Dąbrowski Władysław

Władysław Dąbrowski, 1914 r.

Władysław Dąbrowski z żoną Zofią, ok. 1965 r.

Władysław Dąbrowski (ur. 22 kwietnia 1892 r. w Ozorkowie, zm. w 1973 r. w Ozorkowie) - członek Izby Rzemieślniczej w Ozorkowie, starszy cechu rzeźników i wędliniarzy, radny miejski.

Biografia

Władysław Dąbrowski był jednym z pięciorga dzieci Marcelego i Józefy z d. Litke. Po ojcu przejął zawód rzeźnika - wędliniarza. Odbył wieloletnią służbę wojskową w szeregach armii carskiej. W opowieściach rodzinnych wspominał z tego czasu swój pobyt w Baku, Tbilisi oraz udział w walkach w czasie kampanii w Prusach Wschodnich (1914-1915). Po wyjściu z wojska, w wolnej Polsce poślubił Zofię Stępniak, z którą miał troje dzieci (Konrada, Jadwigę i Wacława).
Prowadził zakład wędliniarski początkowo na Nowym Mieście, a później, ok. 1932 r. wybudował dom z zakładem przetwórstwa mięsa przy ul. Żeromskiego. Był tam jednocześnie sklep.
W 1940 r., podobnie jak wielu innych ozorkowian, został wysiedlony, a dom przejął Niemiec z Wołynia. Lata wysiedlenia spędził w Międzyrzecu Podlaskim wraz z żoną i córką, w skrajnej biedzie. Synowie w tym czasie mieszkali kątem u obcych ludzi.
Po zakończeniu wojny powrócił do swojego domu i próbował kontynuować działalność w swoim warsztacie, ale w socjalistycznej rzeczywistości było to niemożliwe. Do emerytury pracował w ozorkowskim MHD.
Zmarł w 1973 r. Pochowany na cmentarzu Starym w Ozorkowie.

Działalność społeczna

Czynnie uczestniczył w działalności ozorkowskiego cechu rzeźników i wędliniarzy. W latach międzywojennych był starszym cechu, członkiem Izby Rzemieślniczej. Organizował wiele imprez cechowych, m.in. XI Zjazd cechów rzeźniczo-wędliniarskich w 1931 r. (w stulecie istnienia cechu w Ozorkowie).
Był radnym miejskim w latach 1927-1934 i 1938.

Oprac. Włodzimierz Dąbrowski, wnuk