Żórawski Bogusław

Z Ozopedia - internetowa Encyklopedia miasta i gminy Ozorków
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Bogusław Żurawski

Bogusław Modest Żórawski vel Bogusław Modestowicz vel Andrew Rogal pseud.: „Mistral”, „Tajfun”, „Miron” (ur. 15 czerwca 1902 r. w Ozorkowie, zm. 17 lipca 1973 r. pod Poznaniem) – oficer Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i Armii Krajowej, kapitan marynarki wojennej, cichociemny.

W 1922 r. ukończył Wydział Nawigacyjny Państwowej Szkoły Morskiej w Tczewie. Do 1939 r. był kierownikiem wydziału i członkiem rady pedagogicznej tej szkoły. W lipcu 1939 r. wyruszył w rejs do Brazylii, skąd przybył do Wielkiej Brytanii jako podporucznik Marynarki Handlowej. Został wcielony do marynarki wojennej. Przez 7 miesięcy pracował jako m.in. zastępca kierownika placówki wywiadu morskiego w Oranie, w Algierii.

Będąc na terenie Anglii, zgłosił się do służby w kraju. Przeszedł szkolenie wywiadowcze w Polskiej Szkole Wywiadu (pod kamuflażem Oficerskiego Kursu Doskonalenia Administracji Wojskowej, OKDAW). Po konspiracyjnym przeszkoleniu w zakresie wywiadu został zaprzysiężony 22 kwietnia 1943 r. w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza. Odbył 10-miesięczną praktykę w Centrali Wywiadu Morskiego. Zrzutu dokonano w nocy z 16 na 17 września 1943 r. w ramach akcji „Neon 2” dowodzonej przez kpt. naw. Antoniego Freyera (zrzut na placówkę odbiorczą „Wieszak” położoną 14 km na południowy wschód od Mińska Mazowieckiego). W czasie lądowania Żórawski doznał złamania kości śródstopia. Po aklimatyzacji w Warszawie, w maju dostał przydział do Ekspozytury „Lombard” (wywiad ofensywny) Oddziału II Informacyjno-Wywiadowczego sztabu Komendy Głównej AK na stanowisko zastępcy kierownika i szefa inspektoratu sieci wywiadowczych ds. morskich.

W czasie powstania warszawskiego został aresztowany przez Niemców, uciekł z transportu do Krakowa, gdzie został ponownie ujęty w czasie łapanki i wywieziony na roboty do Niemiec. Po uwolnieniu zameldował się 29 kwietnia 1945 r. w oddziałach francuskich, a następnie 19 sierpnia zgłosił się w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza. Pozostał na emigracji, mieszkał w Wielkiej Brytanii i prawdopodobnie w Stanach Zjednoczonych. W 1969 r. wrócił do Polski. 4 lata później zginął w wypadku samochodowym pod Poznaniem.

Był autorem wspomnień pt. Grunt to upór w książce pt. Drogi cichociemnych... (wyd. I, II, III, Veritas, Londyn, 1954, 1961, 1972, Bellona, Warszawa, 1993, 2008).

Oprac. Paweł Andrzej Górny i Zdzisław Żerkowski