Buchwic Jan Ludwik: Różnice pomiędzy wersjami
(korekta) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol> | <accesscontrol>Redakcja</accesscontrol> | ||
| − | '''Buchwic Jan Ludwik''' (ur. 19 grudnia 1903 r., zginął w | + | '''Buchwic Jan Ludwik''' (ur. 19 grudnia 1903 r., zginął w Charkowie w 1940 r.), farmaceuta, ppor. artylerii rezerwy, dzierżawca apteki Weilów w Ozorkowie. |
==Biografia== | ==Biografia== | ||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
W l. 30-tych XX w. dzierżawił aptekę Karola Weila w Ozorkowie przy ul.Piłsudskiego 2.<br /> | W l. 30-tych XX w. dzierżawił aptekę Karola Weila w Ozorkowie przy ul.Piłsudskiego 2.<br /> | ||
| − | Zmobilizowany w sierpniu 1939 r. odbył szlak bojowy wraz ze swoim 26 pułkiem. Dostał się do niewoli sowieckiej i trafił do obozu jenieckiego w | + | Zmobilizowany w sierpniu 1939 r. odbył szlak bojowy w wojnie obronnej Polski wraz ze swoim 26 pułkiem. Dostał się do niewoli sowieckiej i trafił do obozu jenieckiego w Starobielsku.<br /> |
| − | + | Rozstrzelany w 1940 r. przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie, został pochowany na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie w Piatichatkach. <br /> | |
Upamiętniony tabliczką pośmiertną w Katedrze Polowej Wojska Polskiego w Warszawie. | Upamiętniony tabliczką pośmiertną w Katedrze Polowej Wojska Polskiego w Warszawie. | ||
Wersja z 21:40, 13 kwi 2016
<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol>
Buchwic Jan Ludwik (ur. 19 grudnia 1903 r., zginął w Charkowie w 1940 r.), farmaceuta, ppor. artylerii rezerwy, dzierżawca apteki Weilów w Ozorkowie.
Biografia
Urodził się w Łodzi jako syn Bolesława i Eleonory z d. Kwiatkowskiej[1]. W 1922 r. ukończył Gimnazjum Humanistyczne Męskie w Łodzi, a następnie w 1933 r. Wydział Farmacji Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie zdobył tytuł mgr. farmacji.[2].
Po odbyciu szkolenia wojskowego podchorążych studiów medycznych został mianowany 1 stycznia 1929 r. na stopień podporucznika ze starszeństwem. Dostał przydział wojskowy do 57 pap. [3] a następnie do 26 pal. [4], w którym odbywał ćwiczenia w l. 1930, 1933, 1935 i 1938 jako oficer zwiadowczy kawalerii[5]
W l. 30-tych XX w. dzierżawił aptekę Karola Weila w Ozorkowie przy ul.Piłsudskiego 2.
Zmobilizowany w sierpniu 1939 r. odbył szlak bojowy w wojnie obronnej Polski wraz ze swoim 26 pułkiem. Dostał się do niewoli sowieckiej i trafił do obozu jenieckiego w Starobielsku.
Rozstrzelany w 1940 r. przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie, został pochowany na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie w Piatichatkach.
Upamiętniony tabliczką pośmiertną w Katedrze Polowej Wojska Polskiego w Warszawie.
