Amoretti Zofia

Zofia Amoretti

Zofia Wanda Amoretti (ur. 16 czerwca 1902 r. w Warszawie, zm. 12 stycznia 2002 r. w Miliczu) – pedagog.

Urodziła się jako córka Edwarda Pietrasiewicza i Zofii Emilii z d. Paciorkowskiej. Na przełomie lat 20. i 30. XX w. studiowała literaturę francuską w Grenoble (Francja) na Université Stendhal, gdzie poznała swojego męża. Tam przyszły na świat dwie z trzech córek. W 1932 r. powróciła do Ozorkowa, gdzie jej ojciec, Edward Pietrasiewicz pracował jako notariusz.

W czasie wojny Zofia Amoretti zaopiekowała się dzieckiem kobiety osadzonej w więzieniu. Niemcy dowiedzieli się o tym, odebrali dziecko i wywieźli je do III Rzeszy. Po wyzwoleniu Ozorkowa w styczniu 1945 r. kobieta ta kłamliwie zadenuncjowała męża Zofii Amoretti, na skutek czego został aresztowany przez NKWD i zesłany na Syberię na 11 lat. Zofia Amoretti zmuszona była podjąć pracę, aby utrzymać siebie i trzy córki. Każda z nich ukończyła studia wyższe.

Początkowo uczyła jęz. francuskiego w gimnazjum mieszczącym się w budynku tzw. „Metalówki”. Udzielała również prywatnych lekcji. W l.1945–1968 była zatrudniona w Szkole Podstawowej nr 4. Z czasem, gdy wycofano ze szkół jęz. francuski, nauczała jęz. rosyjskiego aż do końca swej pracy zawodowej. Po tragicznej śmierci męża w styczniu 1990 r. przebywała u córek. Zmarła w Miliczu w setnym roku życia. Pochowana została na cmentarzu Starym w Ozorkowie, obok swego męża.

Galeria zdjęć

• 
• 

  Zofia Amoretti w 1912 r.

• 
• 
• 

  Zofia Amoretti ze zmarłym w wieku 17 lat bratem, Jerzym

• 

  Nagrobek na starym cmentarzu

Oprac. Dorota Żerkowska, autoryzowała Alina Amoretti Palka