalności i zainicjował powstawanie małych grup "solidarnościowych" w zakładach i placówkach na terenie miasta.
Działalność ozorkowskiej "Solidarności" przybrała w owym czasie różne formy. Bardzo charakterystycznym okazało się "Duszpasterstwo Rodzin", które zainicjowało msze święte w intencji Ojczyzny.
Przez pewien okres czasu pełnił funkcję przewodniczącego Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Ozorkowie.

Funkcje społeczne

1956-1960 – radny Miejskiej Rady Narodowej w Ozorkowie 1990-1998 – radny Rady Miejskiej w Ozorkowie, w l. 1994-1998 wiceprzewodniczący Rady

Odznaczenia i nagrody

Honorowy Obywatel Miasta Ozorkowa” (1998) Zasłużony dla Miasta Ozorkowa za zasługi w dziedzinie społeczno-gospodarczej (1999) I miejsce w konkursie literackim: XX-lecie istnienia NSZZ "Solidarność" w kategorii "Wspomnienia" (2000)

Oprac. Jacek Wankiewicz