Chmielecki Jerzy

<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol>

Jerzy Chmielecki

Jerzy Wiesław Chmielecki (ur. 3 października 1930 r. w Ozorkowie, zm. 14 października 2013 r. w Ozorkowie) - kombatant, harcmistrz ZHP, działacz sportowy.

Biografia

Syn Władysława i Heleny z d. Gutowskiej. Uczęszczał do szkoły podstawowej w Ozorkowie. W czasie II wojny światowej jako 12-letni chłopiec musiał już pracować. W l. 1942-1945 zatrudniono Go w zakładzie włókienniczym Niczke und Son - roznosił szpule, sprzątał. Po wojnie ukończył Szkołę Handlową w Zgierzu (tzw. mała matura), następnie Technikum Ekonomiczne w Łodzi przy ul. Zielonej; maturę zdał w 1951 r.
W technikum poznał Jerzego Rudnickiego, z którym później działali w młodzieżowej organizacji konspiracyjnej Reduta. Działalność Reduty miała charakter niepodległościowy i antykomunistyczny. Struktura organizacyjna to tzw. system piątkowy: grupy 5 osobowe, z których 1 osoba miała kontakt z inną piątką. Celem ich konspiracji była niepodległa, wolna Polska, samodzielna, niezależna od innego państwa. Jerzy Chmielecki działał w Reducie od września 1951 r. do stycznia 1952 r., najpierw jako członek, później jako z-ca komendanta, Jerzego Rudnickiego.
W 1951 r. podjął pracę w Wojewódzkim Związku Skórzanych Spółdzielni Pracy w Łodzi przy ul. Jaracza w Łodzi. W tym zakładzie w styczniu 1952 r. został zatrzymany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa i przewieziony do aresztu śledczego przy al. Anstadta 7 w Łodzi jako podejrzany o przynależność do nielegalnej organizacji młodzieżowej, antykomunistycznej i antyrządowej.
Komendantem aresztu był znany z okrucieństwa Mieczysław Moczar. Śledztwo było bardzo przykre i dolegliwe, prowadzone o różnych porach dnia i nocy, przy lampie ostro świecącej w oczy. Jerzy Chmielecki był zastraszany, poniżany, kopany i bity. Aresztanci mieszkali w 20-osobowych celach w uwłaczających godności ludzkiej warunkach. Śledztwo zakończyła sprawa w Wojewódzkim Sądzie Wojskowym w Łodzi (ul. Traugutta 42) w marcu 1952 r. Wyrok: 8 lat pozbawienia wolności i 3 lata pozbawienia praw obywatelskich z art. 86 paragraf 2 KK za przynależność do nielegalnej organizacji. Po rewizji wyroku: 6 lat pozbawienia wolności i 3 lata pozbawienia praw obywatelskich.
Karę Jerzy Chmielecki odbywał początkowo w więzieniach w Łodzi przy ul. Sterlinga, ul. Kopernika. Latem 1952 został przewieziony do Zakładu Karnego w Sieradzu, gdzie przebywał blisko 2 lata. Pracował w szwalni, wyrabiał 135% normy (liczono 2 dni kary za 1 dzień pracy oraz 10 dkg chleba więcej i kartka na oddzielne wyżywienie). Po 2 latach przewieziony do Sosnowca na Radochę, gdzie uznano, że nie może pracować w kopalni, bo ma za wysoki wyrok. Przewieziony do Zakładu Karnego w Raciborzu, pracował na szwalni. Za dobre sprawowanie i wyrabianie normy po odbyciu połowy wyroku wystąpił o warunkowe zwolnienie. Sąd Wojskowy rozpatrzył wniosek pozytywnie i w lutym 1955 r. Jerzy Chmielecki opuścił areszt.
Do maja 1955 r. musiał co drugi dzień meldować się na posterunku milicji. Długo starał się o pracę. Dzięki pomocy kolegi Zdzisława Bartczaka dostał pracę w OZR w Solcy Wielkiej. W maju 1955 r. został zatrudniony w Ozorkowskich Zakładach Przemysłu Bawełnianego, gdzie pracował aż do 1991 r. 1 grudnia 1991 r. przeszedł na emeryturę.

Zmarł 14 października 2013 r., został pochowany na cmentarzu Starym w Ozorkowie.

Służba harcerska

Do ZHP wstąpił w 1937 r. jako zuch. Po zakończeniu II wojny światowej, od 1945 roku należał do drużyny harcerskiej im. Stefana Czarnieckiego w Ozorkowie, pełniąc początkowo funkcję zastępowego. W 1947 r. złożył zobowiązanie instruktorskie i od 1948 r. został drużynowym pozaszkolnej drużyny ZHP. Już wówczas zafascynował się harcerstwem i działalnością społeczną na rzecz ludzi. Fascynacja ta trwała do końca Jego dni.

Galeria zdjęć

• 

  Matura 1951 r.

• 

  Z żoną Barbarą

Oprac. Danuta Trzcińska