Borszyn

<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol> Wieś położona w woj. łódzkim, powiecie zgierskim, gminie Ozorków. Na koniec 2015 r. liczyła 229 mieszkańców, areał gruntów stanowił 330,5 ha.
Od 1967 r. w Borszynie działa Koło Gospodyń Wiejskich. Wieś należy do parafii św. Wawrzyńca Diakona i Męczennika w Solcy Wielkiej.

Historia

Osada pochodzi z środkowego okresu neolitu (4350-3350 p.n.e). W Borszynie występowały bogato zdobione amfory. Z późnego okresu neolitu pochodzą z tego terenu zabytki kultury ceramiki sznurkowej. Pierwsze wzmianki o Borszynie pojawiły się 22 lipca 1391 r. W latach 1407-1417 był własnością synów Prędoty ze Śniatowy z rodu Łazęków i sędziego łęczyckiego. W XV-XVI w. nastąpiło rozdrobnienie działów pomiędzy właścicielami. W XVI w. wieś była w posiadaniu szlachty i w tym samym okresie powstał w Borszynie folwark. Do 1868 r. Borszyn był gminą wiejską. W XIX w. właścicielem majątku Borszyn był Dziekanowski. Jego córka wyszła za mąż za syna Ferdynanda Wernera, związanego z Cukrownią w Leśmierzu i Leźnicą Wielką i wniosła mu w posagu Borszyn.
Według spisu miejscowości należących do guberni Kaliskiej z 1912 r. istniały 3 jednostki osadnicze o nazwie Borszyn należące wówczas do gminy Tkaczew: Borszyn Kolonia i Borszyn folwark, Borszyn pod Solcą i Borszyn Kolonia po byłym folwarku. Właścicielem pierwszego Borszyna byli uwłaszczeni włościanie oraz Henryk i Maria Dąbrowscy, natomiast drugiego i trzeciego spółka bankowa.