Zmiany

Zobowiązania instruktorskie złożył w 1957 r. W 1981 r. Kwatera Główna ZHP przyznała mu stopień harcmistrza. W Ozorkowie był najbardziej znany właśnie jako instruktor. W hufcu realizował się na różnych polach służby: w radzie i komendzie, komisji rewizyjnej oraz referacie sportu i turystyki.<br />

W czasie, gdy pełnił funkcję komendanta hufca, ozorkowskie harcerstwo przeżywało znaczący rozwój: powstały nowe drużyny zuchowe, harcerskie, starszoharcerskie (szkolne i środowiskowe), szczepy harcerskie działały we wszystkich szkołach podstawowych, zostały utworzone referaty programowe hufca. Przedsięwzięcia hufca przygotowywane były solidnie i z dużym rozmachem. Hufiec uczestniczył w wielu akcjach ogólnopolskich. Dla licznego grona młodych ozorkowian co roku organizowano Harcerską Akcję Letnią i Zimową oraz nieobozową Akcję Letnią (hufiec był wtedy jedynym organizatorem wakacyjnego wypoczynku dzieci i młodzieży na terenie Ozorkowa). Swoim uporem i autorytetem Zbigniew Borowski zjednywał sojuszników i przyjaciół harcerstwa oraz zabiegał o fundusze na sprzęt obozowy. Powołał Radę Przyjaciół Harcerstwa, która wspierała działania hufca. Dzięki jego zaangażowaniu i staraniom ówczesnych instruktorów, a także pomocy władz miasta oraz społeczeństwa w 1968 r. ufundowany został sztandar hufca. Uroczystość wręczenia sztandaru należy do najważniejszych wydarzeń w historii Hufca ZHP Ozorków.<br />

Był dla hufca wielkim autorytetem – zawsze uczciwy, obowiązkowy i wymagający. Służbę harcerską jak i też swoją pracę zawodową traktował zawsze bardzo poważnie, choć w życiu prywatnym miał duże poczucie humoru.<ref>Opracowano na podstawie „Harcerstwo w Ozorkowie 1912-2012, ludzie, wydarzenia, wspomnienia, dokumenty, fotografie”, Marron Edition Łódź – Ozorków 2013.</ref>