Błaszczyk Edward

Z Ozopedia - internetowa Encyklopedia miasta i gminy Ozorków
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Edward Błaszczyk
Edward Błaszczyk

Edward Błaszczyk (ur. 18 lipca 1929 r. w Janowie, zm. 30 stycznia 2005 r. w Ozorkowie, pochowany na cmentarzu Nowym w Ozorkowie obok żony Róży) – nauczyciel historii, wizytator - metodyk przedmiotowy, ławnik sądowy.

Biografia

Był synem Wojciecha Błaszczyka i Józefy z d. Pachnowskiej. Wraz z rodzicami wysiedlony przez Niemców 18 czerwca 1940 r., przebywał w obozie przesiedleńczym w Konstantynowie Łódzkim, skąd był deportowany do Generalnego Gubernatorstwa na roboty przymusowe w gospodarstwie Niemca Aleksandra Arendta w Gozdawie, gmina Sienno, województwo radomskie (1941-1944). Po wojnie ukończył Szkołę Podstawową w Parzęczewie oraz Liceum Pedagogiczne w Łęczycy (1950), uzyskując tytuł nauczyciela szkół powszechnych. W l. 1959-1964 studiował historię na Wydziale Filologiczno–Historycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. W 1980 r. ukończył studia podyplomowe z politologii na Uniwersytecie Łódzkim oraz opublikował pracę „Rolnictwo polskie w latach 1947-1955” (w Acta Universitstis Lodziensis).

Praca

Pracę w zawodzie nauczyciela rozpoczął w 1950 r. w Szkole Podstawowej Nr 1 w Żychlinie, a po roku (prawdopodobnie od listopada 1952 do grudnia 1954) został powołany do zasadniczej służby wojskowej, którą odbywał w Świdwinie i Poznaniu. Od stycznia 1955 r. krótko pracował jako nauczyciel w Pabianicach, a od 1956 r., na mocy decyzji Kuratorium Okręgu Szkolnego Łódzkiego, został skierowany na stanowisko nauczyciela historii w Szkole Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącym Nr XIV w Ozorkowie, mieszczącym się do 1965 r. w budynku przy ul. Słowackiego 2. Od roku szkolnego 1973/74 kontynuowa pracę w LO im. St. Żeromskiego przy ul. Traugutta 1 jako nauczyciel historii oraz wiedzy o społeczeństwie, gdzie pracował do emerytury. Wraz z żoną, Różą Błaszczyk, pracował dodatkowo (do 1975 r.) w Powiatowym Ośrodku Metodycznym w Łęczycy jako wizytator – metodyk przedmiotowy.
Jego życiowym powołaniem była praca z dziećmi i młodzieżą, wspieranie uczniów w samorozwoju, rozbudzanie zainteresowań historią, przygotowywanie do licznych konkursów przedmiotowych i olimpiad. Na emeryturę przeszedł prawdopodobnie w 1986 r.


Funkcje społeczne

  • Członek ZNP od 1950
  • Ławnik w Sądzie Okręgowym w Łodzi – 1995-1999

Medale, odznaczenia i nagrody

  • Nagroda Ministra Oświaty i Wychowania – 1.05.1974
  • Złoty Krzyż Zasługi – 01.10.1975
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 22.09.1982
  • Złota odznaka ZNP – 25.06.1984

Oprac. Jadwiga Nicińska